Dziada kalwaryjskiego pieśń nowa o trzech królach

Dziś wam opowiem o szczycie obłudy
jak Donek z Grzechem i ten z Ruskiej Budy
skrycie o świcie hołd w Łodzi składali
i się zblamowali...

Lecz żeby dotrzeć do łódzkiego wątka
zacząć mi trzeba wszystko od początka -
o wojnie polsko-polskiej i o dzieły
co ją poczęły...

Wszystko to lat trzy na zad się zaczęło
kiedy do władzy dorwało się PełO -
platforma niby pro obywatelska,
banda diabelska...

Pomagała jej w tym polithappeningu
wroga kaczystom armija lemingów,
które wykarmił na swem ryżym łonie
hochsztapler Doniek...

któren platformy był już wtedy bossem
i szybko wziął się za krajową hossę,
bogactwa Polski rozdając garściami
(dziś idziem z torbami)...

Lemingi raczył swoim baju baju:
„Wszystko co robię jest dla dobra kraju!
Irlandia z Polski – to mój zamiar szczery!”.
I inne bajery...

Ministrem skarbu uczynił Vincenta
co nie zarobił złamanego centa,
za to finanse (choć go Donek chwali)
piknie uwalił...

Mijały latka, a cudów ni śladu,
jest za to burdel z bidą dla okładu
i ujadania wściekłej PełO sfory:
„Zabić Kaczory!”.

I poleciał Lech do Smoleńska wiosną...
Dziś na nim kwiatki razem z trawą rosną -
był niewygodny, naród Donku dzielił
to go... sprzątnęli.

Tako się dobrobyt Polski marnował,
na resztki Niemiec wraz z Ruskiem polował,
Tusk oscylował między nimi skrycie
w śnie o korycie...

Lecz drugi Kaczor wciąż mu niszczy plana
bo nie wsiadł z bratem do aeroplana.
Więc kombinował Don jak Jarka spłoszyć
lub wypatroszyć...

Wreszcie się Tusku nawinęła gratka
w postaci mocno szurniętego dziadka,
który się podjął za zapałek paczkę
odstrzelić kaczkę...

Pojechał dziadek więc do miasta Łodzi,
w noce balanga, w dzień po mieście chodził
z nożem i spluwą czaił się na Jarka
po zakamarkach...

Co było potem to już sami wiecie,
trąbili o tem w tivi i w gazecie –
Jarosław zdrowy, jeden gość w bandażu,
drugi na cmentarzu....

Zjechały na grób jego jak trzej króle
trzy hieny, roniąc sztuczne łezki czule –
Grzechu z Opola, Bronek z Budy Ruskiej
na czele z Tuskiem....

Ukradkiem znicze swoje zapalali
jakby się ulicy reakcji bali,
zrobili z nowej śmierci widowisko
i urągowisko...

Szybko się z cyrkiem swoim uwinęli
i do Warszawki w te pędy czmychnęli.
Trzej króle, cisi śmiertecki kamraci,
smoleńscy kaci....

Jutro znów będą pitolić – „aliści,
myśmy dalecy są od nienawiści!
Polskę kochamy, wsiech! Jarku z miłości
połamiem kości."...