Policjant: "...może Pan wrzucić na You Tube".

Na pozór sprawa jest prosta, bo jeden obywatel naruszył strefę prywatności drugiego obywatela i został wyproszony. A że okazał się bezczelnym i opieszałym chamem, to i wyproszenie było dobitne.

Problem jest tylko w tym, że wypraszający przekroczył granice dobrego wychowania swoją prostacką i wulgarną dosłownością. Wprawdzie policjant przebrał miarkę tolerancji, ale i wypraszający później też, przez co to on stanął na pozycji przegranej, tracąc bezwzględne poparcie opinii publicznej.

Z kolei zysk ten automatycznie przejął policjant, choć niczym na to sobie nie zasłużył.

Jest tu problem społeczny – niesprawiedliwość w przyznawaniu względów, łask, osądów, ale i sprawa dobrze rokująca na przyszłość – kultura została uznana za ważniejszą jak sprawiedliwość. A jak kultura, to i cywilizacja, i religia, i moralność – same wielkie ludzkie wartości, które rzeczywiście są nadrzędnymi nad sprawiedliwością.

A jak nad sprawiedliwością, to tym bardziej i nad polityką – i jesteśmy w domu.

Mógł przecież powiedzieć: „Obywatelu policjancie przepraszam, ale znalazł się pan w mojej strefie prywatności. Proszę usunąć stąd swój pojazd. Dziękuję”.

I już przestaje być ważne, dlaczego tego nie zrobił - tak bardzo chciał szybkiego sukcesu, że się samozmanipulował i zrobił coś, co mu najprawdopodobniej ciężko zaszkodzi.

Teraz można „posiadaczowi strefy prywatności” (czy to poprawnopolityczne?) zarzucić już wiele niewłaściwych postaw, zwłaszcza:

- brak miłości bliźniego, wychodzenia mu naprzeciw w jego problemie, by znalazł służące dobru rozwiązanie

- chęć odwetu za jakąś krzywdę zadawnioną, może i spowodowaną przez innego policjanta

- przeświadczenie, że policjant nie ustąpi, więc prowokowanie go swoim wyżyciem się słownym, by rzeczywiście nie ustąpił, a więc dążenie do eskalacji problemu, zamiast go rozwiązywać

„Dobre jest w tym wszystkim (zależy jeszcze z czyjego punktu widzenia patrzeć)” chęć przeniesienia problemu na płaszczyznę zmagań terroryzmu z przemocą. Tylko że przy przyjętej przez „wyrzucającego” metodzie jest to racja z tych, co to: „Kto ma rację, ten stawia piwo i kolację”.

To duży problem, bo wychodzi na to, iż łatwiej wybaczamy terror jak przemoc, choć to czyni z nas niewolników. 

To nie przypadek, że poprawność polityczna walczy z przemocą, a terrorystów, to widzi wśród Arabów.