Optymizm niewidzialnej części Europy

"Dziś jest wielki dzień, o którym pokolenia Polaków marzyły i śniły" - powiedział marszałek Schetyna w dzień inauguracji polskiej prezydencji. Gdy w dzień 1 lipca 2011 roku wystrzeliły korki szampana w gabinetach członków partii i rządu i co oczywiste - w rezydencji prezydenta Komorowskiego - w tym samym czasie w niewidzialnej części Europy, z zsykiem otwierany był przeterminowany kefir, gdyż na więcej dużą część niewidzialnego z Warszawy społeczeństwa po prosty nie stać.

Wprawdzie płaca minimalna, a więc taka, jaką się płaci np. w wielkich sieciach handlowych, ale też, jaką się oferuje absolwentom szkół wyższych, wzrosła od stycznia 2011 roku z 1317 złotych do 1386 złotych, czyli aż o 69 złotych, jednak galopująca z miesiąca na miesiąc inflacja, już tą podwyżkę zżarła. Jedyne więc to, co pozostało dla niewidzialnej z perspektywy Warszawy części społeczeństwa, to wspomniana duma z polskiej prezydencji, którą będziemy karmieni do końca grudnia. Tą dumą będą się żywić niewidzialni dla Tuska, Komorowskiego, Schetyny i Borusewicza emeryci, którym emerytury wzrosły średnio o 4,6%, podczas gdy wzrost cen towarów i usług konsumpcyjnych w skali roku był wyższy w kwietniu br. aż o 5,0%. Średnia podwyżka emerytury o 75 złotych, została więc zżarta wcześniej, niż ją otrzymali emeryci.

A przecież, są wśród nich setki tysięcy niewidzialnych dla zadowolonych polityków partii i rządu emerytów, pobierających najniższe świadczenia z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. Jest to niebotyczna kwota 728,18 złotych od dnia 1 marca 2011 roku, czyli aż o 22 złote więcej niż w 2010 roku. Emeryci i renciści za te minimalne świadczenia, po opłaceniu czynszu mają ok. 100-200 zł na życie i pozostałe wydatki. Nie mogą kupić nowych ubrań, pościeli, mebli, telewizora, nie mogą wykupić zapisanych przez lekarzy leków, często jedzą suchy, czerstwy, moczony w wodzie chleb, bo na nową protezę też brak pieniedzy. Ich jedyna rozrywka to oglądanie telewizji (często w czarno-białym odbiorniku) i ewentualnie - spacery. Trudno byłoby to nazwać godnym życiem po nieraz dziesiątkach lat wydajnej pracy.

Za te świadczenia nie ma nawet mowy o wyjazdach na wycieczki, zwiedzaniu świata jak to robią emeryci na Zachodzie. A przecież taką Europę obiecano emerytom w kraju, który dziś szaleje ze szczęścia, z powodu prezydencji. W reklamach Otwartych Funduszy Emerytalnych - emitowanych 10 lat temu, gdy wprowadzano reformę emerytalną i zaczęliśmy oszczędzać w OFE - przedstawiano wizję szczęśliwych emerytów wylegujących się nad basenem czy na plaży i popijających przed bungalowem egzotycznego drinka. Niestety, póki co ta wizja jest równie odległa od rzeczywistości, jak przed dekadą. Tym bardziej, że rząd Tuska okradł emerytów nawet i z tego funduszu.

Tylko nieliczni polscy emeryci (np. emeryci z ludowego wojska i milicji) mają bowiem szanse przeżyć swoją emeryturę, tak jak to obserwujemy w przypadku Niemców, Brytyjczyków czy Szwedów. Czyli spędzić jesień życia w ciepłych krajach na południu Europy. Powód? Wciąż znacznie mniej zarabiamy. A co za tym idzie otrzymujemy niższe emerytury. Gdy średnia emerytura we Francji to 6100 zł, w Austrii -6473 zł, w Belgii - 4600 zł, Holandii -6473 zł, a w Finlandii - 5325 zł - nic nie może zakłócić politykom partii i rządu satysfakcji z prezydencji Polski, o której „pokolenia Polaków marzyły i śniły” – jak to określił marszałek Schetyna.

Nie wolno więc tej politycznej satysfakcji zakłócać informacjami o niewidzialnej Europie, która istnieje w Polsce i której najchętniej by się pozbyto, by nie psuć na salonach Europy wizerunku Tuska i jego postępowej partii.

Przypomnieć więc trzeba tym wszystkich, którzy nazywają partię Tuska liberalną, że już w 1776 roku - Adam Smith, ikona współczesnych liberałów, określił wartość płacy minimalnej, stwierdzając:  "Nawet najniższa kategoria zwykłych robotników powinna zarobić co najmniej dwa razy tyle, ile potrzebuje na własne utrzymanie, aby każdy był w stanie wychować dwoje dzieci". W starzejącej się gwałtownie Polsce, w której wskaźnik dzietności spadł dwukrotnie (sic !) w okresie ostatniego dwudziestolecia - gdy większość małżeństw posiada tylko jedno dziecko i gdy aż 75 % emerytów nie stać jest na wykup zapisanych leków – są jednak powody do dumy. Wystarczy tylko nie wspominać o niewidzialnej części Europy, w której do nędzarzy zalicza się także 2 miliony dzieci... Za to uzasadnioną satysfakcję mają, stojący w błyskach fleszy politycy i posłowie, których zarobki to aż 4 średnie krajowe, a więc znacznie wyższe niż w bogatych krajach Europy! Poseł w Niemczech zarabia tylko 2,6 średniej płacy, 2,4 – w Wlk. Brytanii, 2- we Francji, 1,4 - na Węgrzech i 1,3 – na Litwie. Czyli w sejmie mamy pełną Europę !

Z powyższych danych niezbicie wynika, że gdy tylko posłowie zwiększą sobie płace do 5-ciu średnich krajowych, to satysfakcja z bycia w Unii Europejskiej będzie jeszcze większa. Ale co wtedy zrobić z niewidoczną częścią Europy ? Paradoksalnie – odpowiedzi na to pytanie udzielił w dniu 1 lipca 2011r. ten sam marszałek Schetyna mówiąc: "My kończymy tę drogę, drogę wolnej Polski, która obejmuje przewodnictwo, która jest w wolnej Europie, która prowadzi prezydencję, prowadzi zjednoczoną Europę" - podkreślił Schetyna. Czy to oznacza, że po zakończeniu polskiej prezydencji, rząd i partia ostatecznie zakończą „drogę wolnej Polski” i złapią za gardło tych wszystkich, którzy zepsuli wizerunek Tuska i jego neo-komunistycznej partii, która z liberałami ma tyle samo wspólnego, co krzesło elektryczne ze zwyczajnym krzesłem ?