Konwencja przemocowa 6 – niebezpieczne zapisy 2 - 2

   Art. 3. p. c. Konwencji  

 „płeć społeczno-kulturowa” oznacza społecznie skonstruowane role, zachowania, działania i atrybuty, które dane społeczeństwo uznaje za odpowiednie dla kobiet lub mężczyzn”.

A więc „płeć społeczno-kulturową” określa się uznaniowo. Tylko czy uznaniowo jako przeżytek „społeczno-kulturowy” (coś co było i się nie sprawdziło), czy uznaniowo przez burzycieli ładu życia publicznego i kultury, którzy uznają, że tak jak oni to widzą będzie lepiej?

Bo jak uznaniowo, to i dowolnie, to i według widzimisię jakiegoś lokalnego, a aktualnego kacyka (niezależnie od formy uznania i “uprawnienia” jego woli), uprzywilejowując lub dysktyminując, nagradzając lub karząc, płacąc lub opodatkowując.

Bo jak uznaniowo, to trzeba postawić pytanie zasadnicze: czy to nasza polska rzeczywistość jest patologiczna i trzeba ją zmieniać ku jednoznacznie i prosto wyrażonej poprawie, i jest ta patologia dla naszego życia publicznego aktualnie największą, czy rzeczywistość, którą konwencja chce kreować ma podlegać zmianom z powodów ideologicznych? I po co tak naprawdę? Czy to nie ci, co chcą zmian są patokracją?

O sprawiedliwości mowy nie ma. Uznaniowość to wyklucza – ważniejsze jest to, co się komu podoba. Oponentów tu łatwo gasić stwierdzeniem, że „o gustach się nie dyskutuje” i unikać jakichkolwiek racjonalnych uzasadnień decyzji.

A jak nie ma sprawiedliwości, to fikcją jest i natura, świadomość, wolna wola, rozum, moralność, sumienie...

Uznaniowo odpowiednie to dowolna inżynieria społeczna, która wcale nie musi się liczyć z różnicami między płciami z powodu przystosowań ewolucyjnych, które już trwale zrosły się z natuą mężczyzn i kobiet :

– kobieta – opiekuje się domem, jest cierpliwsza, bardziej interesuje ją drugi człowiek

- mężczyzna – typowy myśliwy, lepiej orientuje się w terenie, zapamiętuje drogę, fascynuje się bronią, ma szybsze mięśnie

Każde z nich zna swoją rolę i nie wchodzi w kompetencje drugiego.

To nie są stereotypy, które można by zwalczać, czyli odwracać ewolucję. A właśnie to ukształtowanie nateralnych różnic przekłada się na niemal wszystkie role, a zwłaszcza funkcje społeczne.

A o funkcjach społecznych Konwencja z cwaniactwem kłamcy i manipulanta milczy.

Uznaniowo odpowiednie – to to, co “społeczeństwo”  uznaje, że mu odpowiada - a w praktyce uznaje to ten, kto jest jego aktualnie najgłośniejszym, choćby samozwańczym i w interesie wrogim temu społeczeństwu wyrazicielem. „Społeczeństwo” miałoby decydować w kwestiach natury, a nie sama natura (już o jej Stwórcy nawet nie wspominając).

Mało tego - Konwencja dotyczy społeczeństwa jako całości składu osobowego państwa nie tylko narodu, ale i mniejszości i niezasymilowanych, i tych, co świeżo otrzymali obywatelstwo, i tych, co im narodowość obojętna , i zdrajców, i szumowin.

Decydować by miało „społeczeństwo”, w który się tylko obracam, ale nie społeczność w której jestem prawdziwie sobą i u siebie, a więc społeczność, z którą dzielę swoje dole i niedole na dobre i na złe, a więc społeczność, w której krzywda jednego jest zarazem krzywdą drugiego, a korzyść jednego, korzyścią drugiego, w której powiększona przestrzeń wolności jednego powiększa i przestrzeń wolności drugiego, a zniewolenie jednego niewoli i innych.

Nie społeczności, która ma swoje dobra wspólne i gwarantuje każdemu jego własności indywidualne.

Nie społeczność,  w której wszystkich łączą więzy braterstwa, a więc i solidarność, obrona wzajemna, jeden drugiego ciężarów noszenie, i miłosierdzie, no i odpowiedzialność wzajemna, życzliwa, a dalekowzroczna, a opiekuńczość “matczyna”, by każdy dostawał to co mu niezbędne, co go chroni, i pomocność “ojcowska”, by każdy dostawał to co dla niego dobre (choć niekoniecznie to, czego sam aktualnie pragnie).

Nie społeczność w której życzliwość wzajemna motywuje każdego do świadomych i dobrowolnych samoograniczeń swoich praw i wolności na rzecz tych, którzy potrzebują by DAĆ IM SZANSĘ “równania w górę”, aby mogli przetrwać każdy ciężki dla nich okres i samodzielnie dbać o swoje potrzeby a przy tym być użytecznymi dla swojej społeczności.

Mowa zwłaszcza o słabszych, chorych, ofiarach nieszczęść, skrzywdzonych, ułomnych, niezaradnych, ale i kobietach w stanie błogosławionym, osobach opiekujących się dziećmi, uczących się, szukających pracy.

Taka społeczność rzeczywiście może w szerokim stopniu decydować o rolach społecznych w niej, ale nie społeczeństwo.

Tu jest cała tajemnica, że w odróżnieniu od społeczeństwa, w takiej naturalnej społeczności te role, zachowania, działania i atrybuty o którym mówi konwencja to sprawy drugorzędne wobec funkcji społecznych.

W KP chodzi o “społeczeństwo”, a to już całkiem co innego, jak społeczność (widziana ogólnie), a zwłaszcza społeczność wspólnotowa. Społeczeństwo to zarówno suma społeczności w danym obszarze, jak i indywidualizmów osób niepowiązanych w społeczności. W społeczeństwie obowiązują umowy społeczne i “obywatelskie” zasady ładu publicznego, jednak POWINNY FUNKCJONOWAĆ w ramach ładu konstutucyjnego ustanowionego przez naród – przez społeczność najbardziej zainteresowaną i prawdziwie odpowiedzialną. To gwarantuje, że stanowione w państwie PRZEZ SPOŁECZEŃSTWO OBYWATELSKIE prawo, nadzorowane później w wykonaniu przez ORGANIZACJE AUTENTYCZNIE OBYWATELSKIE będzie stało na straży interesów narodu i jego dóbr wspólnych, w tym samego państwa.

Prawodawstwo społeczeństwa obywatelskiego w żadnym przypadku NIE POWINNO więc ingerować w ład moralny kultury narodu, a już w szczególności zmieniać na uznaniowe ról społecznych mężczyzny i kobiety w zakresie ładu publicznego.

Takie próby prawodawcze można tylko uznać za uzurpatorskie ze strony jakichś “postępowych” konstruktorów ról społecznych, co to chcą decydować kim jest kobieta i mężczyzna, wynosić się ponad naród (a to nie tylko ci, co aktualnie żyją, ale i ci, co go tworzyli wcześniej i nasze potomstwo), a nawet nad Pana Boga, niezależnie od sposobu ich uchwalania, czy promocji.

Wbrew twierdzeniom lewactwa dziś nie ma rewolucji kulturalnej – żadna wyższa kultura nie jest promowana – nie ma żadnego wzrostu, równania w górę. Dziś jest tylko satanistyczne niszczenie kultury - rządy chamstwa, barbarzystwa, demoralizacji i antykultury, równanie w dół w sfery użycia i interesu.

Interesu dla wybranych, a dla tłuszczy jak za Rzymu – igrzysk i chleba, czyli wojenek w tematach zastępczych względem faktycznego zniewalania dotąd wolnych obywateli i chleba w postaci rozdawnictwa socjalu i przywilejów dla pasożytowania na nieobjętych przywilejami, a przy tym z faktycznym dostarczaniem społeczeństwu dalszych igrzysk – zmagań o użycie i przyjemności z tymi, co zachowują w tym wszystkim zdrowy rozsądek.

Przynajmniej w Polsce robienie problemu publicznego z przemocy względem kobiet to temat zastępczy w sensie bezpośrednim, a sankcjonowanie systemowych, ideologicznych „grubych” patologii to tamat zasadniczy.