8.09.1968 r - Ryszard Siwiec: Usłyszcie mój krzyk !

„Ludzie, ludzie opamiętajcie się, młodzieży przyszłości narodu, nie daj się mordować co dwadzieścia lat żeby na świecie zapanowały lub nie zapanowały rozmaite „izmy”, nie daj się mordować żeby taka czy inna grupa ludzi zdobyła władzę totalną. Ludzie, którzy nie zapomnieliście jeszcze najpiękniejszego słowa na ziemi: Matka! Ludzie, w których jeszcze może tkwi iskierka ludzkości, uczuć ludzkich, opamiętajcie się! Usłyszcie mój krzyk, krzyk szarego, zwyczajnego człowieka, syna narodu, który własną i cudzą wolność ukochał ponad wszystko, ponad własne życie, opamiętajcie się! Jeszcze nie jest za późno!"

45 lat temu w Warszawie, podczas uroczystości dożynkowych, w obecności PRL-owskich władz i 100 tysięcznej widowni zgromadzonej na Stadionie X-lecia, w proteście przeciwko wkroczeniu wojsk Układu Warszawskiego do Czechosłowacji  podpalił się Ryszard Siwiec.  

Skromny księgowy, z wykształcenia filozof, żołnierz AK, jadąc pociągiem do Warszawy, pisał w liście do żony:

"Kochana Marysiu, nie płacz. Szkoda sił, a będą ci potrzebne. Jestem pewny, że to dla tej chwili żyłem 60 lat. Wybacz, nie można było inaczej. Po to, żeby nie zginęła prawda, człowieczeństwo, wolność ginę, a to mniejsze zło niż śmierć milionów. Nie przyjeżdżaj do Warszawy, Mnie już nikt nic nie pomoże. Dojeżdżamy do Warszawy, piszę w pociągu, dlatego krzywo. Jest mi tak dobrze, czuję spokój wewnętrzny, jak nigdy w życiu."

Wdowa otrzymała list po 20 latach. Protest zauważyli nieliczni.

 „Ja, Ryszard Siwiec, zdrów na ciele i umyśle, po długiej walce i rozwadze, postanowiłem zaprotestować przeciw totalnej tyranii zła, nienawiści i kłamstwa opanowującego świat…”:

Tego krzyku nie usłyszał nikt.