Katechezy Jana Pawła II - cz. 2

Dzisiaj chcę przypomnieć co Jan Paweł II mówił o Psalmie 93 podczas audiencji generalnej 3 lipca 2002 r.
Zobaczmy jak bardzo słowa psalmu i to co mówił o nim nasz Papież jest aktualne dzisiaj. Trzeba tylko zrozumieć, że Pan jest z nami nadal, że zawsze można się na nim oprzeć nawet w czasie „burzy dziejów”.
Zachęcam do czytania psalmów i do wsłuchiwanie się w nauki Jana Pawła II. W naszej wędrówce po tej Ziemi korzystajmy z drogowskazów. Będzie nam łatwiej iść.

Psalm 93
Wspaniałość Boga Stworzyciela

Pan króluje, oblókł się w majestat, †
Pan wdział potęgę i nią się przepasał, *
tak świat utwierdził, że się nie zachwieje.
Twój tron niewzruszony na wieki, *
istniejesz od wieków, Boże.
Rzeki podnoszą się, Panie, †
rzeki swój głos podnoszą, *
hucząc podnoszą się rzeki.
Ponad szum wód rozległych, †
od morskich fal mocniejszy *
jest Pan potężny w niebie.
Świadectwa Twoje bardzo godne są wiary, †
Twojemu domowi świętość przystoi, *
po wszystkie dni, o Panie.

Zanim zajmiemy się słowami psalmu, w którym dominuje obraz wód, spróbujemy zdefiniować jego zasadniczy ton, określający go rodzaj literacki. Psalm ten bowiem, podobnie jak kolejne psalmy 96-99, nazywany jest przez badaczy Biblii "hymnem na cześć Pana-Króla". Wychwala on Królestwo Boże, źródło pokoju, prawdy i miłości, które przyzywamy w "Ojcze nasz", kiedy modlimy się: "przyjdź Królestwo Twoje".
Istotnie, psalm 93 rozpoczyna radosny okrzyk: "Pan króluje" (w. 1). Psalmista wysławia królewskie czyny Boga, czyli Jego skuteczną i zbawczą działalność, której owocem jest stworzenie świata i odkupienie człowieka. Pan nie jest nieczułym władcą, zamkniętym w odległym niebie, lecz przebywa pośród swego ludu jako potężny i wielki w miłości Zbawca.

(…)Psalmista mówi zwłaszcza o "głosie" rzek, czyli o szumie ich wód. Istotnie, huk wielkich wodospadów wywiera na ogłuszonym i drżącym człowieku wrażenie potężnej siły. Psalm 42 przypomina je następującymi słowami: "Głębia przyzywa głębię hukiem wodospadów. Wszystkie Twe nurty i fale nade mną się przewalają" (w. 8). W obliczu takiej siły przyrody człowiek czuje się mały. Jednakże dla psalmisty jest to okazja, by wysławiać o wiele większą potęgę Pana. Trzykrotnemu powtórzeniu wyrażenia "podnoszą rzeki" (por. Ps 93, 3) swój głos odpowiada potrójne potwierdzenie wyższej potęgi Boga. (…)

Bóg panuje nad wszystkim, jest wszechmocny i niezwyciężony, ale zawsze bliski ludowi, któremu przekazuje swoje nauczanie. Tę myśl wyraża psalm 93 w ostatnim wierszu: miejsce wysokiego tronu niebieskiego zajmuje tron przymierza świątyni jerozolimskiej; Jego potężny kosmiczny głos łagodnie wypowiada święte i nieomylne słowa: "Świadectwa Twoje są bardzo wiarygodne; domowi Twojemu przystoi świętość po wszystkie dni, o Panie!" (w. 5).
Tak kończy się ta pieśń krótka, ale wyrażająca głębokiego ducha modlitwy. Modlitwa ta budzi ufność i nadzieję w wiernych, którzy często czują niepokój i obawę, że dosięgnie ich burza dziejów i padną ofiarą mrocznych mocy.