Nie daję na WOŚP...

Przeciętnie sumy zebrane w ramach WOŚP stanowiły 0,08 – 0,1 proc. środków, jakimi dysponowała publiczna ochrona zdrowia.

Jeśli ktoś nie pada na kolana przed Jerzym Owsiakiem i jego Wielka Orkiestrą Świątecznej Pomocy, najczęściej jest atakowany tekstem: „Tylko koniecznie zaznacz będąc w szpitalu, żeby ciebie, twoich bliskich, a szczególnie dzieci nie ratowano sprzętem kupionym przez WOŚP”. To nie tylko szantaż moralny, ale i kompletny nonsens.

Mamy do czynienia z gigantyczną prywatyzacją państwa na użytek fundacji, której lider jest za prywatyzacją służby zdrowia i przeciwnikiem wzrostu publicznych nakładów na nią”. Przy okazji „reklamowany jest alkohol i jego spożywanie (stoi to w sprzeczności ze statutem samej fundacji Owsiaka) - promowany jest hazard”.

Dr Jan Śpiewak, ale i np. posłanka Nowej Lewicy Anna Maria Żukowska, apelują o absolutny zakaz brania udziału w WOŚP przez polityków i jednostki publiczne. Bo „nie może być tak, że państwo wydaje dziesiątki jeśli nie setki milionów złotych na prywatną inicjatywę” – napisał Śpiewak. To on zaapelował do prokuratora generalnego Adama Bodnara, żeby prokuratura zajęła się „politykami nadużywającymi swoich stanowisk w prywatnych celach”.

Warto mieć świadomość, że przedsięwzięcie Owsiaka jest bardzo sprytną formą inżynierii społecznej. Bazuje na różnych formach akcjonizmu - zarówno wywodzącego się ze sztuki, kontrkultury, jak i akcji społecznych oraz politycznych. To, co od lat uprawia Jerzy Owsiak w formie Akademii Sztuk Przepięknych nie jest żadną formą otwartego dialogu społecznego, lecz rodzajem sekciarstwa i wtajemniczenia, które mają być pozytywnym wyróżnikiem, znakiem wyjątkowości, a nawet elitarności i wyższości. (...)

Za: ]]>https://wpolityce.pl/polityka/679841-owsiak-nigdy-nie-zastapi-publicznej-ochrony-zdrowia]]>

Złota Grucha - pusta pucha.

W świątecznym mym ubraniu na datek piątak śpi,
Wyjąłem więc monetę, tak pięknie w świetle lśni,
I rzucę ją na tacę, polepszę negrom los,
Nie oddam grubasowi by wciąż nabijał trzos.

Za oknem dzieci marzną jak ta z zapałkami,
I kleją naiwniakom znaczki z serduszkami,
Niech myślą że z kamienia chyba serce mam,
I że nie trafię nigdy do Piotrowych bram.

A miało być cudownie, ten Narodu gest,
Szpitale, dzieci chore i w hospicjach kres,
Ach jaki przewrotny jest ten życia los,
Co Złotą Gruchę zmienia w pękaty Złoty Trzos.

Gdy zdarzy się nieszczęście, w pokojach OIOM-u
O swoich datkach nawet nie wspomnij nikomu,
Więc nie skarż lekarzowi, nic nie mów pacjentom,
Bo wściekły sanitariusz ci wstrzyknie Pavulon

W gazecie jest nagłówek: Na schodach SOR ktoś zgasł,
Karetka nie zdążyła, aby ich piorun trzasł!
Czy dałeś czy nie dałeś, to sobie mów co chcesz,
Bo tylko Złota Grucha rokrocznie rośnie wszerz.

Gdy od tygodnia widzę zachłanność zbieraczy,
Co nęci Was marchewką i hasłem nas raczy,
Od rana judzi tłuszczę - Wy róbta co chceta,
Ażeby do puszeczki trafiła moneta.

Więc wolę dać na psiaki, na braci w zakonie,
Na posadzenie drzewka, na kanapki w szkole,
Na siostrzyczki w klasztorze, i na biednych też,
Więc piątaku w kieszonce spokojnie sobie leż

Próżno więc POtrząsasz puszkę
Nie dam nic na Złotą Gruszkę