Marsz krokiem swobodnym w terenie bagiennym

Nic tylko załamywać ręce! HGW zwycięska, Macierewicz dołuje, Kaczyński zepsuł długopis i miał dziwną minę …
Rozpłakać się można, albo upić w sztok. Wybór zostawiam chętnym, sam jednak nie skorzystam, przynajmniej dopóki nie poukładam sobie co i jak.

Gdyby nawet, choć przez chwilę, ulec nachalnej perswazji licznych totumfackich władzy, liżących stopy dobrodziejów, nie da się uciec od pytania: no dobrze, ale co potem? III RP for ever? Never! Nie ma głupich. To znaczy … kilku zostało, póki co …

Oni myślą, że świat bez PiS będzie lepszym światem. Dla kogo lepszym? Dla tej garstki, która w obronie własnych interesów gotowa jest porządnych ludzi zmieniać w bezmyślny, ogłupiony motłoch, aportujący kartki wyborcze – na gwizdek, na rozkaz, na świst bata, które posłuszne im media codziennie przekształcają w syreni śpiew …

Celowo napisałem – PiS. Można dyskutować nad kondycją partii, można wytykać błędy, lecz przecież nie można zapominać, że bez niej nasz obóz rozsypie się w pył. Co więcej, trudno pozostać obojętnym na głosy lepiej wiedzących obserwatorów, także tych z naszej strony, którzy z rozkoszą masochisty wyliczają porażki i wieszczą klęskę. Siedziałem cicho, bom sam widział niezdarne ruchy spin doktorów, chybione pomysły i potknięcia. No to co?

Nasz kapitał to 4/5 niezadowolonych z rządów Tuska i prawie tyle samo zawiedzionych Platformą.
Co ma do tego chwiejny krok Hofmana, czy złamany długopis Kaczyńskiego? Niewiele, albo zgoła nic. Warto czasem postawić się na ich miejscu mając w pamięci okoliczności w jakich przychodzi im występować w naszym imieniu. Kto powie, że ich media pieszczą? Jest może taki ktoś?

Bez urazy: większość z nas miałaby problemy bronić się przed cekaemem Olejnik, czy minami-pułapkami Kraśki i śmiem sądzić, że dałaby większą plamę niż ta, którą się przypisuje ostatnio prof. Rońdzie. Jeśli się mylę, nic tylko się cieszyć i dawać mi tu takich! Będę popierać i zwiększać oglądalność ...

Tymczasem – więcej luzu! Mamy rację i prawda jest z nami. Szacunek dla tych, którzy torują nam drogę przez bagno mediów i trzęsawiska platformerskiej propagandy. Coż z tego, że im czasem się krawat błotem ubrudzi gdy usypują groblę. Ważne by iść dalej – trwały grunt już blisko!

Nie bardzo mi się podoba alegoria oblężonej twierdzy. Jeśli już, to warto się głębiej zastanowić kto kogo oblega. Wtedy łatwiej będzie zdecydować, po której stronie murów lać gorącą smołę.