Kret w sztabie Dudy?

Sukcesy rosyjskiej dyplomacji zawsze wynikają z faktu, że Rosjanie znają stanowisko negocjacyjne strony przeciwnej przed podjęciem rokowań.

W niedzielnej debacie pytania A. Dudy nie były zaskoczeniem dla Br. Komorowskiego – był on do nich bardzo dobrze przygotowany. Widać, że „przeciekły” do konkurencyjnego sztabu zdobyte agenturalnie czy operacyjnie (podsłuch). Więcej – te pytania robiły wrażenie, jakby były wręcz napisane w sztabie Komorowskiego.

Pytanie o pomysł zabicia komunistycznego milicjanta posłużyło Komorowskiemu do wygłoszenia expose „ja TEŻ kiedyś byłem radykałem, ale dojrzałem, wyspowiadałem się” itd. z sugestią, że Duda jest niedojrzałym, nieodpowiedzialnym radykałem niezdolnym do rozsądnego kompromisu i jako taki stanowi zagrożenie dla Polski.

Równie fatalne, choć może nie tak dewastujące było poruszenie wątku Jedwabnego. Pytania  (wyliczone ze stoperem) powinny od razu zawierać niewygodne informacje.

Gdyby w pytaniu o Jedwabne zawarta była wzmianka, że MSZ w 2014 roku interweniował 150 razy w sprawie kłamstw historycznych („polskie obozy”), i w sytuacji gdy na świecie słynne są POLSKIE filmy o naszych winach wobec Żydów, Komorowski nie mógłby tak przekonywująco tłumaczyć potrzeby ekspiacji.

Rozumiem, że użycie „najostrzejszych noży w szufladzie”, czyli pytań o WSI, niejasnych (czy raczej jasnych) powiązań agenturalnych, tj. zagadnień, gdzie postać Komorowskiego jawi się najbardziej złowrogo, mogło być przeciwskuteczne. Wiadomo, że dla większość Polaków wzmianka o agenturze uważana była by za wymysł zatrutych jadem nienawiści umysłów pisowców. Ale można było zapytać z jakich względów obrona terytorialna kraju została zlikwidowana.

Czy zmiana naszej armii w korpus ekspedycyjny do patrolowania niespokojnych regionów świata służy naszej obronności?

Dlaczego podpisano kuriozalną współpracę między FSB, a Służbą Kontrwywiadu Wojskowego? Czy grudzień 2013 roku (początek „majdanu”) był dobrym czasem by podpisywać "Program 2020 w stosunkach rosyjsko-polskich" mającym na celu „podniesienia wzajemnych kontaktów na nowy, jakościowy wyższy poziom” i koordynację polityki zagranicznej?

Co miało oznaczać zaproszenie byłego szefa FSB N. Patruszewa na posiedzenie Biura Bezpieczeństwa Narodowego i jego prywatne (?) wizyty w Polsce.

Zadanie dziesiątków niewygodnych pytań Komorowskiemu jest dziecinnie łatwe.

Najprościej byłoby po prostu przyjść na debatę ze słynnym „Strategicznym Przeglądem Bezpieczeństwa Narodowego” (wyd. koniec 2013 roku -300 stron na kredowym papierze z portretem Komorowskiego) i podkreślić sobie czerwonym flamastrem co celniejsze cytaty (np. "specjalny wysiłek na rzecz dozbrojenia polskiej armii nie wydaje się konieczny. Wystarczy unowocześnianie posiadanego uzbrojenia (...)".

W 2010 roku prezydentura Komorowskiemu spadła z nieba (dosłownie), ale byłi też inni – krajowi i zagraniczni – beneficjenci sytuacji. Od nas zależy, czy będą oni dalej cieszyć się owocami tragedii z 10 IV 2010 roku.