Moja arachnofobia

   Niemały kłopot mają nasze media z kreowaniem rzeczywistości według wytyczonego schematu.

Dwoją się i troją, by zaangażować polskie społeczeństwo w to, co dzieje się na Ukrainie. Serwisy informacyjne donoszą bez ustanku o każdym, najdrobniejszym nawet incydencie na Krymie, w Charkowie, Doniecku, Brukseli, Waszyngtonie, Moskwie. Plotki mieszają się z faktami, opinie krzyżują się i wzajemnie wykluczają. Ogólny miszmasz.

 Wytwarza się sztuczną atmosferę podniecenia i ogólnego poruszenia wśród Polaków, wmawiając społeczeństwu, że jest stroną konfliktu. Ustawia się nas ramię w ramię z Ukraińcami, obwieszczając światu, jak silną stanowimy jedność.

 Niestety. Prawda jest zupełnie inna, co potwierdza prosta weryfikacja.

http://niepoprawni.pl/blog/6182/ukraino-nie-jestes-sama

Wystarczy też rzut oka na fora najpopularniejszych portali, żeby zobaczyć, jak rzeczywiście wygląda nasze zaangażowanie w konflikt na Ukrainie. Jest takie, jakie być powinno. Pełne rezerwy, zdrowego dystansu, podejrzliwości i umiaru. Rzeczowe i refleksyjne. Wynikające z doświadczeń, wiedzy i poczucia odpowiedzialności za siebie i bliskich.

 Nie zważając na to, nasi politycy do spółki z mediami, prawie wypowiedzieli już wojnę Putinowi, wzywając do „koalicji” Unię Europejską i Amerykę.

 Zarówno władze, jak i media, stały się samozwańczymi rzecznikami polskiego społeczeństwa.

Wypowiadane przez nich oceny wydarzeń na Ukrainie, a także zapowiedzi wszelkich inicjatyw pomocowych i ruchów społecznego poparcia, wytwarzają pewien rodzaj iluzji, „matrix” który wydaje się już żyć własnym życiem. Niekoniecznie zbieżnym z rzeczywistością, w której trwają Polacy.

 Opinie te, rozpowszechniane przez światowe media, malują nierzetelny obraz polskiego nastawienia do konfliktu na Ukrainie.

Nasuwa mi się porównanie z Majdanem. W centrum czteromilionowego miasta, przez miesiące demonstrowała grupa aktywistów, skupiająca wokół siebie stosunkowo niewielką liczbę zainteresowanych. Większość stałych uczestników stanowiły delegacje z zachodnich rejonów kraju. Poza terenem majdanu, Kijów żył własnym życiem. Jedynie w weekendy, wokół sceny na placu gromadzili się zainteresowani protestem ludzie. 

Dopiero rozwój dramatycznych wydarzeń, poczynając od pobicia młodzieży, stopniowo zmieniał sytuację, wytwarzając kolejne zagrożenia i budując atmosferę solidarnego oporu względem agresora. Tam, wrogiem numer dwa był Berkut i  szalejące tituszki. Pierwszym był Janukowycz.

 Teraz takim „kijowskim społeczeństwem”, mniej lub bardziej zaangażowanym, jesteśmy my wszyscy, a majdan- nasi aktywiści – politycy i podporządkowane im media, próbują nas zaangażować do działania. Wrogiem numer jeden jest Putin, a jego armia, to tamten Berkut.  Kremlowski watażka jest tak samo mało wiarygodny jak Janukowycz. Jedno mówi, drugie robi.

Póki co, „Berkut” czeka. Milczący i  nieodgadniony.

Uwijają się za to „tituszki”. Tu i ówdzie wrzucą jakiś trefny materiał, a to nagranie z rozmowy telefonicznej pokażą, a to skandaliczny filmik we Lwowie nakręcą. Żeby się działo, coby kręciły się emocje. Bez nich, żaden przewrót nie jest możliwy. Im rewolta gwałtowniejsza, tym lepiej. Rewolucja potrzebuje ofiar.

 Zwierają się szyki „obrońców majdanu”. Wkrótce zacznie się prężenie muskułów na polu niczyim. Demonstracja siły. Manewry po obu stronach „barykady”.

Gdzie drwa rąbią tam wióry lecą.  Co będzie, jeśli nagle pojawią się tajemniczy „snajperzy”?

 Prezydent Litwy zapowiada alert. Zagrożone są granice Państw Bałtyckich!

 Putin zapragnął być imperatorem – carem Wszechrusi. W miarę jedzenia apetyt rośnie.

A jeśli, ktoś inny jeszcze, silny i wpływowy, powrócił do niespełnionych idei i postanowił zbudować sobie własne super państwo, z nadzieją, że teraz się uda? Kiedy obraca się miliardami, różne pomysły przychodzą do głowy. Skoro pieniądz, jak powiadają, rządzi światem, to czemuż by  nie spróbować?

Kraje Wschodniej Europy wielokrotnie nęciły co bardziej drapieżnych sąsiadów. Bywało, że i na własnym łonie wyhodowały nieraz żmije, gotowe zawłaszczyć gościnne ziemie. Nasi przodkowie musieli borykać się z różnymi problemami.

]]>http://pl.wikipedia.org/wiki/Federacja_Wschodnioeuropejska]]>

Musimy rozważać wszystkie scenariusze, bo jak życie uczy, nigdy nic nie wiadomo. 

]]>http://www.tvn24.pl/wiadomosci-ze-swiata,2/chiny-wydzierzawia-5-proc-ukr...]]>

Astronomowie oglądają gwiazdy w nadziei na znalezienie odpowiedzi, co dalej z Ukrainą, a przelatująca blisko Ziemi planetoida przyprawia o palpitacje. Wyrocznie wieszczą apokaliptyczne wizje.

Wszelkie znaki na niebie i ziemi...

Jadowity Kolczak zbrojny. Wysyp tych pająków wystąpił w ostatnich latach na Ukrainie

]]>http://krolowa-superstar.blog.pl/2013/06/29/jadowite-pajaki-na-wschodzie...]]>