Po co pan ten bajzel fotografuje?

To to wiem, że jest to Medal. Wiem do kogo należał, bo tutaj widnieje nazwisko właściciela.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Kategoria:Odznaczeni_Medalem_Dziesi%C4%99ciolecia_Odzyskanej_Niepodleg%C5%82o%C5%9Bci

W pytaniu chodziło o ten malutki medal za Warszawę z Nike Warszawską.
Wygląda na ręczną robotę wykonaną na prymitywnym urządzeniu - sztancy, prasie.

Ad maszyn do pisania i poligraficznych.
Nic nie miąłem z zagranicy ani z Solidarności, wręcz przeciwnie to Solidarność przejęła moje trzy maszyny w czasie gdy zostałem aresztowany i osadzony przy Kurkowej w Gdańsku.
Ale po kolei.
Pierwszą walizkową maszynę do pisania skręcił dla mnie Rysiek, kolega, który załatwił papiery na jej złomowanie coś tak w roku 1977. Był pracownikiem firmy, która na terenie GSR miała swój zakład usługowy - serwis napraw maszyn biurowych na potrzeby tylko Naszej Stoczni. Usunięte zostały numery fabryczne i inwentarzowe. Zmieniła w związku z tym kolor z szarej na niebieski i taka jest do dziś.
To na niej zacząłem pisać pierwsze ulotki, które wyglądały tak.
Pierwsza strona na papierze do pisania maszynowego, kalka, przebitka, kalka - za jednym razem powstawało 5-6 egzemplarzy .... później zrezygnowałem z pierwszej kartki papieru do pisania na dwie kartki papieru przebitkowego i jedną kalkę i powstawało 7-8 egzemplarzy.
W obu przypadkach zależało to od siły uderzeń, a więc i czytelności ulotek tak wytwarzanych.
Tak było do marca gdy skręciłem dwie kserokopiarki, powielacz Roto oraz dwie walizkowe maszyny do pisania w tym jedną pochodzącą z kancelarii tajnej firmy, bo trep zamiast ją zniszczyć osobiście przekazał do działu administracyjnego by ten wywiózł ją na złom za pokwitowaniem. Pokwitowanie na złomowcu kosztowało mnie za ten cały zarekwirowany sprzęt kosztowało mnie 1/2 litra wódki, wówczas na kartki. Tak wyszedł w posiadanie wszystkich przeznaczonych do likwidacji maszyn poligraficznych i do pisania wraz z bardzo dużą ilością części zamiennych w tym wałkami selenowymi i lampami halogenowymi do naświetleń i lampami do utrwalarek/suszarek, bo jedno z kser był ten ogromny polski kombajn, na który mówiłem wiatrak na kasety i matryce wykonane na blachach aluminiowych. O tych blachach aluminiowych załatwionych rzekomo do naprawy samochodu dla kolegi Krzysztofa napisałem w liście d swojej żony. Mam ten list do żony z pieczątką "CENZUROWANO" prokurator podpis i data. Gdy żona zobaczyła w naszej komórce dwie duże kserokopiarki, czarny powielacz ROTO, słoiki i butelki z farbą drukarską zamiast weków, sztaple rys papieru do ksero, stos oryginalnie zapakowanych matryc papierowych do powielacza „Roto” i dziesiątki blach aluminiowych pokrytych światłoczułym materiałem, to o mało nie osiwiała ze strachu.
Pobiegła pieszo do Krzysztofa, dla którego miały być te blachy aluminiowe do naprawy blacharskiej auta, a ten przyjechał swoim starym złomem i trzema kursami wywiózł moją prywatną poligrafię, którą przekazał rzekomo swoim kolegom z Solidarności podziemnej. Pokwitowania wszak dla mnie po moim wyjściu z więzienia nie przedstawi – tak dla mnie jedynie oświadczył.
Niestety, albo i stety, ewakuując drukarnię nie znaleźli mojej skrytki - szuflady pod węglem, w której były trzy walizkowe maszyny i części zamienne do maszyn i takim fartem przetrwały cały okres mojego aresztowanie, kipisze, cały stan wojenny by po wyjściu na wolność móc dalej służyć polskiej sprawie. Na nich były pisane kolejny raz odezwy do Mieszkańców Trójmiasta, Stoczniowców i Portowców oraz ulotki poczynając od roku 1988 i lat następnych lecz tym razem nie przeciwko Bolkowi i komunistom lecz przeciwko wszystkim zdrajcom z Magdalenki i od kanciastego stołu.
Jedna z tych trzech maszyn do pisania jest prawdziwą weteranką i kombatantką, bo ta pierwsza, niebieska (ta: http://niepoprawni.pl/files/images/DSC01700.preview.JPG ), ze względu na to, że jako największa miała największe możliwości pisania za jednym razem największej ilości czytelnych ulotek.
Jeśli zaś idzie o drugą Solidarność, do której w 1989 roku poszedłem z Krzysztofem, który przekazał im te moje trzy maszyny z prośbą by się zrewanżowali i przekazali na potrzeby mojego dzielnicowego komitetu "Solidarność" jakąś maszynę poligraficzna lub ksero zostałem prawie wyśmiany i wyszydzony z tego powodu, że moja działalność polega tylko na krytyce ich umów kanciasto - stołowych z czerwonymi i jest przez nich nie do zaakceptowania.
Tak więc rozstałem się już wówczas ostatecznie z tymi Bolkami od Kiszczaka i tak to wygląda do dziś.
Dziś na moich maszynach do pisania ostro i z własnej woli przyucza się moja wnuczka, wnuczka o szczególnych zamiłowaniach i inklinacjach technicznych oraz informatycznych.
Ale o tym może innym razem.
Tak więc kończąc, miąłem w stanie wojennym największa całkowicie niezależną i całkowicie prywatną drukarnię podziemną nie tylko w 3Mieście, w której posiadałem 100% udziałów.
W latach 1989-1990 drukowałem nielegalnie i na koszt gdańskiej kurii w ich drukarni bez wiedzy i zgody zarządzających.
Miałem tam swoją zaufaną drukarską brać, która wydrukowała dla mnie za friko m.in. dwukolorowe plakaty wyborcze wbrew zakazom TW Bolka i jego kliki.
Za odwagę Basi chciałbym dziś podziękować tak samo serdecznie i gorąco jak i wówczas jej dziękowałem, za to, że nie uległa naciskom i szantażom.
Straciła pracę tak jak Cezary Gmyz, ale wiem, że nadal uważa, że było warto i nie żałuje tamtej swojej decyzji także i teraz.
Dziś ma własną firmę poligraficzną i starych tych samych przyjaciół, których ani ona ich, tak jak i oni jej nie pozostawią w potrzebie.
Gdy tymczasem turyści łonowi jak dochodzi do sytuacji podbramkowej spychają "rannych" i capiących nieświeżością" kolesi z pirogi na pożarcie, tak oby tylko swoje dupsko i głowę ocalić.
Tak wiec sprawę maszyn i poligrafii w dużym skrócie i uproszczeniu jeśli nie wyjaśniłem to przynajmniej naświetliłem.
Aha i jeszcze jedno - bardzo często robiłem dodruk ulotek Solidarności podziemnej, Solidarności Walczącej, Federacji Młodzieży Walczącej, którą wspierałem w kolejnych latach 80 i 90, bo była dla mnie dużo bliższa ideowo od innych grup, bo byłem w skrajnie i daleko do tej drugiej Solidarności kiszczakowsko-bolkowej, do której byłem nastawiony wrogo, tak jak i ona do mnie szykanując, prześladując i represjonując mnie bardziej niż komuniści w stanie wojennym.
To dzięki nim przez 9 miesięcy od 1.09.1989 r. do 30.06.1990 r. pozostawałem bez pracy walcząc z nimi i komuchami o przywrócenie mnie do pracy – skutecznie lecz na krótko, bo już po nocnej zmianie siepacze Kiszczaka i Bolka ruszyli na mnie jak jacyś oszalali psychole. Nic dla mnie nie dało to, ze podlegałem ustawowej ochronie stosunku pracy jako szef konkurencyjnego względem OPZZ i Solidarności Bolko-Kiszczaka, bo Nasza Solidarność byłą kontynuatorka Pierwszej Solidarności, tej nielubianej i mordowanej prze Bolków i Kiszczaków z drugiej Solidarności. Mógłbym to porównać do MBP/UB czasów powojennych, w których szeregach znaleźli się byli koledzy z AK, NSZ, którzy już tam będąc, zwalczali i mordowali swoich dotychczasowych towarzyszy z oddziałów partyzanckich AK czy NSZ.
Więcej może napisze innym razem przy jakiejś okazji.
Tymczasem pozdrawiam i idę na spacer by przeczytać zaległą lekturę.

Obibok na własny koszt

PS
Będę na podglądzie, a gdy zajdzie konieczność skopię dupsko turyście łonowym jeśli mnie zaczepi to łonne zwierze - czasem przystrojone w fałszywe szaty polskiego patrioty czy rzekomego b.działacza Solidarności, o który nie pisze nikt inny w tym IPN czy Solidarność, który na Marsze BUlesne wybiera się obowiązkowo zaś w ramach nawyków służbowych.

Obibok na własny koszt