IPN: Moskwa kłamie, mamy dowody

A więc, grając w szachy jaką taktykę przyjmujesz? Reagowania na ruchy przeciwnika, czy może prowadzisz własną grę? Oczywiście zwracasz uwagę na ruchy króre robi przeciwnik, czasami nawet reagujesz, ale tylko wtedy, kiedy nie masz innego wyjścia, co oznacza, że przeciwnik zapędził Cię w kozi róg. Twoja gra polega na tym, aby zmusić przeciwnika do reagowania swoją przemyślaną grą, swoją taktyką i to jest najważniejsze w grze w szachy.

Myślisz, że polityka jest inna? Nie jest. Jak podobne są te gry, niech Ci uświadomi to, że zanim zrobisz ruch na szachownicy, czy na arenie politycznej, musisz przewidzieć konsekwencje tego ruchu, i to różne warianty, i wiedzieć, zanim zrobisz ten ruch, jak odpowiedzieć na różne warianty odpowiedzi przeciwnika. Ruchy na arenie politycznej są o tyle trudniejsze, że musisz przewidywać reakcje nie jednego przeciwnika (partnera), ale kiku innych, czasami mienią się oni Twoimi przyjaciółmi. Dlatego właśnie Marszałek Józef Połsudski powiedział swego czasu, polskim politykom cytuję.

" Panowie wam kury szczać prowadzać, a nie politykę uprawiać"

Tylko tyle i aż tyle.. W polityce liczy się nie tylko szykość, liczy się sztuka przewidywania oraz sztuka zaskakiwania tak, aby przeciwnicy i "przyjaciele" rodziawili gęby, żeby nie wiedzieli co zrobić. Dlatego czasami robisz rzeczy, które wszyscy inni uważają za nie możliwe do zrobienia przez Ciebie. Mało tego, ułatwiają Ci tą decyzję robiąc rychy od których Ci się krew gotuje. I teraz następuje pytanie. Czy masz pójść za tym co pdpowiada Ci gotująca się krew, czy usiąść wypić piwo, bezalkoholowe, aby nie mącić toku myślenia, przemyśleć, zastanowić się, i zrobić to czego przeciwnik czy "przyjaciel" się po tobie nie spodziewa. Jeśli zrobisz ten pierszy wariant - przegrałeś, jesteś przewidywalny. Inni będą grali na tej Twojej słabości cały czas. Zrobisz drugi wariant - wygrałeś! Jesteś nieprzewidywalny, w tym dobrym, politycznym znaczeniu tego słowa, i Twoi przeciwnicy i "przyjaciele" zaczynają się zastanawiać, zmuszasz ich do reagowania, do porzucenia ich gry i grania Twojej gry.

Czy teraz rozumiesz z jakiego punktu założenia wyszedłem, uważając, że trzeba wziąć udział w owej defiladzie?

A teraz, o graniu w jednej drużynie. Grając w obronie chciałbyś mieć za partnera takiego który goni od jednego napastnika do drugiego, bez ładu i składu, byleby grzmiąco gonić i jak się da skosić równo z trawą, czy obrońcę, który wie jak się ustawić aby przeciąć podanie i wyprowadzić kontratak? Któremu połamałbyś nogi?

Dobrze,
że "zapodałaś" Jurandowi ten link do Torunia,
może to trochę poruszy jego wyobraźnię.
Przyznaję że gonię się z nim po kilku artykułach w tym temacie
i...jest bardzo uparty na pewne oczywistości.
Może, gdy kobieta go zagada,
to ...zaskoczy :)

pozdrawiam Krzysztof

Myślę, że odpowiedź dana Z.A dotyczy również Twojego komentarza.

Całkowicie popieram Pani zdanie w kwestii uczestniczenia Polaków w obchodach zwycięstwa Sowietów nad nazizmem niemieckim. Polaków tam nie powinno być, nasza obecność w Moskwie tylko, by uwiarygadniała ich zwycięstwo oraz ich okupację, którą dzięki zdradzie naszych sojuszników wprowadzili wtedy w Polsce.

My mamy swoje rocznice oraz dni, w których powinniśmy wszystkich na świecie zapraszać do Polski, mamy rocznice i dni, które powinniśmy promować na całym świecie. Nie jest w naszym interesie narodowym promować ich zwycięstwa i tym samym zgadzać się z wprowadzeniem w Polsce wtedy ich okupacji. Nie powinniśmy zgadzać się tym samym na porozumienia jałtańskie, a właśnie naszą obecnością w Moskwie przyznamy się do tego oraz dajemy innym na świecie sygnał, że jesteśmy pogodzeni z sytuacją, którą Polsce wtedy narzucono bez naszego udziału przy rozmowach dyplomatów oraz przy pomocy sowieckiej armii. Bez naszego jasnego stanowiska w tej sprawie nigdy mocarstwa światowe nie zrozumieją, że my Polacy nie zgadzamy się z tym co się stało po 1945 roku w Polsce. Jeżeli tego nie zrozumieją Polacy w dzisiejszej Polsce nigdy nie odzyskamy wolności i suwerenności, tym bardziej, gdy mamy ku temu możliwości. Przecież jesteśmy już wolnym narodem, który może o swojej suwerenności i niezależności decydować sam.

9 Maja dla Polaków powinien być dniem smutku, powinien być dniem w którym powinniśmy myśleć o Polakach wymordowanych, zesłanych, więzionych oraz wyrzuconych z Polski, również o tych którym odebrano wtedy zaocznie polskie obywatelstwa.

Obecność Polaków na tych obchodach uwiarygodniłaby zbrodnie dokonane przez Sowietów na naszym narodzie, jednoznacznie potwierdzi ich prawo do obecności w naszej Ojczyźnie po 1945 roku. Moim zdaniem nie powinniśmy się z taką sytuacją nigdy pogodzić, tym bardziej w Polsce dzisiejszej, w której możemy o tym otwarcie mówić i pisać!

Pozdrawiam.