[recenzja]Katolik ofiarą?

„Katolik ofiarą” to opracowany przez Zbigniewa Kaliszuka zbiór rozmów, świadectw i przemyśleń krążących wokół dwóch tematów – miłości i cierpienia. Pierwsza część książki usypia trochę czujność – nie będę ukrywał, że pan Michał Piekara, autor katolickich książek o miłości i małżeństwie zaproponował mi najsłabszy punkt tej książki. Piesze rzeczy słuszne i mądre, ilustrując je jednakże przykładami, mówiąc delikatnie, mało fortunnymi. Nie tyle podejrzewam, co wiem, że gdybym zaczął rozmawiać ze swoją żoną za pomocą konstrukcji proponowanych przez Piekarę, albo zostałbym uznany za idiotę, albo też, co gorsza, żona pomyślałaby, że jak idiotkę ją traktuję. Zostawiając jednak te komediowe i przerysowane „idealne małżeńskie rozmowy” („Kochanie, mam zadanie dla mojego siłacza. Chciałabym, żebyś rozprawił się z kranem”) , reszta uwag trafna, więc warto się przemęczyć. Zwłaszcza, że później dostajemy już poważniejsze rozmowy księży (w tym znanego szerzej ks. Knotza) i świeckich specjalistów.

Najmocniejsze, zwłaszcza na dziś, są w tej części książki teksty o potrzebie zachowania czystości przedmałżeńskiej. Oparte na argumentach zupełnie inne niż, budzące najczęściej sprzeciw i często odpychające młodzież od kościoła, zasłyszane nieraz na naukach przedmałżeńskich… Jednak i dla osób, które w czystości nie wytrwały, Kaliszuk znajduje kilka mądrych słów i odpowiedzi.

Jednak bardziej poruszająca jest, co zrozumiałe, druga część książki, mówiąca o cierpieniu. Zresztą, związana mocno z częścią pierwszą, bowiem znajdujemy w niej dwa poruszające świadectwa o roli miłości (i wiary) w przeżywaniu cierpienia. Jedno z nich to historia słynnej Agaty Mróz, druga, nie mniej poruszająca Basi Paradowskiej. Obie kobiety mogą próbować ratować swe życie kosztem narodzenia dziecka i rezygnują z tego wyboru.

Czytamy też rozmowy ze sportowcami, którzy postanowili wygrać z cierpieniem i chorobą, nie poddawać się im i walczyć, wygrywać na arenie sportowej, a w śród nich również z Jaśkiem Melą, słynnym niepełnosprawnym zdobywcą bieguna północnego i podróżnikiem. Poznajemy losy kilku osób, które spotkały życiowe tragedie i dowiadujemy się, jak radzić sobie z cierpieniem bliskich i jak w tym cierpieniu uczestniczyć mądrze. O pomaganiu cierpiącym mówi zaś wywiad z siostrą Małgorzatą Chmielewską, o której często słyszymy w kontekście uczestnictwa w różnych mało ciekawych imprezach w rodzaju Kongresu Kobiet, a mniej o tym, ile dobrego (i jak mądrze) udało jej się zrobić, by pomóc najpierw warszawskim bezdomnym, później wielu innym potrzebującym osobom.

Całość zamyka wywiad z Anią Golędzinowską i opis jej poruszającej historii – całkowitego upadku z pozorem robienia modelowej (nomen omen) współczesnej kariery, będącej chyba wyśnionym wzorcem najmłodszego pokolenia, a następnie nawrócenia i odnalezienia sensu życia w zupełnie innych, niż dotychczasowe, warunki.
Pierwsza część sprzedawała się ponoć dobrze, ta na pewno zasługuje na stanie się jeszcze większym bestsellerem. Ja zaś polecam ją szczerze naszym czytelnikom, zwłaszcza młodszym chyba i niecierpliwie czekam na zamykającą cykl „Katolik talibem?”. Po trzeciej książce bowiem znów obiecuję sobie jeszcze trochę więcej.