Cywilizacja śmierci się rozpełza

I oto mamy niespodziankę.

Cały świat jest świadkiem tragedii na miarę co najmniej Antygony. Tam chodziło tylko o pogrzeb, tu sprawa jest znacznie poważniejsz, tu chodzi o życie, o życie dwuletniego chorego dziecka walczą jego rodzice i włączyła się do niej światowa opinia publiczna, w tym wielu Polaków, włącznie z politykami.

Jak Państwo mogą sobie obliczyć, od epoki Antygony minęło oto 2500 lat a poziom barbarzyństwa jakby nie zmalał lecz wzrósł. Co innego jednak barbarzyństwo naturalne, z którego człowiek stara się wydobyć, a co innego ten typ barbarzyństwa, który jest objawem regresu cywilizacyjnego i zapaści.

Od wielu lat piszę, najpierw o kryzysie, a teraz już o rozpadzie systemu demoliberalnego i własnie możemy obserwować, jak system ten wkroczył w fazę drgawek przedśmiertelnych, zagrażających wszystkim w nim żyjącym. Kazdy system jednak się z czegoś sklada, najpierw z zestawu reguł, w tym wypadku z szeregu wadliwych reguł niszczących społeczne relacje, ale przede wszystkim składa się z ludzi, a ci mają wybór. Jednak ludzie są różni - jedni uczestniczą w nim z konieczności i są raczej jego ofiarami, drudzy pełnią w nim funkcje zarządzające system podtrzymujące.

No i brytyjscy funkcjonariusze systemu uznali, że to oni mają prawo decydować o ludzkim prawie do życia, a prawa rodziców do opieki nad własnym dzieckiem się nie liczą. No i mamy, wypisz, wymaluj, obraz ewolucji systemu demoliberalnego, który przekształcił się, zgodnie z ostrzeżeniami, w system totalitarny. Inaczej mówiąc, jak to określono wcześniej, mamy cywilizację śmierci.