„Pomimo zapadającego zmroku linia horyzontu była wyraźnie widoczna. Gdzieniegdzie tylko ciemne kontury drzew wdzierały się w delikatną szarość nieba.
Igły starych sosen, przyprószone subtelnym światłem pierwszych gwiazd, lśniły srebrzyście. Wiedziały, że dopiero teraz mogą naprawdę boleśnie ukłuć. Ale wcale tego nie chciały.
*
Od strony polany, wraz z łagodnie wzmagającym się wiatrem, narastał...
