Wiersze z książki “Kamienna pokuta”

Zygmunt Jan Prusiński

ROMAN ŚLIWONIK

Taki byłeś zaangażowany

pisałeś ołówkiem wiersze nocą

by zdążyć do świtu –

Bóg czekał i Beata czekała

a ty wybiegłeś z poetyckimi bluesami.

Po co ten pośpiech – takie są ważne

w przyrodzie ważek miłość nad rzeką

chodź tam Romku i flaszeczkę weź –

nie jest ciężka i ogórki weź

posiedzimy nad wodą – ona taka

zalotna ta rzeka jak panna na wydaniu.

Pośpiewamy te twoje bluesy do Beaty –

zakochałeś się w niej czy krótki romans

pamiętam okładkę książki – saksofon

i te pędzące wiersze do nieba

może przystaniemy poeto

drzewa takie niespokojne…

Zgasimy białe światło nocą

jutro też jest dzień – opowiesz mi

o powrotach do pustego domu.

20.2.2013 – Ustka

Środa 22:20

.

LATAWCE NAD MIASTEM

Motto: “powiem ci o mojej miłości

która będzie świecić za nami jak łuna dalekich ognisk”

– Roman Śliwonik

Tamtędy przejdę

gdzie drogi pachną piaskiem

a konna kawaleria

na rysunkach została

i w wierszach poetów.

Kobiety mijam roztargnione –

kobieta ma więcej myśli od mężczyzny

ten codzienny urok

i dla ptaków i dla krzewów

wystających za parkanem

zamkniętych ludzi.

Chce się dotknąć miłość

a w zamian mgła nuci

a deszcz i tak przyjdzie bez pukania

majestatyczna bezwolna cisza

otwiera oczy kochanka

który głaszcze liście wciąż niepewny.

Niech zostaną struny na drzewach

niech zakołysze wiatr

cudowny odblask w lusterkach

że przed chwilą była ona

i znikła z niedokończonym słowem

podobną drogą co piaskiem pachnie…

14.8.2012 – Ustka

Wtorek 11:31

.

JUŻ PO ŚMIERCI…

Pamięci Romana Śliwonika

I zobacz Romku, czy my nie mówiliśmy

tak ładnie o śmierci?

Rozgrzewała nas wódka w środku,

a my wciąż na szczyty górskie bez skrzydeł…

Krzyczałeś do mnie

aż ci okulary ciemne spadły

i zbiły się szkła o jeden kamień za dużo.

(Uważaj Zygmunt nie skalecz się,

poezja jest zawsze bolesna)!

O co ci chodzi w tych wierszach

przecież one nie pachną jaśminem –

tłoczą się nieporadne

trochę mnie denerwujesz Romanie.

Kto tobie kazał pisać

kto mnie kazał pisać,

za życia poeta jak szyszka na jodle wisi.

Pędzimy w to gardło ciemności do końca,

że jeszcze jeden dzień przeskoczymy

przez taką małą kałużę na ulicy.

– Zadałeś mi ból Poeto – zadałeś…

19.2.2013 – Ustka

Wtorek 19:23

.

DOSZLIŚMY DO WYRWY…

Motto: „Kiedyś

któregoś dnia ogołoconego z liści i blasku

dnia jak wieża”

– Roman Śliwonik

Nie znasz to co ja mam

kobietę w łuskach tajemnic

jest pachnąca jak pachnie książka

świeżo wydana w oficynie.

I jest w niej głos szklisty

rozdźwięki układają przyszłość

choćby jutro zapukać

dowiedzieć się jaka pogoda jest w ogródku…

Poeto z ubiegłego wieku

śpisz od dawna w swoim ulubionym wierszu

a ja ci przypominam

warszawskie flaki u Flisa na Marszałkowskiej

i dwie połówki wypite.

Ursynów bez ciebie

tuli się do pojedynczych drzew

pisałeś o nich z okna bloku

że tylko w drzewa Boga wierzysz.

Doszliśmy do wyrwy Romanie –

stanęliśmy by wyostrzyć wzrok

jak to czyni księżyc nocą.

Śpij na wieczność twoją

tam gdzie dęby się kołyszą.

17.8.2013 – Ustka

Sobota 20:13

.

PROWADZIMY MYŚLI DALEJ

Motto: „szarpiemy się krótkimi oddechami

żeby powrócił upał pierwszej nocy”

– Roman Śliwonik

Twoje noce minęły w ostatnim wierszu

szarpałeś struny pajęczyny by tonację utrzymać

spadziste nierówności zaplątane w liściach

oplatasz wspomnienia to co już było.

Siedzieliśmy przy stole z Janem Himilsbachem

słuchaliśmy jego opowieści – wódka nalana.

– Czy wiesz że Himilsbach był milicjantem?

Jego kumpel o nazwisku Kogut jeszcze żyje

obydwaj zamknęli na Woli mojego znajomego.

Piliśmy za polską literaturę i za twoją książkę

„Bluesy dla Beaty” – pamiętam jak powstawała…

Noce szeleszczą u wrót miasta

ciebie już nie ma by z tobą pogadać.

18.8.2013 – Ustka

Niedziela 13:54