Bóbr Wałęsówny

 „…Zbliżenie bobra to było zdjęcie kobiety bez majtek i z rozłożonymi nogami, uwidaczniające otwór pochwy…” - Kurt Vonnegut, jr

Zapewne i neandertalczyk rżał ze śmiechu, gdy się ktoś na równej drodze wywalił. Nie było jednak problemu, czy majtki są na dupie, czy też na głowie. I kto z kim śpi, albo komu cycek wyszedł. Nie było bowiem, ani biusthalterów, ni też Wonderbra. Zdaję sobie sprawę, że w naturze człowieka leży skręt głowy w stronę sensacji. Tylko, jaka, to sensacja ? Rozumiem, gdy zwycięstwo nad wrogiem, albo też inna ważka sprawa. A i zwykłą ciekawość inności pojmuję, jak i szukanie u sąsiada tego co nas uwiera. Znacznie łatwiej bowiem pogodzić się, a nawet ucieszyć, że, to nie nas żona zdradza. Nie nasze dzieci są nieukami, to dopiero cieszy. A jak mamy w domu mięśniaków, to szydzimy z mózgowców.

Widać jest po temu jakowaś potrzeba, nie do usprawiedliwienia, a jednak jakże zrozumiała. A wydawałoby się, że licznik bije na naszą korzyść, że rozwój i postęp. A tu siurpryza, nic się nie zmienia, a nawet umacnia na pozycjach. Części przykryte grzechem wygnania stają się fetyszem wszechobowiązującym. I nie chodzi tu o wstyd, ten nie tylko w dolnych obszarach winien gościć. To co najmniej miazmat, który przestawia zwrotnicę dziejów. Czy przyszło, by komukolwiek do głowy, nawet najbardziej „cro magnon”, że można Radzie Starszych roztrząsać kto majtek nie ubrał i jak szeroko nogi rozkroczył ? Raz, że tychże nie było, dwa, że jeśli nawet ktoś rozłożył, to nie był to problem plemienia, a raczej męża lub ojca i matki.

Nie mam nic przeciwko pięknu ciała, nawet męskiego. Tyleż rzeźb, malowideł i strof powstało, by oddać, uchwycić piękno zaklęte w każdym calu, od kołyski, aż po grób. Trudno mi jednak zaakceptować Targowisko Próżności, jakim się stały nasze zmysły. Nagie Bobry i inne upskirty „cielebrytów” przykrywają rzeczy z natury ważne. Roztrząsamy, co i gdzie powiedziały osobniki w żadnym przypadku na to nie zasługujące. Doszukujemy się znaczeń i treści ukrytych, jak i wagi tychże słów.

Tych, co nie mają prawa bytu w realnym, aż do bólu świecie. Gdzie krwią i potem opłacamy każdą piędź ziemi i kromkę chleba z niej wyrwaną. Więcej miłości, niż zdrady nam trzeba, a nie kitwaszenie się na sianie. To nie jest kartą przetargową, ni też normą. Jest tylko marginesem obyczaju. Rzeczą kiedyś niepojętą, tak jak łatwo wyciągnięto alkowę na wierzch, ze wszystkimi atrybutami cielesności. A to, co winno być na wierzchu, choćby jakiekolwiek wartości i kanony ginie pod bobrowym żeremiem.

Konstrukcja bardzo prosta, byle zatrzymać bieg rzeki. Jej naturalny nurt zamienić, na boczny. A tam w odnogach rozejdzie się siła. Byle tylko majty na głowę wsadzić. Wtedy i oczy i nos, a także inne zmysły prowadzą nas ku Pudelkowi. I jakoś tak umyka nam, to co ważne, bieżączką przykryte. Bandaż się nam zsunął z kolana na łeb pusty, głodny kolejnych „szkandałów”.

Byle tylko wieś spokojna. By w paśniku karmy nie zbrakło, odpowiedniej. Blinda na stałe zagościła w naszych celach. Nie ślepotą i przysłonieniem realnego świata. Światem widzianym przez rolety, zainstalowane przez wielkich specjalistów.

Ileż jeszcze będziemy czas nasz marnotrawić na czcze dyskursy, połajanki i bicie piany na tort nieistniejący. Jak bardzo można nas skłócić i poróżnić. Gdzie różnicy nie ma. Po raz kolejny damy się wypuścić w biegu zdarzeń wszelakiej maści „полезным идиотом”.

Gdy pozostawisz bez orania ziemię swoją, to licz się z tym, że chwast wszelakiej maści się rozgości. Pomimo, że z gołą dupą, bez korzeni i lichy, to jednak wszechwładny.

Naszą rzeczą jest dać odpór nowej formie czerwonej zarazy. Tej, która w ostoi swojej ( W Rodinie ) tępi wszelkie odstępstwa, a nam funduje kulturę „Gołych Gabryń” oraz dylematy transowe, pospołu z Rzymu upadkiem. I tak żyjemy Isaury Problematem, a nie Czelawy i rozmieniamy się na drobne w poczuciu sytości, jaka płynie do nas z Głosem Nie Tak Wielkiego Brata. Psubrata jednakowoż. Małości wszetecznej, tak bliskiej kursowi na Parkiecie.

Piękny umysł i równie piękne Ciało przysłania nowa wizja. To co winno być zasłonięte, obnaża się, by przysłonić gołodupców mentalnych. Miernoty na miarę czasów, które to mienią się Testamentem. Skrojonym, jak Nowe Szaty Cesarza. A krawcy wyborni, na co dzień rysują kredą krawiecką barchany. I tylko od nas zależy, czy je wciągniemy na właściwe miejsce, czy też znowu przykryjemy nimi całą Polskę.

Twarz Bolka jaka jest, każdy widzi. Natomiast jeżeli już otworzył konto w Polskim Banku, na hasło Wałęsa, to winien dać na wstrzymanie swoim „spadkobiercom”. Widać nie wystarczy, co ma Bolek pod spódnicą, trzeba jeszcze niżej barchany spuścić…

„Śniadanie Mistrzów, czyli żegnaj, czarny poniedziałku ..”

Kurt Vonnegut, jr

Ilustracje do tej powieści stanowiły kiepskie fotografie kilku białych kobiet ssących tego samego czarnego mężczyznę, który nie wiadomo dlaczego miał na głowie meksykańskie sombrero.

Kiedy Trout spotkał Hoovera, najlepiej spośród jego książek rozchodziła się Plaga na kółkach. Wydawca nie zmienił tytułu, ale za to przesłonił jego większą część i całe nazwisko Trouta krzykliwym nadrukiem z następującą obietnicą:

Zbliżenie bobra to było zdjęcie kobiety bez majtek i z rozłożonymi nogami, uwidaczniające otwór pochwy. Wyrażenie to wymyślili fotoreporterzy, którym często zdarzało się zaglądać pod sukienki na miejscach wypadków, zawodach sportowych, drabinach przeciwpożarowych i tak dalej. Potrzebne im było hasło, które mogliby wykrzykiwać do innych dziennikarzy, znajomych policjantów, strażaków i tak dalej, żeby wiedzieli, co mogą zobaczyć, w razie gdyby ich to interesowało. Hasłem stało się słowo: “Bóbr!”

W rzeczywistości bóbr jest dużym gryzoniem. Lubi wodę i dlatego buduje groble. Wygląda tak:

Natomiast bóbr, który tak podniecał fotoreporterów, wyglądał tak:

Stąd właśnie wychodziły dzieci.

Kiedy Hoover był dzieckiem, kiedy Kilgore Trout był dzieckiem, kiedy ja byłem dzieckiem, a nawet kiedy zostaliśmy ludźmi w średnim wieku i starszymi, policja i sądy miały obowiązek pilnować, aby podobizn tych tak pospolitych otworów nie oglądali i nie dyskutowali na ich temat ludzie nie trudniący się medycyną. Z jakiegoś powodu postanowiono, że bobry te, których było dziesięć tysięcy razy więcej niż prawdziwych bobrów, mają stanowić najbardziej masowo chronioną przez prawo tajemnicę.

Ludzie wariowali na punkcie zbliżeń bobrów, podobnie jak wariowali na punkcie miękkiego, słabego metalu, pierwiastka, który z jakiegoś powodu ogłoszono najbardziej pożądanym ze wszystkich pierwiastków, czyli złota.

A teraz z innej beczki.