To jest mój SZEPT

Dzisiaj wczesnym rankiem „padła spod moich palców” obietnica, że zajmę się wieczorem pewną dyskusją. I zajmuję się trochę wcześniej, ale to dlatego, że po przemyśleniu sprawy nie odniosę się do konkretnych wpisów ani komentarzy – co tu osobiście oświadczam – i dlatego nie przeczytam tych wpisów ani komentarzy, a o tym co udało mi się przeczytać nad ranem, spróbuję zapomnieć.

A teraz kilka słów wyjaśnienia mojego, własnego, przez nikogo nie podsuniętego jako gotowca – napisanego z własnej i nieprzymuszonej woli. I chcę, żeby wszyscy dobrze zrozumieli moje intencje.

Otóż JESTEM sumą:

1. doświadczeń zdobytych w ciągu całego mojego życia oraz pracy z dziećmi, a także zebranych w czasie spotkań z innymi ludźmi (każdy spotkany coś wniósł do mojego życia – choć nie zawsze to były spotkania twarzą w twarz i trzeba by mi było wymienić wiele, wiele Ważnych Osób)

2. wiedzy nabytej w Domu Rodzinnym, w szkołach do poziomu ogólnokształcącego z kursem pedagogicznym i przy przepisywaniu wszelkiego rodzaju prac

3. informacji usłyszanych w ostatnich kilku latach w mediach. Tak! W ostatnich kilku latach, bo przez wiele lat zanim to nastąpiło wmawiano mi w tych mediach, że nic nie powinno mnie interesować, zajmować poza tym co w reklamach: uroda, wszelkie możliwe nowinki we wszystkich możliwych dziedzinach poza sferą, która najbardziej mnie kształtuje i dotyka, czyli historią i polityką, bo podobno się na tym nie znam (swoją drogą przyszło mi nawet do głowy, aby oskarżyć te media, że mną manipulowały – ale przed jakim sądem? i z czyją pomocą?). Jednak to nie były informacje usłyszane w wieczornych sprawozdaniach, tylko – na szczęście są takie – z relacji bezpośrednich, tzw. konferencji prasowych (choć i te były często okrojone). Bo w wieczornych sprawozdaniach pojawiało się tylko ziarenko – albo i mniej – tego, co wcześniej można było usłyszeć (można to porównać do ilości leku w produktach homeopatycznych), oprawione całą masą komentarzy, interpretacji wyrażonych przez niesamowitą liczbę lepszych lub gorszych ekspertów, które i którzy byli otoczką tego ziarenka. To gdzie była w tym wszystkim PRAWDA?

4. i pewnych własnych intuicji.

Dlatego nawet gdyby udało mi się przeczytać w jednej chwili wszystkie książki na tematy, które były poruszane w Waszych wpisach, nie udałoby mi się rozwiązać problemu, kto ma rację w tej sprawie.

Po prostu nigdy nie będę ani Salomonem, ani nawet najlichszym ekspertem w żadnej dziedzinie

Dochodzę w końcu obiecanego wyjaśnienia. Jednak pozwolę sobie tu zrobić pewien obrazowy wstęp.

Otóż wyobraźmy sobie, że każdy ma do dyspozycji jakiś pojazd. Są tacy, Którzy nie wybierają żadnego (jest Ich coraz mniej w obecnym świecie), ale Wielu wybiera różne marki, różne wielkości i jedzie w jakimś kierunku.

A teraz wyobraźmy sobie, że poruszamy się naprzeciw siebie. Jeżeli idziemy pieszo, to wydaje się, że mamy daleko do celu – ale za to dłużej możemy przyjrzeć się temu co wokoło i temu, kto jedzie nam naprzeciw. Im szybszy mamy pojazd – wtedy te proporcje się zmieniają. W przypadku wielkości: gdy nie mamy żadnego pojazdu – stajemy się na pozór bezsilni wobec „gigantów” szos. Jednak będąc naprzeciw siebie i poruszając się zgodnie z przepisami – nie mamy się czego obawiać. Możemy sobie co najwyżej pomachać rękami, pomrugać kierunkowskazami, dać znać klaksonami. Nasze spotkanie może się co najwyżej zakończyć miło lub niemiło.

Ale tak jest, gdy droga jest jedna i co najwyżej kręta. Co jednak się dzieje, gdy spotykamy na tej drodze równorzędne (bo wszyscy – MY LUDZIE – mamy takie same prawa) skrzyżowanie, które sprowadza do jednego punktu trzy drogi? Kiedy wyruszą: i pieszy i dwa różne pojazdy w tym samym czasie i z tą samą prędkością jest szansa, że się nie zderzą – nikła, ale jest. Kiedy pojawia się równorzędne skrzyżowanie, w którym schodzą się cztery drogi i znowu wszyscy ruszają w jednym momencie i z tą samą prędkością – jeszcze mamy szansę, że się nie zderzymy. Jednak gdy tych dróg jest za wiele szanse na wyjście ze zderzenia są tak nikłe, że prawie niemożliwe. Każdy wychodzi z takiego „spotkania” co najmniej poobijany, o ile ujdzie z tego, w ogóle, z życiem.

I wreszcie udało mi się dotrzeć do prawie-końca mojego tłumaczenia.

Od razu przypominam, że nie pamiętam, Kto jakich wpisów dokonał i nie mówię na temat nikogo konkretnego!

W sprawach, które nas jednoczą w tym dokładnie miejscu na Niepoprawnych.pl jest – to wiem na pewno – chęć dotarcia do PRAWDY. Każdy robi to na różnym poziomie doświadczeń, wiedzy, umiejętności i intuicji. Ale to nie wszystko. Każdy z nas jest CZŁOWIEKIEM i posiada EMOCJE. Jedni umieją je bardziej powściągnąć, Inni mniej. I to jest naturalne. Bo kiedy wchodzą w grę emocje, to Każdemu się wydaje, że Jego są najważniejsze i najlepiej wyrażone. Ale kiedy je wyciszymy – a trochę musimy je wyciszyć – to dopuścimy do głosu UCZUCIA. Wtedy bardziej i wyraźniej będziemy widzieli nie tylko SWOJĄ, ale i INNYCH: doskonałość, czy małość, mądrość, czy głupotę. Wtedy łatwiej będzie „mądrzejszemu” zniżyć się do „głupszego”, a „głupszemu” podnieść na poziom „mądrzejszego”, bardziej „elokwentnemu” do „mniej sprawnego językowo” i na odwrót, „inteligentniejszemu” do „mniej inteligentnego”, itd., byleśmy tylko nie sięgnęli bruku.

Bo MY nie mamy stać naprzeciw siebie. My jesteśmy po jednej stronie. I nie barykady. Po prostu jesteśmy po jednej stronie w dążeniu do PRAWDY. A naszym celem (przynajmniej tu i teraz) jest ZIEMSKA OJCZYZNA – POLSKA. I nie powinniśmy KRZYŻOWAĆ naszych myśli i słów. Powinniśmy je wyrażać jasno i otwarcie. I nie dopatrywać się u Innych złych intencji, ale z dobrą intencją wyrażać własne. I postarajmy się nie komentować, interpretować po swojemu, bo wtedy zamieniamy kolory miejscami, ślubujemy OBLUBIEŃCOWI a myślimy o innym, chcemy jednego a wybieramy drugiego… I tak bez końca…

Musimy stanąć na wprost PRAWDY i do Niej dążyć. Wierząca/y z Niewierzącą/ym, Polak z Obywatelem Polski z każdej innej Nacji, Mały z Dużą, (Gruba z Chudym:), Ci z Prawej z Tymi Lewej z strony, po prostu KAŻDY.

Muszę tu jeszcze przeprosić Pewną Osobę, że nie poznam Jej PRAWDY, ale z własnej woli chcę wypowiedzieć słowa, które będą moje a nie Objawione.

Jest to MÓJ SZEPT…

Mój szept do Was wszystkich skierowany...

P.S.

Proszę to dobrze przemyśleć. Komentarzy czekam jutro - jeśli będą - bo dzisiaj, w Dniu Pańskim, muszę odpocząć...