Ultraszmata

Kiedyś bożyszcze tłumów, później już tylko sceniczny zombie dorabiający czasem jako konferansjer (a czasem jako cenzor odbierający głos zadającym niewygodne pytania podczas spotkania woodstockowej młodzieży z Balcerowiczem) ... Smutne, jak to Hołdys, po latach miotania się w poszukiwaniu cienia dawnej popularności zaczął ilustrować swoją działalnością publiczną tekst "Nie płacz Ewka".

Próby muzyczne Hołdysa, niezależnie od ich wartości muzycznej nie odniosły żadnego sukcesu. Próby zaistnienia na rynku wydawniczym - szkoda gadać. Pomyślana chyba jako odpowiednik "Nie", tyle, że zajmująca się branżą muzyczną "Ultra szmata" padła bardzo szybko, mimo prób podgryzania konkurencji z użyciem znajomości w branży (namawianie muzyków do bojkotu miesięcznika "XL" jako karę za opublikowanie wypowiedzi Jędrzeja Kodymowskiego z Apteki na temat homoseksualizmu Piaska). Sklep muzyczny w Warszawie, choć niby świetny pomysł, też, choć po dłuższym okresie - padł. Hołdys załapał się do Farfałowej TV, na chlebek więc ma, jednak jak widać popularności nie starcza. Ostatnie dni pokazują, że "prorok z gniewnych lat" znalazł nareszcie swoją niszę i sposób na stałą obecność w mediach. Hołdys próbuje zostać wice-Palikotem, a że sam Palikot dziennikarzy już trochę zaczyna nużyć, idealnie wyczuł koniunkturę. Dziś nie trzeba stworzyć żadnej "Autobiografii", wystarczy skrytykować tego, kogo krytyka jest w modzie. Co prawda obrona demokracji u boku Kwaśniewskiego Hołdysowi nie wypaliła, jednak dziś na pocieszenie można bronić dobrego smaku, ]]>najlepiej za pomocą wyzwisk]]>. Za jakiś czas Zbigniew Hołdys będzie mógł triumfalnie wrócić na rynek. Płyta "15 publicznych wystąpień na temat PiS" wydana zostanie ze środków ministerstwa kultury, a listy przebojów znowu staną otworem. Później zapewne pojawi się propozycja występów na festynach. Proponuję próby zacząć już dziś, przed lustrem. "Żenada, żenada, żenada" - powtarzamy powoli i wyraźnie.