PÓKI OJCZYZNA WŚRÓD WOLNYCH NIE STANIE

Ja tylko Tobie Polsko! czuła Matko Moja!

Ufam bez reszty każdym swoim czynem

Bo wiem że tylko bezgraniczna miłość

Przystoi Twoim nazywać się synem…

Chciałbym najpełniej spełnić ten warunek

Oddając Tobie serca mego drżenie

Gdy brudne ręce wyciągają zdrajcy

Aby zniewolić w nas polskie sumienie

Jesteśmy winni wierność oraz męstwo

Honor i godność dumę oraz wiarę

Gdy się w stolicach obcy groźnie bawią

Wczoraj i jutra historii zegarem

Boli mnie zatem każda nowa rana

Promieniem słońca każda radość Twoja

Ciasno składane  wzloty i upadki

Niczym pień dębu w układanych słojach

Krew razem z potem zmieszane w historię

Mego Narodu rosnącego w niebo

Wielką koroną co szumi nad głową

Naszej przyszłości i marzeń potrzebą

To Ty w ramionach zagonów mnie wołasz

Gdy czas zabliźnia mi kolejną ranę

Nim przez ostatnią bramę którą czas otworzy

Przejdę do końca i wiecznego…Amen!

Dla Ciebie Matko! tropy moich myśli

Mówisz że patos! bo nie znasz miłości

Jesteśmy przy Niej tylko garścią prochu

Co wiatr rozwiewa  podmuchem wolności

Idę do Ciebie cudem bożej woli

Niosąc świadomość potęgi stworzenia

Zamysłu losu wpisanego w Polskę

Wielkości Boga i cudu istnienia

Mocy miłości co pozwala wracać

Coraz to nowym pokoleniom w dzieje

Oraz tej siły która z krwi i potu

Dźwiga narodu godność i nadzieję

Jeszcze mnie miłość umacnia w tej drodze

Dziękuję Boże! za to miłowanie

Niech we mnie zawsze zostanie do końca

Póki Ojczyzna wśród wolnych nie stanie!