Dyktat oraz psychiczny terror lewactwa i „homośrodowisk”

Przyznaję, że mnie ruszyło, mówiąc prościej naprawdę się wkur zyłem i piszę to wszystko w tzw. afekcie.

Dobrze że wymyślono klawiaturę, bo w aktualnym stanie wzburzenia - mój rękopis na pewno nie byłby czytelny. A tak, przy pomocy przycisków „Backspace” i „Delete” jakoś sobie poradzę.

Przed chwilą na portalu niezależna.pl przeczytałem artykuł pt. „Nauczyciel nie może być katolikiem?” i nie zdzierżyłem. Choć opisany tam przypadek nie jest jakiś szczególny, czy odosobniony, to uważam, że każdy powinien go przeczytać i głęboko przemyśleć.

Oto fragment artykułu:

„Sprawa Elżbiety Haśko, nauczycielki i pedagoga szkolnego z Wiązownicy, wyznacza nowy etap walki ideologicznej z katolikami. Już nie chodzi tylko o to, by wykluczyć nas z mediów, by zastraszyć nas procesami (ja sam mam w tej chwili dwa, oba za to, że przypominałem, jakie jest nauczanie Kościoła, i nie obawiałem się nazywać rzeczy po imieniu), ale o to, by zakazać katolikom w ogóle prezentowania poglądów katolickich, by sprawić, że będziemy musieli zejść do głębokiego podziemia. A że nie jest to przesada, pokazuje najlepiej właśnie sprawa zaszczuwanej nauczycielki, którą trzeba zdecydowanie wziąć w obronę.

Jej sytuacja wygląda następująco. Na własnym facebookowym profilu zamieściła dane (sprawdzalne), że homoseksualiści nie są ludźmi szczęśliwymi (a nie są, co potwierdzi każdy psycholog), i zasugerowała, że rozwiązaniem dla nich jest terapia. I właśnie te opinie wywołały skandal. Dziennikarze „Gazety Wyborczej” zaczęli wydzwaniać do jej szkoły, próbując wymusić na dyrekcji czy gminie reakcję. Gdy to się nie udało, zadzwonili do kuratorium, a to wzięło sprawę w swoje ręce, zapowiadając kontrolę, sprawdzanie, analizy. – Absolutnie nauczyciel nie powinien prezentować na lekcjach swoich poglądów, szczególnie tak ortodoksyjnych. Żyjemy w wolnym kraju, a homoseksualizm w Polsce nie jest zakazany. Na pewno kontrola w gimnazjum zostanie przeprowadzona. Nasi pracownicy będą rozmawiać z dyrektorką szkoły i pedagogiem. Rodzice uczniów, organ prowadzący, czyli w tym przypadku gmina czy dyrekcja placówki, mogą złożyć wniosek o postawienie nauczycielki przed komisją dyscyplinarną przy wojewodzie. Taki wniosek my również możemy sformułować. Potrzebujemy jednak na to czasu, by sprawę dokładnie zbadać – powiedział „GW” Jacek Wojtas, kurator oświaty w Rzeszowie.”

Przed komisję dyscyplinarną za wyrażenie swojej opinii na facebooku? Nad miastem przeszło tornado, czy kogoś tylko potentegowało?

Rzeczywiście homoseksualizm nie jest w Polsce zakazany. Głupota i tchórzostwo też.

Kurator oświaty w Rzeszowie. Takie miłe miasto i taki wstyd. I pomyśleć, że dla wielu mądrzejszych i na zdecydowanie bardziej odpowiednim poziomie brakuje pracy.

Nie wiem, czy zauważyliście, że na razie nie wypowiadam się o tzw. dziennikarzach z tzw. Gazety. To dlatego, że chciałbym skończyć notkę, a apopleksja zdecydowanie mogłaby mi przeszkodzić.

Jak widać na przedstawionym obrazku próbuje się w coraz bardziej chamski sposób i coraz bardziej niegodnymi metodami ze swobodą wypowiedzi i z głoszeniem niepoprawnych opinii walczyć. Na prawdę próbuje się nałożyć swoisty kaganiec, aby z niczyich ust, czy klawiatur nie wydostało się nic, co obnaża lewackie pomysły na życie, czy przeszkadza w zniewalaniu kolejnych „dusz”. Poprzez narzucaną nam idiotyczną poprawność polityczną próbuje się nas pozbawić głosu w przeciwdziałaniu deprawacji młodego pokolenia i ujawnianiu manipulacji tzw. różowych środowisk. Wiele głupoty i chamstwa można znieść, ale gdy do tej walki, wbrew prawu zaczyna wykorzystywać się instytucje państwowe i publiczne, to człowiekowi podnosi się ciśnienie i budzi się opór. Na wiele spraw można przymknąć oko, wiele rzeczy starać się zrozumieć i wybaczyć, ale w niektórych sprawach nie da się milczeć. Myślę, że zabrać głos w tej sprawie, to jest minimum tego, czego należy oczekiwać od przyzwoitego człowieka.

Bo skoro jest prawo, to nie może być zgody, by dotyczyło ono wybiórczo tylko lewaków i „homośrodowisk”. To prawo jest także dla nas.

Patrząc obiektywnie, homoseksualizm, to część otaczającej nas rzeczywistości. Nie musimy jej pochwalać, może ona nas nawet drażnić, ale homoseksualista to też człowiek. Nie wiem -może rzeczywiście bardziej nieszczęśliwy i zagubiony. Ale wiem, że nie zawsze przyczyna takiego stanu rzeczy leży po jego stronie. Moim zdaniem w tym łańcuszku przyczyn jest wiele instytucji, firm i wielu ludzi. Jest też w wielu przypadkach winna właśnie ta nieludzka ideologia, która promuje homoseksualizm, pozbawiając ludzi prawdziwego szczęścia. Ile nieszczęść ludzkich ma ta machina na sumieniu? Czy w ogóle ma jakieś sumienie? Myślę, że jakaś cząstka sumienia czasem niepokojąco i tych ludzi uwiera, dlatego z całą energią i pełną mocą próbują ten swój dyskomfort zakrzyczeć, a prawdę zmusić do milczenia. Bo nic tak nie budzi sumień, jak naga prawda.

Również ta prawda, którą ośmieliła się w swej opinii podzielić na facebooku Pani Pedagog z Wiązownicy. Jak strasznie musiało zaboleć redaktorów z GW. Sumienia złożone w redakcyjnym zamrażalniku zaczęły się rozmrażać, że trzeba było podkręcić temperaturę?

Pełna kultura i dojrzałość. Bohatersko naskarżyli na nauczycielkę. Ale poziom! Widać, że GW coraz wyżej podnosi poprzeczkę swoim pracownikom. No brawo prymuski, pewnie będzie premia, może nawet pochwała na apelu. A jeśli jeszcze redaktor naczelny pogłaszcze po główce, to już będzie pewnie pełny orgazm. Nie ma sprawy Panowie – zasłużyliście.

A ja pozwolę sobie przypomnieć, jakie na razie obowiązuje u nas prawo w kwestii wolności wyrażania opinii w Polsce i Europie.

Każdemu z nas wolność i swobodę wypowiedzi gwarantuje Konstytucja RP ( art. 54). Nie wiem, czy to dotarło – każdemu! Więc Pani Pedagog również.

Ale wiedząc, że dla wszelakiej maści lewaków konstytucja RP znaczy tyle, co dla Nergala Biblia, więc posłużę się tym, co m. in. na ten temat twierdzi Europejska Konwencja Praw Człowieka w art. 10:

„każdy ma prawo do wolności wyrażania opinii. Prawo to obejmuje wolność posiadania poglądów oraz otrzymywania i przekazywania informacji i idei bez ingerencji władz publicznych i bez względu na granice państwowe.” Ten zapis szczególnie polecałbym Panu Kuratorowi oświaty z Rzeszowa.

A jeśli redaktorzy z GW nie zrozumieli tych prostych słów, to na stronie radcakancelaria.pl znalazłem świetny artykuł pt. „Wolność słowa – kilka uwag prawnych”, z którego korzystałem w dalszej części notki. Zainteresowanych dokładniejszą wykładnią prawa w tym temacie zachęcam do przeczytania całego artykułu.

Proponuję więc by lewacy i redaktorzy GW (przepraszam, może niepotrzebnie zastosowałem tu rozróżnienie) zapoznali się chociaż z orzecznictwem Europejskiego Trybunału Praw Człowieka (na który to środowisko tak lubi się powoływać).

Już w 1976 r. Trybunał ten orzekł, że swoboda wypowiedzi jest podstawą rozwoju i warunkiem samorealizacji jednostki, a przede wszystkim jednym z najważniejszych filarów demokratycznego społeczeństwa. Swoboda ta nie ogranicza się do informacji i poglądów odbieranych przychylnie, ale oznacza również prawo głoszenia takich, które w granicach określonych przez ust. 2 art. 10 obrażają, oburzają, a nawet wprowadzają niepokój w państwie, gdyż takie są wymogi pluralizmu, tolerancji i otwartości niezbędnych do istnienia demokratycznego państwa.

Ja to rozumiem, dlatego też, gdy redaktorzy GW wypisują idiotyzmy np. o kościele, piszą teksty, które obrażają, oburzają, czy wprowadzają niepokój - nawet do głowy mi nie przyjdzie, że do kogoś trzeba zaraz zadzwonić, że komuś trzeba na nich naskarżyć, że powinno się ich wyrzucić z pracy, czy pozbawić możliwości pisania. Robią to dla chleba, wątpliwej sławy, czy otarcia śliny szefowi. Mimo wszystko nie chciałbym mieć na sumieniu tego, że któryś z nich umarł z głodu, bo nie był w stanie inaczej zapracować na chleb.

Ale myślę, że dla dobra społeczeństwa i szkolnictwa podległego Kuratorium Oświatowemu w Rzeszowie - wyrywnego i strasznie wystraszonego kuratora, który przynosząc wstyd swojej profesji nie ma chyba pojęcia o obowiązującym prawie, albo dla którego redaktorzy z GW są ważniejsi niż obowiązujące prawo, należało by przenieść na nieco mniej stresujący i oczywiście mniej odpowiedzialny odcinek pracy. Może nie było by głupio i ponad jego możliwości, by objął stanowisko woźnego w szkole, którą z powodu wpisu nauczycielki polecił wizytować. A jeśli to stanowisko jest zajęte przez bardziej godną i odpowiedzialną osobę, to może chociaż mógłby się tam do nowego zawodu przyuczać?