Nie traćmy nigdy wiary, nadziei i optymizmu!
Trwa Triduum Paschalne upamiętniające Ostatnią Wieczerzę, Mękę i Śmierć Jezusa Chrystusa.
Po tych dniach nastąpi Jego Zmartwychwstanie. Dla wszystkich chrześcijan na świecie to najradośniejsze w roku i najważniejsze wspomnienie największej Tajemnicy Wiary, dzięki której nabiera ona właściwego sensu i wymiaru.
Śmierć Jezusa Chrystusa na Krzyżu jest dla ludzi wierzących jednym z najtragiczniejszych a jednocześnie najradośniejszych momentów przeżywania ich wiary, bowiem dzięki niej mogło nastąpić zapowiadane Zmartwychwstanie Mesjasza.
Z rąk katów zginął niewinny człowiek, który z woli Boga narodził się na Ziemi jako Jego Syn, aby nieść Jego Słowo. Nie został ukamienowany. Kaci i mordercy wpierw w swoim zaprzańskim i bałwochwalczym tchórzliwym obłędzie musieli Go poniżyć, ośmieszyć i zadać mu ból Drogi Krzyżowej. Wewnętrzna Moc Jezusa, której tak bali się Jego oprawcy i głęboka wiara w Ojca, jakiej nigdy - do dzisiaj - nie zaznali stała się dla Nas wszystkich odkupieniem naszych win.
Nauczyciel Słowa Bożego zginął tragicznie jedynie za głoszenie tego Słowa i wskazywanie innej, lepszej oraz godnej drogi życia, po której ludzie winni kroczyć ku Zbawieniu. Ale przecież ta śmierć zadana Mu przez ziejących nienawiścią i strachem innych ludzi okazała się Zwycięstwem: Dobra nad złem, Miłości nad nienawiścią, Prawdy nad kłamstwem, Godności nad pogardą i małością, Życia nad śmiercią... To daje i nam radość i możemy się weselić, bo Jego Zmartwychwstanie zapowiada też takie Zmartwychwstanie nas samych...
Zważmy jednak, że śmierć zadana Jezusowi a zakończona Jego zwycięstwem, czyli Zmartwychwstaniem nie kończy Jego Mesjanistycznej Drogi Życia na Ziemi. Wprost przeciwnie! Każdy z nas, naszych przodków i tych, którzy przyjdą po nas... My wszyscy wierzący w Niego jesteśmy budowniczymi kolejnych "odcinków" tej drogi... aż do Dnia Ostatetcznego i wstąpienia do Królestwa Bożego...
Budujmy tą drogę do Bożej Szczęśliwości każdego dnia i najlepiej oraz najpiękniej jak tylko potrafimy. Trwajmy w prawdzie i głośmy prawdę, nie bójmy się upadać, ale silni pokorą zawsze starajmy się wstawać i iść dalej tą jakże w sumie prostą drogą... zostawiając za sobą miłości, dobroci i mądrości ślady.
Jezus Chrystus poprzez swoje Zmartwychwstanie dał nam wiarę w zwycięstwo i czerpanie radości nawet z cierpienia... Zło, obłuda, kłamstwo, ból... były dla Jezusa tylko tragicznymi etapami w drodze do zwycięstwa i pełnej chwały.
Niech w codziennym życiu królują w nas Wiara, Nadzieja i Miłość a radość z pewności Zmartwychwstania Pańskiego upewnia nas, że ostatecznie zatwardziałym piewcom Zła Bóg wyznaczył rolę przegranych i wiecznie potępionych...
Niech Droga jaką wyznaczył nam Jezus Chrystus będzie naszą drogą wiary w zwycięstwo właśnie dobra, prawdy i piękna... a dla naszej Ojczyzny będzie zwiastowaniem jej zwycięstwa nad obecnym zniewoleniem...
Radujmy się i weselmy... i nie traćmy nigdy wiary, nadziei i optymizmu...
W ten nadchodzący więc okres Zmartwychwstania Pańskiego życzę wszystkim radości, miłości, ciepła, spokoju, pogody ducha, spotkania z rodziną i dzielenia się z każdym Bożą miłością.
Pozdrawiam
Zostaw za sobą dobra, miłości i mądrości ślad...
http://krzysztofjaw.blogspot.com/
kjahog@gmail.com
- Blog
- Zaloguj się albo zarejestruj aby dodać komentarz
- 2197 odsłon
Komentarze
DROGA KRZYŻOWA + + + VIA CRUCIS + + +
18 Kwietnia, 2014 - 07:07
iuxta crucem lacrimósa,
dum pendébat Fílius.
Łzy pod krzyżem przepłakała,
Gdy na krzyżu Syn jej mrze.
contristátam et doléntem
pertransívit gládius.
Zasmucona, zachmurzona,
Aż ją poprzeszywał miecz.
fuit illa benedícta,
mater Unigéniti!
Matce tej Błogosławionej
Jednorodzonego mieć
pia Mater, dum vidébat
Nati poenas íncliti.
Jednorodzonego śmierć.
Matrem Christi si vidéret
tanto supplício?
Kiedy Matkę tę zobaczy
W udręczeniu - w takim, o
Stacja V
piam Matrem contemplári
doléntem cum Fílio?
Bólom Matki Syna bóle?
Czy ma takie serce kto?
vidit Iesum in torméntis,
et flagéllis súbditum.
moriéndo desolátum,
dum emísit spíritum.
Kona zewsząd opuszczony,
me sentíre vim dolóris fac,
ut tecum lúgeam.
Daj mi siłę współczuwania
Tylu bólom, żalom Twym.
in amándo Christum Deum,
ut sibi compláceam.
Crucifíxi fige plagas
cordi meo válide.
W sercu moim głęboko.
tam dignáti pro me pati,
poenas mecum divide.
Statio XII (duodecima)
Udzielenia, udręczenia
Z Twego Rodzonego ran
Stacja XII
Crucifíxo condolére,
donec ego víxero.
Mieć Twój ból z Ukrzyżowanym,
Póki tym nie przejmiesz mnie.
ac me tibi sociáre
in planctu desídero.
Statio XIV (quarta decima)
Niech łzy Twoje będą moje,
Tego twego płaczu chcę
fac ut ánima donétur
Paradísi glória. Amen.
Spraw, niech duszy będą dane
Twoje nieba pełne chwał. Amen.
Trwajmy przy wierze.
18 Kwietnia, 2014 - 07:10
"Czy można większą zniewagę wyrządzić Chrystusowi, jak stawiając świętą wiarę chrześcijańską na równi z przewrotnością żydowską, z bezeceństwem muzułmańskim, z zabobonem pogańskim i bezbożną próżnością naturalizmu? Podobny amalgamat jest największą potwornością. Przyjmowanie obojętne wszelakiego rodzaju błędów potwornych dowodzi nędznej głupoty, nad którą nigdy dość ubolewać. Przez sam fakt niesprzeciwiania się żadnemu błędowi człowiek staje się winien popierania błędów wszystkich". (Papież Pius VI, Bulla Debito Apostolatus Nostri)
Niby dlaczego ” Triduum Paschalne” ?
18 Kwietnia, 2014 - 21:37
(łac. „Trzy dni”) Obchód liturgiczny rozpoczynający się w Wielki Czwartek wieczorem, a kończący się nieszporami Niedzieli Zmartwychwstania Pańskiego. Msza święta wielkoczwartkowa przywołuje na pamięć Ostatnią Wieczerzę i ustanowienie Najświętszego Sakramentu przez Chrystusa. W Wielki Piątek po odczytaniu opisu Męki Pańskiej według św. Jana, po specjalnych modlitwach w intencji całego świata i po adoracji Krzyża następuje Missa praesanctificatorum (łac. „Msza darów uprzednio konsekrowanych”), podczas której nie ma konsekracji, ale podczas Komunii św. rozdaje się uprzednio konsekrowane Hostie. W Wielką Sobotę po zachodzie słońca podczas Wigilii Wielkanocnej uroczyście się obchodzi wspomnienie zmartwychwstania Chrystusa oraz nasze zanurzenie w Jego śmierci i zmartwychwstaniu przez chrzest. Liturgia światła i poświęcenia paschału wprowadza w cały ciąg czytań biblijnych, które zbierają w jedno dzieje zbawienia od chwili stworzenia świata po zmartwychwstanie Jezusa; zanim zostanie odprawiona Msza święta, następuje chrzest katechumenów i cała wspólnota — nawet jeżeli sakrament chrztu nie był sprawowany — odnawia przyrzeczenia chrzcielne. Zob. katechumeni, liturgia darów uprzednio konsekrowanych, Tajemnica Wielkanocna, Wieczerza Pańska, Wielki Piątek, Wielki Tydzień, zmartwychwstanie Chrystusa.