Raporty komisji i smoleńskie błoto

Antoni Macierewicz ma opublikować raport smoleński do końca tego tygodnia. Politycy PO już prześcigają się w opluwaniu posła Prawa i Sprawiedliwości i jego komisji (a to i tak dopiero preludium!)

Donald Tusk, szef rządu zgody i miłości, bez żenady oświadczył, że on nie będzie się interesował tym, co nie wyszło spod ręki jego ministrów, i że nie będzie zawracał sobie głowy partyjną propagandówką. To oczywiscie w imię zasady „współpracujemy ze wszystkimi, bo jesteśmy tacy wspaniali”.

Paweł Olszewski, bez czytania raportu, już wie, że są tam same opinie Antoniego Macierewicza, i że w ogóle on sobie nie wyobraża, jak ten zespół mógł pracować bez jakichkolwiek dowodów, bez przesłuchań świadków, bez wraku. Zabawne, prawda? Bo niemalże na tej samej zasadzie pracowała Komisja Millera. No, z małym wyjątkiem – miała zeznania świadków zmieniane naprędce przez Rosjan.

Akurat szczerze wątpię w to, że raport Macierewicza będzie wyrażeniem jego subiektywnej opinii. Słuchałam wiele razy tego, co poseł miał do powiedzenia na ten temat i powiem jedno – zawsze mówił o suchych faktach. Ale wiadomo, w kraju, gdzie dziennikarze czytają politykom opozycyjnym w myślach i wyprzedzają ich słowa, nie dziwota, że i Macierewiczowi wciska się niestworzone rzeczy, rzekomo wychodzące z jego ust.

A jeśli już jesteśmy przy opiniotwórczych raportach – to czym, przepraszam bardzo, był Raport MAK, jak nie wyrażeniem opinii pani Anodiny i jej świty? O tym, że był to Raport na wpół fantastyczny, szkoda nawet wspominać. Komisja MAK najwyraźniej posiadła te same talenta co dziennikarze TVN i GW – słyszy to, co chce słyszeć. Usłyszała więc zdanie, którego nie było, czyli „he will go crazy”, ale komendy „odchodzimy” już dosłyszeć nie mogła.

Mnie dręczy już tylko postawa naszego rządu, dla którego wystarczającą przyczyną katastrofy jest to, że samolot w ogóle wystartował. I nawet jeśli raport Millera poświęci kogoś, np. pacyfistę Klicha, to co z tego wyniknie? Wizyta była źle przygotowana, niezabezpieczona, polski rząd w imię słupków sondażowych i własnej małości sprzymierzył się z premierem Rosji w grze przeciwko polskiemu Prezydentowi, który „znowu się wepchnął tam, gdzie go nie chcieli”. Nieważne, że dokumenty mówią co innego; że to Putin wepchnął się na polskie uroczystości i wygryzł z nich z błogosławieństwem Tuska Lecha Kaczyńskiego. Zresztą nieważne. Mam nadzieję, że ktoś odpowie za te zagrywki, może nawet odpowie za sprawą Jerzego Millera (ha ha), ale te brudne gierki jako takie bezpośrednio katastrofy nie spowodowały.

Co się więc stało z tym samolotem? Bo dziś jedyną pewną rzeczą odnośnie Tupolewa jest to, że się rozbił, później został niszczony przez rosyjskich specjalistów, jego 1/3 w jakiś magiczny sposób się zdematerializowała, a ta reszta, która została na przemian gnije i rdzewieje.

To oczywiście nie spędza jednak snu z powiek panu premierowi. Ba, w spokojnym spaniu nie przeszkadza mu również rozpacz rodzin, które nie wiedzą kogo pochowały, ani nazywanie wdów przez jego zaprzyjaźnione media i polityków karierowiczkami i wariatkami, a wdowców nekrofilami.

Przyznam szczerze, że nie wiem jak ci ludzie mogą być tacy beztroscy, w obliczu tak ogromnego nieszczęścia. Oprócz tego, że za ich rządów wydarzyła się ta straszna tragedia i że żaden z nich nie poczuwa się do najmniejszej odpowiedzialności, to jeszcze śmiali zmieszać z błotem ofiary i ich rodziny, które domagają się zwykłej prawdy!

Zaraz jakiś jegomość zapyta: a w czym te rodziny są lepsze od rodzin tych, co choćby zginęli w ten weekend na drogach?

Oprócz tego, że po śmierci ich bliskich państwo polskie mogło przestać funkcjonować, to właściwie już w niczym. Nie wiedzą jak i dlaczego doszło do katastrofy, nie wiedzą, kto leży w trumnach, które pochowali, nie wiedzą czemu dokumenty sekcyjne były pisane na kolanie na chybił trafił. Mało tego, są wyszydzani i wyśmiewani, wyzywani od oszołomów. Nie wiem, jak normalny człowiek może gnębić kobietę, która dopiero co straciła męża lub dziecko; nie wiem, jak można robić sobie bezkarne żarty z osieroconych dzieci. Tym bardziej nie wiem, jak można się tego nie wstydzić.

Rodziny ofiar zostały ot tak po prostu opuszczone przez własne państwo. Karcone przez swojego premiera, zostały zmuszone do szukania pomocy za granicą, i jeszcze z tego powodu nazywa się je zdrajcami (sic!).

I nie wiem, o czym to świadczy o nas, jako o społeczeństwie i państwie. Bo skoro większość z nas najwyraźniej ma gdzieś to, że w smoleńskim błocie umierał polski Prezydent, i to, że później z tym błotem zmieszało się rodziny tych, którzy tragicznie zginęli, to nie wiem, czy z takim społeczeństwem pozbawionym wyobraźni i ludzkich odruchów można budować jakąkolwiek przyszłość.