Arłukowicza twórcze modyfikacje służby zdrowia

Wygląda na to, że konwulsje obecnego systemu ochrony zdrowia, tak twórczo modyfikowanego przez ministra Arłukowicza, w przyszłym roku odczujemy wszyscy.  

Ministerialne zmiany obowiązujące od 1 stycznia, w ramach których „na wariata” wprowadza się „Pakiet Onkologiczny 2015” nakładający na lekarzy rodzinnych szereg nowych obowiązków  bez niezbędnych narzędzi ich realizacji, stanowią ilustrację filozofii rządzenia  obecnej władzy. Filozofię tę najkrócej można określić słowami: „jak nie może być lepiej, niech chociaż będzie inaczej". Podobnie interpretować trzeba wprowadzenie obowiązku skierowań do okulistów i dermatologów, bo chciałbym dowiedzieć się jakie korzyści wynikną z takiej zmiany. Skrócenie kolejek do specjalistów? Nie róbcie z nas idiotów, towarzyszu ministrze! Zwiększy się tylko biurokracja, którą służba zdrowia jest już przesycona ponad wszelką miarę.

Broniąc się lekarze staczają bój z Arłukowiczem nie o swoje wydumane przywileje, a o elementarne warunki pracy, niezbędne dla właściwego funkcjonowania podstawowej opieki zdrowotnej.  Ten natomiast obarcza ich winą za brak porozumienia, grożąc odcięciem od finansowania z Narodowego Funduszu Zdrowia. Zachowanie typowe dla rządowego kacyka.

Historia się powtarza. Przypomnę, jak w 2005 roku  lekarze protestowali przeciwko decyzjom rządu, a brak kompromisu groził, że tysiące gabinetów lekarskich byłoby zamkniętych i kilka milionów osób nie miałoby dostępu do lekarza.  W przypadku niesubordynacji ówczesny minister spraw wewnętrznych groził wzięciem lekarzy „w kamasze”.  Ileż wtedy słów potępienia padało w antypisowskich mediach pod adresem Ludwika Dorna.

A obecnie? Mamy sytuację analogiczną jak wówczas. Ale dzisiaj media głównego nurtu bronią  Arłukowicza. Z prostego powodu.  Bo to minister rządu PO. Niebawem dowiemy się zapewne o warcholstwie lekarzy rodzinnych.  

Arłukowiczowskie decyzje mogą tylko definitywnie pogrążyć opiekę zdrowotną w totalnym nieładzie. Chorych przecież nie ubędzie. Odwrotnie, bo jak mówi znane powiedzenie, nie ma ludzi zdrowych, są tylko jeszcze  niezdiagnozowani.