Dyskusje na temat tekstu Macieja Pawlickiego o Smoleńsku

  Artykuł ten pod tytułem "Trąd" ukazał się w ostatnim numerze "Uważam Rze" /nr 37/2012, /TUTAJ/ - dostęp płatny/. Zaczyna się on następujaco:

  "Polaków wsysa czarna dziura. Znikają. Nie tylko z powodu demograficznej katastrofy. Przede wszystkim z powodu aksjologicznego trądu, jakim jest zgoda na narodowy strach Podzieliliśmy się na cztery „plemiona". Po pierwsze tych, którzy wiedzą, że w Smoleńsku dokonano zamachu. Po drugie tych, którzy wiedzą, że zamachu na pewno nie było. Po trzecie tych, którzy wciąż nie wiedzą, ale chcą się dowiedzieć. I wreszcie tych, którzy nie wiedzą, ale dowiedzieć się nie chcą. Zwykle stronię od nadużywania wielkich słów, ale tym razem powiem, że od tego, jak wielkie już jest i jak wielkie będzie się stawać to czwarte „plemię", zależy, czy przetrwamy jako państwo. A może i jako naród.".

  Autor stwierdza, że ta ostatnia grupa po prostu boi się prawdy. Omawia szczegółowo jej postawę.po czym przytacza słowa Kłopotowskiego: "Polacy czują, ze kraj nie ma siły, by zmierzyć się z prawdą". Potem omawia ewentualne polityczne konsekwencje ujawnienia prawdy o Smoleńsku. Stwierdza jednak, ze najgroźniejsze dla Polaków jest co innego:

  "Właśnie ten strach. I traktowanie go jako polityczny realizm, jako nieunikniona konieczność, bo przecież nie damy rady, oj nie damy. Takie upokorzenie, takie spuszczenie głowy przez Polskę, oznaczać będzie spuszczenie głowy na bardzo długo, może na zawsze, ale także nieodwracalne spustoszenie w polskich duszach i umysłach.".

  Końcowa konkluzja tej publikacji brzmi: "Strach ukrywamy za maską obojętności. Udawanie zniechęcenia by nie trzeba było okazywać odwagi. Powiększa się grupa tych, którzy godzą się na zżeranie ich przez trąd - tak to trzeba nazwać masowej zdrady. Bo udawanie iż nie widzimy, że zamordowano nam prezydenta, oznaczałoby katastrofę - przy całym szacunku dla pamięci Ofiar - większą niż smoleńska. Aksjologiczną katastofę, która prowadzić może do postępującej nieublagalnie jak trąd, zbanalizowanej zdrady milionów, rozpadu wspólnoty, żgnicia narodu. Za mocno? No nie wiem. Chyba nie za mocno.".

  Reakcje na ten artykuł są różne: Od zachwytu wyrażanego przez blogera Zetjot /TUTAJ/:

  "Doskonały obraz stanu umysłów Polaków przedstawia Maciej Pawlicki w artykule "Trąd" w ostatnim numerze "Uważam rze". To jest obraz ostateczny i do tego typu refleksji chyba już nic nie da się dodać. Zostaje już tylko działanie.",

  czy Mudka w Rebelyi.pl: "Dla mnie tekst tygodnia a na R chyba cisza o tem. (...) Tekst bezczelnie prawdziwy. Chwała dla autora.",

  aż do wściekłego ataku Jana Engelgarda w portalu tygodnika "Myśl Polska" /TUTAJ/. Egelgard powtarza po prostu tezy rosyjskiej propagandy i jego wypowiedzi są równie wiarygodne jak raport MAK. Cytuje on jednak obszerne fragmenty tekstu Pawlickiego i dla nich warto tam zajrzeć.

  Mnie zaciekawiła ewolucja poglądów "Uważam Rze" i jego autorów. Jeszcze rok temu redaktor naczelny tygodnika pisał wstępniaki, w których zapewniał, że w zamach smoleński mogą wierzyć tylko wariaci. Obecnie zamieszcza artykuły Pawlickiego i Rewińskiego. Jego pismo zaczyna przypominać "Gazetę Polską" sprzed ok. dwóch lat. Co mogło spowodować taką zmianę?

  Wszystkim polecam dyskusję w portalu Rebelya.pl, zapoczątkowaną przez Mudka /TUTAJ/. Jest ona bardzo interesująca.