Pikietowanie chlewni

ba, powiem więcej: wyzwana epitetami rodem z okupacji, dołączam do pikiety.

ŚWINIE NA RZEŹ!

chyba jakaś nieświnia Cię lubi i ochoczo spałowała!

Pozdrawiam wspólnika w zbrodni oglądania świńskiego serialu ;)))

...............................................
Jeszcze Polska nie zginęła / Isten, aldd meg a Magyart Ps.33,5

... bo przecież nie napiszę bloger, z racji zerowego dorobku, zatem rzeczony komentator wykazał się, obok dogłębnej wiedzy historycznej, zaskakującą niechęcią do świń.

Idąc często prezentowanym tropem jego rozumowania, należałoby się zastanowić czy niechęć owa nie ma jakiegoś głębszego sensu. Np czy nie jest efektem tabu pokarmowego, co obok prezentowanej w avatarze menory turystycznej, otwiera pole do najdalej idących spekulacji.

;))))))

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Jeszcze Polska nie zginęła / Isten, aldd meg a magyart

Ten przesławny Ajent, tego Grilla, on nie ma czasu na oglądanie filmów.
On ma patent, na koszerną świninę ?!
A, tak z innej beczułki :
..... Pan, panie *TŁ*, ma te same wiadomości co ja, a to Pan jest Prezesem, a nie ja.
Jak to jest :-)))??
ps.
....ale kochają Pana te Pałkowniczki ?!!
pps.
... już kiedyś wyrokowałem :
Twój urok osobisty, kiedyś Cię "zniszczy" :-))

Zapewne popełniam błąd, włączając się do tej ciekawej debaty, ale nie chciałbym być oskarżony o (bierny) współudział w przygotowaniach do przestępstwa, których jestem świadkiem, ani o głupotę większą, niż moja rzeczywista.

Nie mam pretensji do osób które wypowiadają swe sądy ocenne bez znajomości przedmiotu oceny, bo taka jest dziś uroda nie tylko internetowych dyskusji - w Polsce, i gdzie indziej -
a "przy kompie, skryty nickiem, bywa ostrym zawodnikiem" kto zechce.

Kiedy jednak ewentualnym (mało prawdopodobnym, ale możliwym) rezultatem publicznej wymiany poglądów ma być realny skandal
polityczny, mogący stać się nie tylko przynętą, ale karmą dla obecnych i czynnych w Polsce, acz niekoniecznie polskich mediów, słowa trzeba dobrze ważyć, nim staną się kamieniami.

Moje słowa wagę mają niewielką, ale z pewnością nie mniejszą
od słów ludzi którzy nie oglądali ani filmu telewizyjnego,
którego emisję uważają za rację dostateczną dla ulicznej demonstracji, ani rzeczywistości. którą ów film pokazuje tak, jak pokazuje.

Potrafię i mogę porównywać obraz filmowy z realiami tamtej epoki, która dla większości żyjących jest wyłącznie albo głównie obrazkiem (a na ile wiernym, ocenić im trudno).

Ponieważ jednak bardziej interesuje mnie współczesność i przyszłość Polski, a relacje polsko-niemieckie uważam za równie ważne jak relacje polsko-rosyjskie, pozwalam sobie zauważyć, że adresatami protestów patriotycznych w takich kwestiach nie powinni być ani producenci ani zleceniodawcy produkcji propagandowych gniotów czy arcydzieł rosyjskich, niemieckich czy "amerykańskich", ale ich dystrybutorzy na obszarze polskiego państwa, w jego "przestrzeni medialnej", a przede wszystkim osoby odpowiedzialne za tzw. ład w owej przestrzeni i w państwie.

To, co dzieje się w krajach ościennych i dalszych nie musi się nam podobać, ale zmienić tego przy pomocy manifestacji ulicznych nie zdołamy (możemy natomiast żądać pomocy pana ministra Sikorskiego, lub jego dymisji}, skoro nie udaje się tą lub inną drogą wyegzekwować rzetelnej służby Ojczyźnie od współobywateli odpowiedzialnych za aktualny stan polskiej nauki, oświaty i kultury niezależnie od tego, czy są urzędnikami państwowymi, wolnymi twórcami, czy (he he) niezależnymi dziennikarzami.

Antypolonizm nie jest, niestety, wyłączną domeną obcych.

Niemcom udało się pokazać jak maciupeńka, nieporadna i jak obolała była Tysiącletnia Rzesza w latach, gdy ruszała na podbój całego świata, zagarniając pół naszego kontynentu, i jak cierpieli Bogu ducha winni Niemcy, nim nadszedł czas Norymbergi.

Dlaczego Polacy nie spróbowali pokazać wielkości narodu wówczas podbitego, mordowanego, ograbianego i wypędzanego, a jednocześnie broniącego na wszystkich frontach świata swojej i cudzej wolności -w imię świętej miłości kochanej Ojczyzny, nie Niemców i nie Rosjan trzeba dziś pytać.

Nic w tym dziwnego, że zbrodniarze próbują się oczyścić; dziwne, że w zapomnienie idą ofiary i bohaterowie, o których niewiele wiedzą własne dzieci, a wnuki nie mają pojęcia - i nie jest to bynajmniej ich wina.

Od strażników pamięci mamy prawo i obowiązek wymagać więcej
niż od propagandystów na służbie obcych imperiów, bo nie mamy poza pamięcią niczego, czego warto bronić i strzec - a jej strażnikiem jest - powinien być - każdy.

Przepraszam za patetyczny ton, ale za wiele mam w głowie takich scenariuszy, których nikt nie napisze, i z których nigdy żadnego filmu nie będzie, a wszystkie są tak barwne i tak przejmujące jak polskie losy w minionym stuleciu, i tak prawdziwe, jak zbrodnie, krzywdy i cierpienia, jak śmierć -
nieukarane; nienaprawione; nieukojone; nieodwracalne i - nieopowiedziane.

Nie wiem, czy takie filmy, które o niejednej z polskich rodzin mógłby zrobić pan Kutz czy pan Wajda, należałoby pokazywać dzieciom niemieckim, rosyjskim, ukraińskim albo litewskim; o tym powinni zdecydować ich rodzice; ale nie mam wątpliwości, że polskie dzieci oglądać takie filmy i seriale powinny jak najczęściej, bo wiele trzeba im opowiedzieć i pokazać, jeśli mają zrozumieć, na czymże to polega polska normalność, żeby móc normalnie żyć.

Tego chyba wszyscy powinni sobie życzyć.

Bak by też tylko sam sobie udzielił na te wszystkie pytania odpowiedzi, ale tak z ręką na swoim sercu i sumieniem w lusterku.
Choćby i podczas porannej toalety, a mężczyźni przy goleniu.

[quote]Rachunek sumienia polskiego polityka - Antoni Bratkiewicz

I. Czy zawsze pamiętałem i tym się kierowałem, że Dobrem najwyższym jest sam Bóg oraz że moja miłość - zarówno ta do Ojczyzny, której służę, jak do osób bliskich, jak do siebie samego - ma być poddana miłości do Boga? Czy świadczyło o tym moje postępowanie wobec Polski i wobec bliźnich?

Czy uznaję, że Polska powinna być miejscem rzeczywistego królowania Jezusa Chrystusa? Czy zabiegałem o to, by prawa mojej Ojczyzny zgodne były z nauką Ewangelii? Czy należycie poznałem naukę Kościoła w sprawach, które dotyczą mojej pracy, i czy modliłem się o światło Ducha Świętego w rozeznaniu prawdy i dobra wspólnego?

Czy nie działałem przeciwko prawom Kościoła Świętego i osób wierzących? Czy nie nadużyłem instytucji Kościoła lub zaufania osób wierzących do działań niegodnych Ewangelii?
Czy rozwiązanie spraw mi powierzonych, a zwłaszcza tych trudnych, polecałem Bożej Opatrzności? Czy sprawy Ojczyzny oraz moich Rodaków stale polecałem Matce Bożej, Królowej Polski, Aniołom Stróżom oraz Świętym, których Bóg zechciał powołać z naszego Narodu? Czy modliłem się za dusze zmarłych Rodaków? Czy nie zapomniałem o modlitwie za wrogów Ojczyzny?

Czy wobec spraw, które po ludzku wydają się beznadziejne, nie opuszczałem rąk i czy zawsze pokładałem ufność w Opatrzności i Miłosierdziu Bożym?

II. Czy należycie uczyłem się rzeczy niezbędnych dla dobrego pełnienia służby publicznej? Czy poznawałem wytrwale sprawy Ojczyzny, którą mojej współodpowiedzialności powierzył dziś Bóg? Czy poznawałem jej dzieje i kulturę, jej współczesne problemy? Czy nierozważnie nie sięgałem po odpowiedzialność za sprawy, do udźwignięcia których nie jestem przygotowany?

Czy zawsze okazywałem wdzięczność i szacunek mojej Ojczyźnie? Czy wobec potwarzy broniłem czci Polski? Czy zawsze zabiegałem o to, by nie były naruszane prawa Polski i jej obywateli? Czy nie okazałem uległości lub bierności wobec zła? Czy w służbie Ojczyźnie nie byłem opieszały lub lękliwy? Czy nie traciłem czasu danego mi przez Boga?

Czy nigdy nie pragnąłem dla mojej Ojczyzny osiągania dóbr kosztem innych narodów? Czy nigdy nie zrezygnowałem z dobra mojej Ojczyzny i moich Rodaków w imię usłużenia innym narodom?

Czy zawsze pamiętałem, że moje postępowanie ma być wzorem wierności Bogu i Polsce? Czy moje postępowanie nie było przyczyną zgorszenia? Czy moje postępowanie nie było przyczyną niegodziwego postępowania osób, które mi zaufały, lub osób ode mnie zależnych?

Czy owocem mojego działania jest pokój społeczny, czy też spory, a może i krzywdy, wyrządzone Ojczyźnie i bliźnim? Czy pamiętałem, że jedność społeczna jest owocem łaski Bożej i czy nie przeszkadzałem łasce Bożej, dążąc za wszelką cenę do przeprowadzenia swoich własnych zamiarów lub do wywyższenia siebie ponad bliźnich?

Czy w celu zdobycia władzy nie posługiwałem się kłamstwem, oszustwem, obmową lub oczernieniem, fałszywymi obietnicami, kradzieżą? Czy nie podejmowałem działania w służbie publicznej pod wpływem chciwości, zawiści, gniewu, pychy?
Czy nie przypisywałem sobie cudzych zasług? Czy nie zmarnowałem dobra będącego owocem pracy moich bliźnich? Czy nieroztropnym i pochopnym postępowaniem nie naraziłem dobra Ojczyzny i dobra Rodaków, które zostało powierzone mojej pieczy?

Czy nie przełożyłem dobra własnego lub grupy, do której należę, ponad dobro Ojczyzny oraz ponad dobro ludzi, których sprawy powierzono mojej pieczy? Czy nigdy nie traktowałem urzędów mojej Ojczyzny i związanych z nią przywilejów jako łupów do zdobycia? Czy nigdy nie uzależniłem mojego postępowania od osób, które tak traktują Polskę i jej urzędy?

Czy są sprawy, w których zawiniłem wobec Polski i moich Rodaków i które powinienem naprawić? Czy już to uczyniłem? Czy przepraszałem Boga za winy własne i Rodaków wobec Niego i Ojczyzny? Czy dziękowałem Bogu za dobro, którym jest Ojczyzna? Czy modliłem się o Boże błogosławieństwo dla niej i o spełnienie przez Polskę woli Bożej?

III. Czy uczyniłem wszystko, co w mojej mocy, by poznać, czego Bóg oczekuje ode mnie w mojej służbie Polsce?
Czy jestem wewnętrznie gotów czynić to, czego Bóg oczekuje ode mnie, nawet jeżeli to nie przyniesie mi powodzenia, a nawet gdy w ludzkim rozumieniu przyniesie mi to szkodę? Czy jestem gotów zrezygnować z moich własnych dążeń, gdy dojdę do przekonania, że nie służą one Polsce i Polakom? Czy uczyniłem tak kiedykolwiek?

Czy kierowałem się raczej wyobrażeniem dobra, które mógłbym uczynić dla Polski, czy raczej wyobrażeniem tego, kim chcę być w Polsce i co chcę od niej otrzymać? Czy kierowałem się raczej wyobrażeniem tego, co ja sam chciałbym, aby stało się w Polsce, czy raczej wyobrażeniem tego, co Bóg chce dla Polski?

Czy pamiętałem, że moi bliźni, także ci pełniący wraz ze mną służbę publiczną, są przez Boga ukochani nie mniej niż ja sam? Czy pamiętałem o tym także wtedy, gdy ich dążenia sprzeczne były z moimi? Czy odróżniałem błędy od osób błądzących? Czy nie potępiałem tych osób, a zwłaszcza publicznie? Czy modliłem się za nie?

Czy nigdy nie wywyższałem się ponad innych ludzi z powodu godności i przywilejów, które otrzymałem z racji pełnienia służby publicznej? Czy upokorzenia i inne krzyże, które spotykały mnie w służbie publicznej, ofiarowałem Bogu i czy wybaczyłem moim winowajcom? Czy dziękowałem Bogu za te krzyże?[/quote]

Pozdrawiam.
Obibok na własny koszt

PS
Do Autora.

@TŁ, dodałbym do tej listy jeszcze coś ważnego, szczególne w dzisiejszych czasach, czasach o wiele trudniejszych, a to dowodzą na co dzień minionych dekad bohaterowie, a dziś pierwsze i kolejne mózgi sierpnia '80 i dzisiejsi gwiazdorzy, którzy dziś zawiedli i zawodzą na całej linii. Dziś nie zdają egzaminu i egzaltując się tylko swoją kombatancką przeszłością z czasach PRL, kiedy sytuacja była bardziej jasna i klarowna, bo wiedzieliśmy z grubsza kto wróg, a kto być może nasz przyjaciel, prawda?
Zwróć uwagę jak padają kolejne rzekomo niezłomne w czasach stanu wojennego autorytety moralne także moje, a może i Nasze.
Zobacz jak obsuwają się i szmacę dla jednej ulotnej sekundy medialnej sławy czy za udział w klipie w terrorystycznych i okupacyjnych TiVizorowniach, bo trudno jest dla mnie po tym co wyprawia rzekomo polska i rzekomo publiczne Ti Vi Putina.
Zobacz na byłych moich idoli ze stanu wojennego z Solidarności Walczącej, Kornela Morawieckiego, Andrzeja Kołodzieja i nie tylko, którzy dziś nie tylko sławią chwałę TW Bolka, ale i dzieła Bondaryka, które publikują w swoich rzekomo wolnych od tej zarazy gazecie czy wreszcie tych komunistycznych patriotów jak Petelicki czy Skrzypka, o którego rodzinie popełniłem taki oto wpis:

http://obiboknawlasnykoszt.blogspot.com/2013/03/rodzina-i-bolszewia-z-lwp.html

Zamieszczanie tu czy tam przez innych tekstów w stylu, co mógłby powiedzieć sowiecki agent, który był członkiem tajnej grupy powołanej do eliminacji przeciwników rozmów, św. Magdalenki czy okrągłego ołtarzyka, przecież o czymś takim on by im nie powiedział nawet gdyby go podjętą najdroższym koniakiem, bo mogło być i tak, że te mordy na przełomie lat 80 i 90 XX wieku, to sprawstwo tej lub innej podobnej grupy operacyjnej komunistycznych zbrodniarzy, prawda?
Jak można przechodzić do porządku dziennego i zamieszczać wrzutki byłej i obecnej agentury z SOWY, ProMili czy inszych oparnych melin i bolszewickich moczar, duktów czy brzezinek.
Tak więc pomyślałem tak sobie, bo jak i po cichu jadę co po niektórymi tu i teraz, że powinno się do "Rachunek sumienia polskiego polityka" dopisać " i Polaka" oraz to kogo nie powinien człowiek uczciwy i prawy poszukiwać czy też mieć lub uważać za przyjaciół, tak jak i ich w ogóle nie szukać w pewnym psycho-typie ludzi, choćby takim jak typ zawsze i w każdej sytuacji wątpiących, a także w tych, co nim coś spróbują zrobić mówią zazwyczaj, że to się nie uda, nie wyjdzie, szkoda czasu itd. itp., b takich to bym był gotów wbijać na pal i batożyć, bo oni więcej jak rzekomo "nasi" szkód wyrządzają niż Nasi jawni i najpodlejsi wrogowie, prawda - czy to jednaj ja się mylę i tkwię jak niereformowalny oszołom w błędzie?

Pozdrawiam bardzo serdecznie lecz poza protokołem ;O))
Onwk.