Jeden kandydat Narodu

Z nich dwóch Komorowski reprezentuje twardogłową konserwę, zaś Duda prezentuje nieustannie to, co by chciał zmienić (co zresztą zmienić trzeba – byleby antysystemowo). Walka więc między nimi odbywa się na zasadzie “zły glina –dobry glina”, a beneficjentem zwycięstwa każdego z nich ma być ten sam skompromitowany system.

Oczywiście Dudda chce zmienić bardzo umiarkowanie, kosmetycznie, bo tak naprawdę, to nic zmienić nie może, bo i system mu na to nie pozwoli i własne zaplecze ma z systemem już mocno zrośnięte, zwłaszcza “w terenie”.

Dla pewności, że Duda nie zagrozi Komorowskiemu, ale jeszcze bardziej dla skanalizowania niezadowolenia polskiego społeczeństwa z rządów skompromitowanego systemu, służby i media lansują Korwina-Mikke i Kukiza, a może już zwłaszcza Kukiza. Obaj są tak bardzo niepoważni, że ani Komorowskiemu nie są w stanie zagrozić, ani do sprawowania funkcji prezydenta nie nadają się bardziej jak Stan Tymiński kiedyś, czy podobnie lub niewiele bardziej jak  Komorowski dziś, a wymagaliby jeszcze przejścia “szkoły aktorstwa i mowy ciała”.

Dalej mamy jedną grupę zdeklarowanych prosystemowców: Ogórek, Palikot i Grodzka, oraz drugą - “języczków u wagi”, którzy wykorzystują okazję by budować swoją i swoich partii taką właśnie rolę w dalszej polityce.

Jedynym jasnym punktem jest zdeklarowanie antysystemowy, antyokrągłostołowy, poważny i odważny, trzeźwiący Naród co do realiów politycznych, w których żyjemy Grzegorz Braun.

Trzeźwi, budzi, a więc wymaga zdecydowanego działania, pracy, walki i poświęceń, może ofiar, a więc i bulwersuje, bo Naród skołowany demoralizującą propaganda, socjalistycznymi manipulacjami typu “należy mi się” i “mam prawo”, oczekuje raczej rycerza na białym koniu, co przyjedzie, załatwi i da gotowe.

Tylko że taki jak w swojej masie mamy, już coraz bardziej zdemoralizowany naród chce dalej spać i śnić (“A społeczeństwo śpi i mleczko mu się śni, co w półitrówkach tkwi, cicho na progu. Starsi i młodsza brać, wszyscy chcą mleko chlać...” – tak, tak, to piosenka  z lat ’70-tych, ale jakie aktualne), stara się bronić swojego smorodliwego, toksycznego coraz bardziej ciepełka bierności i życia na kredyt (z pozbawianiem możliwości życiowych przyszłych pokoleń Narodu), a więc i efekt jest taki, że w większości sondaży poparcie ma anemiczne.

Padają piękne głosy o wybór spośród kandydatów jednego kandydata antysystemowego, by Naród już zgodnie zagłosował na niego, bo bez zmiany systemu nic, a nic się zmienić nie da.

- [vídeo: ]]>https://youtu.be/va3xoQQOEbU]]>]

- http://niepoprawni.pl/video/po-owocach-ich-poznacie

Bez pilnego obalenia zdradzieckiego systemu Polska zostanie do końca pozbawiona własności i dóbr wspólnych, a więc faktycznie zdemontowana, bo bez tego nie będzie ani wolności czynienia dobrze – a więc prawdziwej, ani odpowiedzialności, a więc i możliwości wdrażania w życie polityczne tego, co uważamy za dobre, prożyciowe i dalekowzroczne, ani niepodległości względem państwobcych i ich związków, ani suwerenności podejmowania decyzji politycznych, zwłaszcza gospodarczych, ekonomicznych, czy odnośnie praw stanowionych, a już zwłaszcza ich strony moralnej, ani pracy i szans bytowych dla Polaków, choć na swoim, ale historycznie już tylko terytorium, ani możliwości obrony swojej tożsamości, swojego bycia sobą i u siebie, ani armii zdolnej nas obronić od agresji zewnętrznej.

Ale jakoś nikomu nie przyjdzie do głowy, żeby powiedzieć, że taki antysystemowiec jest tylko jeden.