Co w sercu to na ustach

Kilka tych filmików widziałem, to było przekleństwo, które goniło przekleństwo i PO nie reagowała, co oznaczało akceptację dla takich postaw. Przestrzegam, że ten rozgłos dla pani Jachiry może spowodować, że to będzie parlamentarzystka, która będzie reprezentowała Platformę Obywatelską i mieszkańców Warszawy. To jest ogromne niebezpieczeństwo, ryzyko, bo myślę, że taka osoba nie będzie podnosiła poziomu debaty publicznej - powiedział w programie Katarzyny Gójskiej "W punkt" poseł Prawa i Sprawiedliwości, Jarosław Krajewski.

- Prezydent Rafał Trzaskowski zatrudnia hejtera, prezydent Nowakowski daje lokal, w trybie bezprzetargowym, na preferencyjnych zasadach, stowarzyszeniu, które ma w swoich władzach osobę zajmującą się hejtem. (...) Składam zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa - powiedział dziś podczas konferencji prasowej radny Jacek Ozdoba, ujawniając kolejne szokujące powiązania hejterskiej strony "Sok z Buraka".

(Niezależna.pl 24 IX 2019)
 

To tylko dwa doniesienia mające odpowiednie umocowanie w zaistniałych faktach, dające słabe wyobrażenie o degradacji relacji międzyludzkich, o jakiej jeszcze niedawno nikt by nawet nie pomyślał, jako o czymś możliwym w środowiskach półświatka, a co dopiero w takich sferach jak debata polityczna, sejm, magistrat stolicy Polski, nie mówiąc o programach – jak można z trudem się domyślać – rozrywkowych w telewizji czy na scenie. Wszystko to dzieje się przy akompaniamencie wulgaryzmów, jako nieodłącznej omasty produkcji teatralnej i filmowej. Film Patryka Vegi „Kobiety mafii” jest po prostu nagromadzeniem tak zagęszczonego chamstwa językowego, plugastwa i prymitywizmu ludzkiej istoty, że nawet dla uświadomienia sobie stopnia degradacji, jakiej uległo coś, co kiedyś nazywano sztuką a obecnie zasługuje w najlepszym razie na miano perwersji, rzecz ta nie zasługuje na obejrzenie do końca. Podobnie, może w postaci nieco rozrzedzonej, dzieje się na scenach teatralnych. A przecież teatr kiedyś miał inne zadanie. Był szkołą języka człowieka cywilizowanego, dostarczał wzorców takowegoż obcowania w cywilizowanym świecie. Gdzież się to wszystko podziało? Próby przekonania widza, że ekspresja aktora pozwala mu na wszystko, zawiera w sobie dwa wątpliwe elementy. Jeden, to jest z góry dana licencja komuś, w tym przypadku aktorowi, zakładając, że jego kondycja kulturowa i ukształtowanie osobowościowe prezentują poziom akceptowalny dla przeciętnego odbiorcy. Drugi element to niebezpieczne usankcjonowanie subiektywnych norm etycznych i estetycznych i zgoda na prezentowanie ich w wymiarze publicznym. To jest źródłem zielonego światła dla mnóstwa bubli, którymi dziś zalewany jest świat. W obu przypadkach błąd jest oczywisty. Pusty śmiech ogarnia sensownie na świat patrzącego człowieka, kiedy słyszy on i czyta o „gwiazdach” zawdzięczających swe gwiazdorstwo wokalnym i ruchowym konwulsjom na scenie lub przed kamerą, w przerwach między kolejnym stawaniem na ślubnym kobiercu. Aż dziwi, że tak skromnie dziś prezentujące się kabarety, chwytają się tematów banalnych, lub miast humorem w dobrym stylu, emanują tym co w nowomodnej polszczyźnie nazywa się „hejt. Wystarczyłoby sięgnąć do współczesnej produkcji artystycznej, by mieć pod dostatkiem materii kabaretowej.

W końcu wszakże, choć anomalia, tu zaledwie wspomniane, wpływają destrukcyjnie na gusta przeciętnego odbiorcy, nie mówiąc o gwałcie zadawanym estetyce i dobremu smakowi, to jednak nie są one źródłem takiego spustoszenia, jakie niesie ze sobą promowanie w życiu publicznym prymitywnego chamstwa, w dodatku zaprzęgania go do autopromocji przez jakąś formację polityczną. Pomijając zaśmiecanie tym sposobem tego co Richard Neuhaus nazwał public square, to znaczy przestrzeni publicznej, bo w końcu poseł do parlamentu, czy najęty przez jakąś partię skandalizator mający za zadanie ordynarne opluwanie przeciwników politycznych swych mocodawców, to jest najbardziej przekonywający dowód, iż ugrupowanie to nie ma już niczego innego do zaproponowania, a koniecznie chce w tej przestrzeni publicznej zaistnieć. Wszakże nie tym sposobem. To jest dowód na jej absencję na polu walki politycznej, a przejście do bitew karczemnych, gdzie nie programy i argumenty coś ważą, a kije basebalowe i butelki, względnie to, co dziś nazwano hejtem, bojąc się użycia właściwego słowa w mowie rodzimej. Jest to bardzo bolesne, raniące i niegodne człowieka.

Także obskurna angielszczyzna w postaci często zniekształcanych słów wdarła się w naszą przestrzeń publiczną i życie codzienne. To „okay” słychać na ulicy, w telewizji, wszędzie. I nikt nie myśli, jak głupie i ośmieszające nas jest to zaśmiecanie naszej ojczystej mowy. To coś podobnego, jak świadome czy bezwiedne promowanie autorów takich środków walki, jak ci na wstępie przypomniani.

Przypuszczalnie, gdyby partia najmująca takich „twórców” doszła do władzy, byliby oni w pierwszym rzędzie honorowani najwyższymi orderami. Może nawet trzeba by utworzyć jakiś nowy odpowiadający jakości oddanych przez nich usług. Bo są to usługi niespotykane w cywilizowanym świecie.

Można te sprawy traktować w podobny sposób, w jaki odbiera się wulgarność w owej przestrzeni publicznej, ale nie wolno zapominać, że tam jest ona w wykonaniu półświatka nie wnoszącego pretensji do określonego sposobu bycia obowiązującego w świecie cywilizowanym. Jeśli taki język i savoir vivre trafia do polityki, życia publicznego, to powinien odezwać się jakiś sygnał alarmowy. Nie wolno z przymrużeniem oka opowiadać sobie o rozmowach polityków w „kuchennej łacinie”, bo jak mówi przysłowie: „co w sercu to na języku”. Cóż więc tacy ludzie mogą nam zaoferować?

Zygmunt Zieliński.

P.s. Nie można wejść na Internet, mam tu na myśli także portal Niezależna.pl, żeby nie potknąć się o kilka, kilkanaście fotek pani Jachiry, na jej „złote myśli”, wreszcie w ogóle prezentację jej występów. Obojętnie czy są one krytykowane, czy akceptowane. Zrozumiałbym, gdyby GW dedykowała jej całe kolumny. W końcu to w tej chwili najaktywniejsza osoba w kampanii wyborczej PO i całej reszty, której wyznaniem wiary jest: PiS musi odejść. Ale reklamowanie tej damy przez tak szerokie spektrum aktywistów przedwyborczych i mediów, to jednak pewna przesada. Ktoś tam bąknął że chyba PiS ją sobie wynajął, bo jej występy zniechęcają do opozycji., a ludzie, którym ona się wysługuje mówią o niej półgębkiem, wstydząc się przyznać do takiej paranteli. Wszak chcą uchodzić za inteligentów. Kto więc robi z niej taką gwiazdę wszechobecną? Przesada? A może coś zgoła innego? Jak by nie było, eleganckie to nie jest.