Takie i siakie opowiastki z tyłu głowy. Cz.1

O tym opisanym przeze mnie dzikim jednodniowym, a właściwie parogodzinnym strajku jaki miał miejsce w Gdańskiej Stoczni Remontowej próżno szukać w annałach i archiwach IPN.

Brygada spawaczy Kasprzaka z zespołu mistrzowskiego mistrza Masłowskiego z Wydziału Budowy Doków Z-1 Gdańskiej Stoczni Remontowej dziś imienia Józefa Piłsudskiego, a wcześniej przyjmująca wizytującego podczas jednej z milionowych swoich gospodarskich wizytacji I sekretarza KC PZPR Edwarda Gierka budując największy na Bałtyku dok pływający o wyporności 55 DWT dla szwedzkiej stoczni Götaverken w Göteborgu w dniu 25 czerwca 1976 roku ot tak sobie na dziko i dla swojej „przyjemności” zastrajkowała.

Pamiętam jak dziś ten spęd wszystkich monterów, kowali, spawaczy i kierownictwa na budowany segment doku pływającego na pochylni Zakładu Budowy Doków, Z-1, który wówczas znajdowała się poza bramą GSR.

Przez teren obok pochylni Zakładu Budowy Doków Z-1 , można było omijając wartownię straży przemysłowej dojść swobodnie do Stoczni Remontowej „Radunia” oraz na Zakład Remontu Masowców Z-2 i tam zlokalizowanej zakładowej stołówki, na której nie tylko wydawano posiłki regeneracyjne, ale i można było wykupić na miesiąc wprzód obiady, jak była nadwyżka, to można było czasem wykupić obiad i bez abonamentu.

(O historii z jesieni 1981 roku związanej z tą stołówką, Joanną i Andrzejem Gwiazdą, śp.A.Walentynowicz napiszę kolejną notkę z cyklu "tTkie i siakie opowiastki z tyłu głowy".)

Były też tam serwowane posiłki tzw. garmażeryjne jak bigos, gulasze z różnych podróbek (z drobiowych serc, żołądków), a także cynaderki z nerek. Jak głosiła w tamtym czasie legenda, to jeden ze stoczniowców na tych zupach z wkładką regeneracyjnych, które nie tylko sam jadał, ale i w różne konewki i słoiki brał dla swojej rodziny, którą w taki sposób utrzymywał przez wiele lat, samemu pracując na okrętkę w nadgodzinach i nawet nocując, a za zaoszczędzone w ten sposób pieniądze na żywność wybudował sobie chałupę.

Widziałem jednego takiego stoczniowca co tę zasłyszaną przeze mnie legendę sam zaczął realizować. Nawet mleko, kawę zbożową i różne napoje chłodzące targał codziennie do domu albo po te wikta przyjeżdżał ktoś z jego rodziny. T

utaj pod tą suwnicą, na tej pochylni i przy tym basenie stoczniowym był budowany największy dok pływający.

Budowę doku o nośności 55 000 ton dla szwedzkiej stoczni Götaverken z Göteborga rozpoczęto w roku 1974 budowa.

Doki pływające szwedzkiej stoczni Götaverken w Göteborgu.

Statek opuszczający dok pływający budowany w GSR.

I dok z "liliputem" na pokładzie.

Gdańska Stocznia Remontowa – widok na doki pływające Zakładu Remontu Masowców Z-2, na którym był remontowany MS Manifest Lipcowy w czerwcu 1976 roku.

Doki pływające Zakładu Remontu Masowców Z-2 GSR.

Ten dziki jednodniowy strajk był jakby typową według ówczesnej nomenklatury propagandy partyjnych mediów i jej partyjnych elit „przerwą w pracy”, bo po prostu nie pracowaliśmy opalając się w słońcu na pokładzie remontowanego wówczas na większym z doków pływających Zakładu Remontu Masowców Z-2 GSR masowca MS Manifest Lipcowy, który został uszkodzony w części dziobowej podczas tajfunu – miał popękane spawy w części łańcuchowej (tam gdzie są wciągane te ogromne łańcuch od kotwic statku.

Z dzisiejszej perspektywy muszę przyznać, iż ten nasz dziki strajk był nad wyraz przyjemny strajkiem, bo nikt nas nie niepokoił, gdyż całe kierownictwo poczynając od brygadzisty Kasprzaka omijało Nas szerokim łukiem udając, że nie widzą i wiedzą, co się u Nas na remontowanym statku dzieje.

Marynarze pełniący wachtę na remontowanej jednostce częstowali nas zimnym baltonowskim piwem Żywiec ze swojej kantyny i dopingowali naszej „przerwie w pracy”.

Na świadka tej siako mojej opowiastki powołuję jednego ze spawaczy brygady Kasparzaka, Stanisława Sobieraja, którego korzystając z okazji bardzo serdecznie pozdrawiam - Stachu to ja, tak tamten długowłosy Hippek.

W końcu tej mojej szufladki z tyłu głowy jest i taka dość przewrotna i podejrzliwa myśl i pytanie, bo może jeden z wówczas strajkujących spawacz , który nagle zwolnił się czy też porzucił pracę to był późniejszy milicyjny konfident i prowokator?

A może tylko dla mnie tak się wydaje albo i źle kojarzę imię i nazwisko jednego ze spawaczy brygady Kasprzaka z milicyjnym konfidentem o tym samym imieniu i nazwisku, który przyczynił się do mojego aresztowania w dniu 31 sierpnia 1982 roku, bo ten „mój” konfident nazywał się tak samo jak ten spawacz .

Marek Szczepiński, tak wynika według akt sprawy karnej prowadzonej przeciwko mnie w wojennym trybie doraźnym był wskazany jako funkcjonariuszem milicji ubrany po cywilnemu.

Ten cywilny milicyjny prowokator ściągnął posiłki ZOMO i wskazał mieszkanie nr 39 w Gdańsku przy ulicy Kocurki 1, mieszkanie, w którym ukryliśmy się przed pościgiem ZOMO.

Ciąg dalszy takich i siakich moich opowiastek

proszę szukać już wkrótce na

http://niepoprawni.pl/