To dosyć zabawne: przez pół życia za powód do dumy mogłem uważać, że nie należałem do partii, przewodniej siły narodu, przez drugie pół cieszę się, że się nie dałem na lep złapać tym gościom, co to od stołu wstali okrągłego i doszli do żłobu.
Może ja jakiś nienormalny jestem? Niedostosowany, aspołeczny element, obsesjonat wylewający żale na niepoprawnych portalach? Być może. Może jestem, ale w...
