Bo to był Czas Honoru, Gazeto!

Może powinnam była zacytować: "dookoła były wojska sowieckie".

Jak bardzo było to zagmatwane, niech świadczy meldunek "Łupaszki":
"Meldunek "Łupaszki" do Komendanta Okręgu Białostockiego AK "Mścisława" 8.IX.1944 [okolice Porozowa]
Brygada została zorganizowana w marcu ub. r. na Wileńszczyźnie (jez. Narocz), początkowo pod dow. "Kmicica". Po rozbrojeniu brygady przez sow. partyz. i rozstrzelaniu dowódcy, co miało miejsce w dniu, w którym miałem z rozkazu K. O. dołączyć do brygady, rozpocząłem działanie z przydzielonym mi patrolem, zadaniem było ściągnięcie ludzi z rozbrojonej brygady, a wcielonych do szeregów czerwonej partyz. polskiej. Około 35% wcielonych wstąpiło w szereg mojej brygady. Od września ub. r. rozkazem Kom. Okr. Wilno został przydzielony brygadzie teren operacyjny obejmujący rejony Podbrodzia, Michaliszek, Świra, Kiemieliszek i Postaw. W tym czasie brygada w 80% zaangażowana była w walkach z partyzantką sow. Sytuacja ta w niczym się nie zmieniła, nawet po prowadzonych pertraktacjach przez Kom. Okr. gen. "Wilka", a władzami partyz. sow. Wynikiem tej sytuacji otrzymałem ustną obietnicę Kom. Okr., że w wypadku zbliżania się frontu brygada zawczasu zostanie wycofana na zachód. W czerwcu b.r. brygada rozkazem Kom. Okr. na swych terenach operacyjnych pozostawia zorganizowaną przez siebie 4-tą brygadę, a sama jako bryg. dyspozycyjna Kom. Okr. przeniesiona zostaje na tereny przyległe do Wilna (Sużany). Zadaniem brygady na nowym terenie była reorganizacja, która w myśl rozkazu miała brygadę przekształcić w jednostkę o składzie 3-ch szwadronów w myśl otrzymanej obietnicy Kom. Okr. kontynuuję marsz bryg. na zachód. W drodze, rozkazem zcy Kom. Okr. brygada zostaje skierowana do Suderwy (płn. od Wilna), gdzie ma oczekiwać dalszych rozkazów od Kom. Okr., względnie od zastępcy Kom. Okr. Po dwóch dniach oczekiwania i wysyłania gońców do Wilna żadnych rozkazów nie otrzymuję. Zbliżanie się frontu zmusza mnie do wycofania się na zachód. Przed przejściem rz. Wilii otrzymuję od nieznanego mi pana pod pseudonimem "Jan" informację, że skoncentrowane brygady mają uderzyć na Wilno. Ponieważ sprzeczne to było z obietnicą daną mi przez Kom. Okr. i dosłownie groziłoby zagładą brygady, zażądałem rozkazu na piśmie, choćby od wymienionego p. "Jana". Nie otrzymawszy go, gdyż jak twierdził nie jest do tego upoważnionym, skierowałem marsz brygady na zachód. Szybkość z jaką front się przesuwał spowodowała, że zamiast na tyłach niemieckich brygada znalazła się na tyłach sowieckich. Brygada maszerując przez teren. na którym nie była znana, szuka przejścia przez Niemen i udarna się w lasy Augustowskie. Dłuższe zatrzymanie się frontu na Niemnie uniemożliwia wykonanie planu, a wzmaga zainteresowanie bolszewików brygadą. Na podstawie mylnych informacji otrzymanych z Wilna wysyłam swego zastępcę i dwóch łączników do Wilna w celu otrzymania jakiś rozkazów. Wszyscy zostali aresztowani, a jedna łączniczka, której udało się zbiec przedstawiła prawdziwą sytuację w jakiej znalazły się brygady walczące o Wilno. To powoduje zmianę mojego pseudonimu, nazwy brygady i intensywny marsz na południe. Jednak już na drugi dzień jesteśmy poszukiwani przez oficerów z armii sow. i trzeciego dnia proszeni o pomoc w akcji, którą organizują przeciwko oddziałom niemieckim pozostałym na tyłach, żądając żeby kawaleria natychmiast udała się z nimi w celu wystawienia placówek, a reszta brygady stawiła się na godz. 16-tą. Szwadron 2-gi i część 3 udały się z oficerami sowieckimi z poufnym rozkazem, że jeśli reszta brygady nie nadejdzie do godz. 12.00, mają zejść z posterunku, iść w las i przedzierać się na Puszczę Augustowską. W tym samym czasie drobnymi grupami rozpuściłem brygadę z tym samym rozkazem, orientując się, że jest to podstęp ze strony bolszewików, w celu wprowadzenie brygady w zasadzkę. Szwadron 2 i część 3 nie mogły wykonać rozkazu, gdyż natychmiast po przybyciu na miejsce zostali rozbrojeni i dziś znajdują się w obozach koncentracyjnych w Grodnie i Miednikach. Sytuacja na froncie zmienia moją decyzję i przez napotkanych ludzi z siatki staram się powiadomić swoje oddziały o zmianie kierunku, początkowo Białystok-Warszawa na następnie obrane swoje m. p. Równocześnie staram się nawiązać kontakt z władzami zwierzchnimi w Wołkowysku i Białymstoku. Dwa z moich oddziałów przeszły do Puszczy Augustowskiej. Jeden w składzie b. znacznie uszczuplonym ze względu na napotkane trudności, szczególnie przy przechodzeniu rzek wpław (spowodowało to odpadanie ludzi), dołączył do mnie. Drugi w sile ok. 80 ludzi w drodze został koło Białegostoku rozbrojony i wcielony do "Kościuszkowców". Obecne moje m. p. może być wskazane przez oddawcę. Obecnie uważam, że zadaniem moim z powodu braku należytego kontaktu i odpowiednich (kontaktów) rozkazów, jest przetrwanie pewnego okresu czarni, który przeznaczony jest na organizację, ściągnięcie rozpuszczonych drobnych oddziałów i intensywne szkolenie i udzielanie schronienia tym, którzy zagrożeni poborem idą w las. Są to moje wytyczne do czasu otrzymania konkretnych rozkazów
za komendanta V Brygady st. strzelec "Elila" [Elwira Brodowicz]."