Nieistniejący pomnik

Mamy ten pomnik w sercach,
tych ofiar w pełni niewinnych.
Ale nie mówcie oszczercy,
że to nam starczyć powinno.

Mamy też w sercach żołnierzy,
uczonych o wielkiej sławie…
I co? Czy ktoś zamierza
burzyć pomniki w Warszawie?

Chcieliście czcić napastnika,
paląc mu ognie na szlaku -
a żałujecie pomnika
pamięci własnych rodaków?!

Na miejsce kręcicie nosem,
bo niby że w środku miasta…
Tu śmierć, co się zrosła z losem,
nad wasze protesty wyrasta.

Tu paliliśmy znicze
dla każdej z ofiar wspólne,
tutaj z żałobnym obliczem
razem żegnaliśmy – trumnę.

My nie dzielimy nieżywych,
każdego Polska wydała;
to wy, wasz protest wrzaskliwy
dzieli, co śmierć już zrównała.

Na nic wasz opór i wrzaski,
lamenty i narzekanie.
Nie trzeba nam waszej łaski,
a pomnik i tak powstanie!