Jakże ubogi byłby świat bez orędzi marszałka Grodzkiego

Jakże ubogi byłby świat bez orędzi marszałka Grodzkiego. Zwykle miliony Polaków poruszają do głębi jego oceny i opinie

Znowu dziś źle spałem. Zawsze się denerwuję, jak wiem, że marszałek Senatu prof. Tomasz Grodzki będzie wygłaszał orędzie. Wiem, jak wielkie znaczenie dla Polaków ma każde słowo wypowiedziane przez przywódcę opozycji demokratycznej, której centrum znajduje się dziś w izbie wyższej polskiego parlamentu. A już dla Polaków żyjących poza granicami naszej ojczyzny - podwójne.

122

Znowu dziś źle spałem. Zawsze się denerwuję, jak wiem, że marszałek Senatu prof. Tomasz Grodzki będzie wygłaszał orędzie. Wiem, jak wielkie znaczenie dla Polaków ma każde słowo wypowiedziane przez przywódcę opozycji demokratycznej, której centrum znajduje się dziś w izbie wyższej polskiego parlamentu. A już dla Polaków żyjących poza granicami naszej ojczyzny - podwójne.

CZYTAJ RÓWNIEŻ: Nie mógł sobie darować! Grodzki w orędziu do Polonii uderza w rząd. „Z powodu decyzji politycznych Senat nie może już…”

Zdaję sobie sprawę, jak myśli, które wypełniają kolejne orędzia marszałka mają zwielokrotnioną siłę znaczenia i ogromny zasięg oddziaływania. Zwykle miliony Polaków – wśród których i ja się znajduję – poruszają do głębi oceny i opinie prof. Grodzkiego. Jakże często wyobrażenia moich rodaków, zwykłych zjadaczy chleba podobnych mnie, kierują w nieoczekiwanych, bo nieodkrytych wcześniej przez nikogo, kierunkach. Zmieniają dotychczasowe spojrzenia na świat i zjawiska nas otaczające. W orędziach marszałka szczególnie cenne są przenikliwe analizy bieżących wydarzeń. Zrozumiały jest więc pewien rodzaj napięcia, jaki pojawia się u mnie w oczekiwaniu na kolejne orędzia. Wynika ono dodatkowo z wewnątrz płynących życzeń, aby autorowi orędzia wszystko się powiodło. Aby zakończyło się sukcesem zapisanym na jego niezwykle bogatym w dorobek wszelkiego rodzaju koncie.

Tym bardziej, że tak zwykle, po ludzku lubię pana marszałka. Uzupełnię jeszcze tylko, że uczucie to zrodziło się spontanicznie, kiedy zobaczyłem – wprawdzie tylko w telewizji - po raz pierwszy pana senatora. Był to moment, gdy w geście triumfu stał z podniesionymi do góry rękoma oraz palcami w kształcie litery V na znak zwycięstwa w wyborach na marszałka Senatu. Moja sympatia nie jest zabarwiona żadnym osobistym interesem, dodam na wszelki wypadek