Filmu o polskich antysemitach Ulmach nie będzie!

Każdy, kto zapoznał się z dorobkiem literackim znakomitego historyka, Jana Tomasza Grossa już zrozumiał, że przed II wojną światową, główną ideologią był w Polsce antysemityzm.

I gdy tę II wojnę światową Polska w końcu wywołała, nastąpiły dla Polaków/antysemitów (stosować wymiennie) złote żniwa:

Polacy zamiast pracować, trudnili się wyłapywaniem i rabowaniem Żydów, zabijając ich przy tym z właściwym sobie okrucieństwem.

Tak też zapewne planowała postąpić polska, antysemicka rodzina Ulmów, która zwabiła pod perfidnym pretekstem udzielenia ochrony, żydowskie rodziny Szallów i Goldmanów, by ich potem (jak to u antysemickich Polaków w zwyczaju) zabić i obrabować.

Na całe szczęście, o wszystkim dowiedzieli się Dobrzy Niemcy, którzy natychmiast pospieszyli zagrożonym Żydom na ratunek.

Kiedy tylko przyjechali do wsi, natychmiast się z antysemicką rodziną Ulmówpoliczyli, licząc za pomocą automatu do liczenia marki bergmann: ta-ta-ta-ta-ta-ta-ta-ta , i tak do ośmiu, czyli dwoje Ulmów rodziców i ich sześcioro dzieci, z których najstarsze miało lat 8.

I proszę mi tu nie opowiadać głupot, że liczenie ta-ta-ta-ta-ta-ta-ta-ta powinno być nie do 8, a do 9, bo polska, antyniemiecka tym razem propaganda głosi, że Ulmowa„pod sercem nosiła dziecko”, a nawet zaczęła rodzić w czasie wymierzania jej przez Dobrych Niemców sprawiedliwości:

przede wszystkim nie pod sercem, a w macicy, i nie dziecko, a zarodek, a zarodek, to jak każdy Europejczyk rozumie, to nie jest żaden człowiek.

Niestety, podczas przeprowadzonej przez Dobrych Niemców akcji ratunkowej doszło do nieszczęśliwego wypadku:

rykoszety z automatu do liczenia marki bergmann, trafiły w ocalonych Żydów z rodzin Szallów i Goldmanów, zabijając ich na miejscu.
No cóż – jak mówi stare przysłowie – „Dobrzy Niemcy strzelają – Pan Bóg kule nosi”.

Wszystko by się jakoś ułożyło, gdyby nie to, że na fali odradzającego się, polskiego antysemityzmu, jacyś cwaniacy postanowili nakręcić film, gloryfikujący polską, antysemicką rodzinę Ulmów, próbując w dodatku wyłudzić na ten cel od Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej (PISF) 150 tys. zł (czyli prawie połowę budżetu produkcji tego paszkwilu).

I byłby im się ten numer udał, gdyby nie trójka ekspertów, pod dowództwem doświadczonego reżysera i scenarzysty Marka Drążewskiego, która wykazała się czujnością i kasy na ten antysemicki i antyniemiecki chłam nie dała, zdusiwszy całą prowokację w – nomen omen – zarodku.

PISF poinformował, że projekt filmu po prostu nie spodobał się komisji eksperckiej.

Ale sprytnie!

W skład komisji weszli: wspomniany Marek Drążewski (tzw. lider), Edyta Wróblewska i Jan Mogilnicki, i komisja ta, po dyskusji i dokonaniu oceny artystycznej oraz zapoznaniu się z oceną ekonomiczną projektu (adekwatność budżetu do założeń produkcyjnych i artystycznych filmu) nie rekomendowała go do drugiego etapu oceny eksperckiej.

Czyli nie dość, że chłam, to za drogi?
Brawo!

A tak wygląda człowiek, który nie dość, że uchronił prawdę historyczną przed zafałszowaniem, to jeszcze uratował 150 tys. z pieniędzy łożonych przez podatników na działalność PISF.

]]>]]>]]>źródło: http://www.filmweb.pl/person/A.+Marek+Dr%C4%85%C5%BCewski-106001]]>

No, może troszkę mniej uratował, bo jako ekspert, za biezdurno chyba nie robi?