proza literacka

kiedy obudzi nas zły sen

sędzią niech będzie sumienie

moralność – prokuratorem

sumą grzechów – cierpienie

pokuta – odpuszczeniem

według uczynków i zasług

ważonych ludzką miarą

w skali dziesięciu tablic

Alinie i tym, którzy nie tracą nadziei

są życiorysy które same z siebie stanowią pewną wartość dodaną i są takie że słowem wspomnieć nie warto

papier ma szczególne właściwości i pełni różnorakie funkcje można na nim zapisać praktycznie wszystko – jest cierpliwy i wierny dopóki nie zszarzeje się i nie rozleci

nie wstydzi się kiedy dajmy na to piszący koślawe stawia litery kiedy nieskładne...

Patrzę i widzę, czytam i zdaje się że rozumiem. Słucham i słyszę. Inne zmysły też mam wyczulone. Tyle tego wszystkiego, że trudno objąć rozumem. A tu jeszcze szczodrość natury i hojność dnia powszedniego. Jak to unieść? Jak nie dać się ponieść emocjom?

W którymś miejscu napisałem że nie pójdę na wybory, że dowód zastawię w lombardzie. Wtedy celowo użyłem skrótu myślowego. Rozwijając tę myśl...

/posiadam wysoką kulturę

ścieralności jak panele podłogowe lub płytki na holu szkoły głównej handlowej, po którym życie sobie drepce/ Wiktor Smol

z tej kropki postawionej sympatycznym atramentem

rozwinę zdanie złożone podrzędnie a może

opowiem historię znaną już wszystkim

moje miasto przecina sieć torowisk

tramwaje niczym kukiełki pozapinane

na stalowych sznurkach pajęczyn centrali

...

To już niestety jesień, kochana. Mieliśmy szczęście zebrać resztki słońca kryjącego się w drobnych muszlach na plaży naszego Bałtyku. W podmuchach ciepłego wiatru od strony lądu pocałunkami żegnać lato. A potem oglądaliśmy polski film o polskich aktorach z polskimi aktorami, nawet dubbing był polski. Ale to był tylko film, co prawda o życiu, życiu prawie na finiszu, a mimo to ujmował swą ciepłotą...