Rafałowi Ziemkiewiczowi w odpowiedzi

Ależ dzisiaj uzbierało się tematów do komentowania. Co za dzień.

Impuls do tej notki dały mi rozważania RAZa na blogu w dzisiejszej Rzepie. RAZ zastanawia się skąd ta szkodliwa dominacja mediów w dzisiejszej przestrzeni publicznej a szczególnie w polityce i jak temu zapobiegać. Co do tego, że to właśnie media stanowią problem nie ulega wątpliwości i że temu należy zaradzić , też wątpliwości nie ulega.

Natomiast ani RAZ ani inni komentatorzy nie wskazują na realne źródło problemów. A tkwi ono w dominacji komsumpcjonizmu w aktualnej fazie rozwoju kapitalizmu co pociąga za sobą takie a nie inne konsekwencje, a w tym pierwszorzędną rolę marketingu we wszystkich sferach działalności, w tym w mediach. Od pewnego czasu usiłuję dotrzec do czytającej publiczności z przekazem o zmianie miejsc i dekoracji w systemie społeczno-kulturowym ale trudno się przebić przez pokłady stereotypów.

My w Polsce jesteśmy zupełnie intelektualnie zdezorientowani bo nagle wrzucono nas po 50 latach, czyli po dwóch pokoleniach, do kotła buzującego kapitalizmu konsumpcyjnego, do tego jeszcze z domieszką postkomunistycznych patologii i ludziom trudno się połapać o co w tym wszystkim chodzi. A nie przeszliśmy przedtem żadnej fazy poprzedzającej kapitalizm konsumpcyjny.

Amerykanie już od dawna zastanawiają się nad problemem i proponują rozmaite rozwiązania / Richard Sennett, Benjamin Barber/. Polskie dyskusje w tym temacie przypominają nie tyle nawet przedszkole, co żłobek , a to za sprawą historii i niedouczonych reformatorów.

Amerykanie ustalili więc na czym polega problem ale usiłują jeszcze znależć właściwy punkt wejścia do systemy by ingerować i przeprowadzić interwencje. Niektórzy badacze proponują jako środek zaradczy na zapędy konsumpcjonizmu coś w rodzaju rządu światowego , ale wydaje się to jedynie być rozwiązaniem politycznym, formalnym i pośrednim, które tworzyłoby więcej problemów niż by rozwiązywało.

Realne i konkretne kroki interwencyjne proponuje amerykański psycholog ewolucyjny Geoffrey Miller w swojej książce "Teoria szpanu" po angielsku "Spent. Sex, evolutiion and consumer behaviour". W celu przeciwdziałanbia szalejącemu, ostentacyjnemu, ekshibicjonistycznemu konsumpcjonizmowi proponuje on manipulowanie podatkami konsumpcyjnymi, które byłyby w stanie kierować popyt we właściwym, demokratycznie uznanym kierunku. Sądzę, że Miller dobrał właściwy punkt interwencji w algorytm sterujący systemem.