Zaognia się podział między Polakami wobec postrzegania niebezpieczeństwa ze wschodu

Polityczny kompas polskich poglądów na temat rozwoju, zarówno dziedzictwa rosyjskiego imperializmu, jak i banderyzmu wskazuje odmienne kierunki. Postaramy się przyjrzeć pewnym zmieniającym się postawom oraz ich wahaniom, niejednokrotnie ścierającym się, niczym w zaborczych armiach podczas wielkiej wojny.

Zabranie Krymu przez Rosję mogło się w teorii spotkać z absolutnie jednoznacznym potępieniem tego faktu przez Polaków. Tak się jednak nie stało, wywołało to różne uczucia u różnych ludzi, od oburzenia poprzez obojętność, aż po zadowolenie.

Reakcje mieszane to niestety skutek rozrastania się zwolenników ludobójców z UPA, których definicja nie kończy się na Swobodzie i Prawym Sektorze, jak to próbują Polakom wmówić pewne środowiska. Wobec powyższego faktu, można stwierdzić, że istnienie kultu banderowców na Ukrainie służy Rosjanom doskonale.

Paradoksalnie – postawę aby „widzenie UPA w innym świetle” tolerować, co dotychczas dotyczyło przeważnie środowiska Gazety Wyborczej przyjęła pewna grupa ludzi ze środowisk prawicowo-patriotycznych i to właśnie tych najbardziej obawiających się Rosji.

Podział samych środowisk patriotycznych, wysoce niekorzystny dla Polski dokonuje się więc na naszych oczach. Polacy, zamiast trzymać wspólny mianownik, opowiadają się jako zwolennicy widzenia zagrożenia z tej, czy drugiej strony, albo neobanderyzmu, albo rosyjskiego imperializmu.