Rosja przekaże Syrii nowoczesny system rakietowy. Zdecydowany protest USA i Izraela

Izrael - być albo nie być.

Izrael zajmuje niewielki, wąski pas półpustynnej ziemi na południowo-wschodnim wybrzeżu Morza Śródziemnego. Izrael zamieszkuje ponad 7 milionów ludzi: 5,4 mln Żydów i 1,4 mln Arabów. Całkowity obszar Izraela wynosi 22 072 km kwadratowe, z czego 21 643 przypada na obszar lądu. Izrael ma około 470 kilometrów długości i 135 kilometrów w najszerszym miejscu. W miejscu najwęższym szerokość wynosi tylko ~ 36 km. Od północy graniczy z Libanem, od północnego wschodu z Syrią, od wschodu z Jordanią, zaś od południowego zachodu z Egiptem. Zachodnią granicą jest wybrzeże śródziemnomorskie. Całkowita długość granic wynosi: 1 017 km w tym:

Egipt – 266 km, Jordania – 238 km, Liban – 79 km, Syria – 76 km, Autonomia Palestyńska, Strefa Gazy – 51 km

Autonomia Palestyńska, Zachodni Brzeg – 307 km, Morze Śródziemne – 180 km, Morze Martwe – 70 km, Morze Czerwone nad Zatoką Akaba – 7 km       https://www.albatros.pl/kierunki-podrozy/bliski-wschod/izrael/mapy

I Wojna izraelsko-arabska rozpoczęła się 15 maja 1948 r. wkroczeniem na terytorium państwa żydowskiego w Palestynie oddziałów wojsk egipskich, irackich, syryjskich, transjordańskich i libańskich. Państwa członkowskie Ligi Arabskiej nie uznały ONZ-owskiego planu podziału Palestyny i postanowiły zniszczyć powstałe państwo żydowskie. Oficjalnym powodem arabskiej inwazji była obrona cywilnej ludności arabskiej przed działalnością żydowskich bojówek. Siły izraelskie słabsze liczebnie, ale dobrze zorganizowane i wyszkolone, wyparły arabskie wojska.

W latach 1949-1956:

1. Aneksja Gazy, Samarii i Judei. 24 kwietnia 1950 roku Jordania dokonała formalnej aneksji Samarii i Judei, które jako Zachodni Brzeg Jordanu zostały włączone do Królestwa Jordanii. Automatycznie wszyscy mieszkańcy tych terenów otrzymali obywatelstwo jordańskie i pełne prawa wyborcze do jordańskiego parlamentu. Aneksja została uznana jedynie przez Wielką Brytanię i Pakistan. Niemal równocześnie Strefa Gazy weszła w skład Egiptu bez formalnej aneksji. Ciekawostką jest, że żadne z państw Ligi Arabskiej nie wspomniało ani razu o utworzeniu państwa arabskiego w Palestynie.

2. Blokada Kanału Sueskiego.

W kilka miesięcy później (w 1950 r.) egipscy żołnierze zajęli dwie wyspy (Tiran i Sanafir) w Cieśninie Tirańskiej u wejścia do Zatoki Akaba na Morzu Czerwonym. W ten sposób Egipcjanie przejęli całkowitą kontrolę nad żeglugą morską w Cieśninie Tirańskiej, przez którą od tego momentu nie mogły przypływać statki płynące do portu Ejlat z towarami dla Izraela. Równocześnie Egipcjanie zamknęli Kanał Sueski dla izraelskich statków i wystosowali żądanie o zwrot pustyni Negew. Było to wyraźne pogwałcenie postanowień Konwencji Konstantynopolskiej 1888, która gwarantowała swobodne korzystanie z Kanału Sueskiego przez statki wszystkich państw w warunkach wojny i pokoju.

3. Ataki fedainów.

Pod koniec 1950 roku pojawił się zupełnie nowy poważny problem dla Izraela. Liga Państw Arabskich utworzyła i udzieliła wsparcie oddziałom arabskich fedainów („ktoś, kto jest gotowy poświęcić swoje życie”), którzy zaczęli z egipskiej Strefy Gazy przenikać na terytorium Izraela i napadać na żydowskie osady. W latach 1949-1956 w atakach fedainów zginęło 400 Izraelczyków, a ponad 900 zostało rannych. Rząd Izraela nazwał setki tych ataków „Największym zagrożeniem terrorystycznym dla Izraela do 1967 roku”.

4. Obrona przed fedainami.

W odwecie izraelskie siły zaczęły przeprowadzać wypady na terytoria arabskie, w celu niszczenia baz używanych przez fedainów. Jednak bardzo szybko okazało się, że izraelska armia nie jest odpowiednio przygotowana do prowadzenia działań bojowych w zupełnie nowych warunkach. Z tego powodu rozpoczęto długi proces przebudowy Sił Obronnych Izraela. Za wzór przyjęto zmodyfikowany szwajcarski model organizacji armii. W celu gromadzenia informacji wywiadowczych 1 kwietnia 1951 powołano do życia agencję wywiadowczą Mosad. Natomiast w celu poprawienia obronności żydowskich osad położonych w pobliżu granic, stworzono zupełnie nowy typ osadnictwa – placówki Nahal (He’ahzut). Pierwsza taka placówka Nahlaim Aleph (obecne Nachal Oz) powstała 25 lipca 1951 naprzeciw Gazy. Izraelscy żołnierze byli jednymi z mieszkańców takich osiedli i wspólnie z cywilami pracowali przy wszystkich pracach rolnych, pełniąc jednocześnie służbę wojskową.

W lipcu 1953 rząd Izraela podjął decyzję o utworzeniu specjalnej jednostki antyterrorystycznej (Jednostka 101), której pierwszym dowódcą został Ariel Szaron. Zadaniem tej tajnej jednostki była aktywna walka z fedainami, którzy przenikali przez granicę izraelską. Izraelscy komandosi dokonywali wypady poza granicę i niszczyli obozy szkoleniowe fedainów w Egipcie i Jordanii.

Między innymi 14 października 1953 Jednostka 101 przeprowadziła odwetowy atak na terytorium Jordanii. Komandosi wkroczyli do przygranicznej wioski Qibya, na północny zachód od Jerozolimy. Wysadzono 42 domy, szkołę i meczet. Zginęło 75 Arabów.

5. Eskalacja przemocy na granicach.

Od początku 1955 narastało napięcie na granicy Izraela z Egiptem, a 10 grudnia 1955 eskalacja przemocy przeniosła się na granicę izraelsko-syryjską.

6. Kampania sueska 1956 r.

26 lipca 1956 Egipt ogłosił nacjonalizację Kanału Sueskiego. Wielka Brytania i Francja wykorzystała Izrael do wywołania wojny izraelsko-egipskiej w celu zapewnienia bezpieczeństwa międzynarodowej żeglugi po Kanale. Do działań wojennych doszło na przełomie października i listopada 1956. Izrael osiągnął w niej dokładnie to co zamierzał – wymusił odblokowanie dla jego żeglugi Cieśniny Tirańskiej.

7. Lata 1957-1967.

Państwa arabskie otwarcie zaangażowały się w konflikt zbrojny, zrywając w ten sposób warunki zawieszenia broni 1949. Jako pierwsza, 28 marca 1958 syryjska artyleria z rejonu Wzgórz Golan ostrzelała żydowskie osady rolnicze w Dolinie Hula. Następnie 22 kwietnia 1958 jordańscy żołnierze ostrzelali izraelską łódź rybacką w pobliżu portu Akaba, na Morzu Czerwonym. Zginęło 2 izraelskich rybaków.

10 października 1959 w Kuwejcie powstała radykalna palestyńska organizacja terrorystyczna Al-Fatah, w której skupili się najbardziej radykalni uchodźcy palestyńscy. Korzystając z pomocy finansowej państw Ligi Arabskiej rozpoczęli oni szkolenia wojskowe w bazach, które utworzono w obozach uchodźców na terenie Jordanii, Syrii i Libanu. Celem działalności była zbrojna walka z Izraelem i wyzwolenie Palestyny spod okupacji Syjonistów. Pierwszą swoją akcję terrorystyczną Al-Fatahprzeprowadził w grudniu 1964.

8. Zbrojenia państw arabskich.

Bardzo szybko po przegranej wojnie sueskiej Egipt zbliżył się do Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, który w 1957 zawarł porozumienie o współpracy wojskowej z Syrią. W jej rezultacie do Egiptu i Syrii zaczęły docierać dostawy radzieckiej broni, a arabscy oficerowie przechodzili szkolenie wojskowe w państwach Układu Warszawskiego.

1 lutego 1958 Egipt połączył się unią z Syrią tworząc nowe państwo, Zjednoczoną Republikę Arabską. 5 lutego jej prezydentem został Gamal Abdel Naser, a syryjska armia i policja przeszły pod dowództwo egipskie.

9. Zbrojenia Izraela.

W ramach wdzięczności za współpracę wojskową podczas wojny sueskiej Francja podpisała w 1957 tajne porozumienie z Izraelem o budowie reaktora jądrowego w Dimonie na pustyni Negew.

W tym samym roku ministrowie obrony Izraela i Niemiec zawarli tajną umowę o współpracy wojskowej. Izraelczycy przekazali europejskim siłom NATO zdobyte na Półwyspie Synaj egzemplarze radzieckiego sprzętu wojskowego. W zamian do Izraela zaczęły docierać z Niemiec dostawy uzbrojenia, części zamiennych oraz amunicji.

W 1958 Francja jeszcze mocniej zaangażowała się w pomoc wojskową dla Izraela. Załogi izraelskich okrętów wojennych szkoliły się pod okiem francuskich szkoleniowców, a co najważniejsze, Francja dostarczyła Izraelowi myśliwce naddźwiękowe nowej generacji typu Mirage IIIBJ.

W latach 1964-1967 przeprowadzono gruntowną reorganizację Sił Obronnych Izraela. Siły uderzeniowe oparto na korpusie pancerno-zmechanizowanym, spadochroniarzach, elitarnych brygadach piechoty i artylerii polowej. Siły obronne oparto na pozostałych jednostkach piechoty i artylerii.

Przebudowa uzbrojenia była możliwa dzięki decyzji Stanów Zjednoczonych o sprzedaży do Izraela najnowocześniejszych rodzajów broni. Decyzja Stanów Zjednoczonych wynikała z faktu, że dostawy radzieckiego sprzętu wojskowego już dawno naruszyły równowagę sił na Bliskim Wschodzie.

W ten sposób do Izraela zaczęły docierać nowoczesne amerykańskie samoloty, czołgi i artyleria. Stany Zjednoczone nakłoniły Niemcy do przekazania Izraelowi 150 czołgów M48 i M60 Patton, które do tej pory były przechowywane w amerykańskich arsenałach strategicznych w Niemczech. Dzięki tym dostawom izraelskie wojska pancerne zwiększyły czterokrotnie liczbę posiadanych czołgów. Zmieniono również system szkoleń żołnierzy oraz system dowodzenia.

10.Eskalacja przemocy na granicach.

31 stycznia 1960 syryjska artyleria rozpoczęła ze Wzgórz Golan nieustanny nękający ostrzał żydowskich kibuców położonych w rejonie Jeziora Tyberiadzkiego. Dochodziło do coraz częstszych przypadków ostrzelania rybaków na Jeziorze Tyberiadzkim. Nieustannie grupy fedainów przenikały przez granicę na terytorium Izraela, napadając na osady i podkładając miny lądowe na drogach. Równocześnie mnożyła się ilość incydentów zbrojnych na granicy izraelsko-egipskiej, których kulminacja nastąpiła w lutym 1960. Do tych incydentów dochodziło pomimo obecności międzynarodowych wojsk rozjemczych UNEF, które były gwarantem bezpieczeństwa dla Izraela.

11.Nasilenie konfliktu.

Na początku 1967 liczba incydentów na granicy izraelsko-syryjskiej przybrała rozmiary normalnej wojny. Arabscy terroryści przenikali przez granicę i podkładali miny lądowe na drogach, a syryjska artyleria prowadziła ostrzał żydowskich kibuców.

W odwecie za kolejny artyleryjski ostrzał, 7 kwietnia 1967 izraelskie samoloty zbombardowały pozycje syryjskiej artylerii na Wzgórzach Golan. Odpowiedzią był tak silny ostrzał artyleryjski, że tylko na kibucu Gadot spadło 1519 pocisków. Odwetem był kolejny izraelski nalot, w którym zniszczonych zostało 40 domów we wsi Sqoufive. Doszło wówczas do bitwy powietrznej nad Wzgórzami Golan, podczas której zestrzelonych zostało 6 syryjskich myśliwców MiG-21. Po zwycięskiej bitwie izraelskie myśliwce Mirage III przeleciały nad Damaszkiem. Syria zwróciła się wówczas do Egiptu z prośbą o udzielenie wojskowej pomocy.

Próbę pokojowej mediacji podjęły się międzynarodowe siły UNTSO, jednak Syria odmówiła jakiejkolwiek współpracy do czasu wstrzymania przez Izrael wszelkich prac rolniczych nad Jeziorem Tyberiadzkim

12. Wojna sześciodniowa 1967.

5 czerwca 1967 Izrael zaatakował Egipt, Syrię i Jordanię, rozbijając w ciągu 6 dni arabskie wojska. Izrael odniósł zwycięstwo zajmując ponad 60 tys. km² ziem arabskich: syryjskie Wzgórza Golan, jordański Zachodni Brzeg i część Jerozolimy, egipski Synaj oraz Okręg Gazy. Pod naciskiem Rady Bezpieczeństwa ONZ wstrzymano działania wojenne.

13. Wojna Jom Kipur 1973 r.

6 października 1973 wojska arabskie niespodziewanie napadły na Izrael w dniu żydowskiego święta Jom Kipur (Dzień Pojednania). Po początkowych porażkach, Siły Obronne Izraela przeprowadziły mobilizację i odrzuciły Arabów poza linię zawieszenia broni z 1967 roku, a nawet przekroczyły Kanał Sueski i zagroziły Kairowi. Dzięki wysiłkom mediacyjnym Stanów Zjednoczonych i Związku Radzieckiego 25 października podpisano zawieszenie broni, a na linii frontu rozlokowano międzynarodowe siły UNDOF i UNEF.

Następnie były jeszcze:

- 100 dni wojny na wyczerpanie;

- udział Izraela w domowej wojnie w Libanie;

- Operacja „Litanii”;

- 5 do 18 września 1978 r. - trójstronna konferencja pokojowa izraelsko-egipsko-amerykańska w Camp David.

- wojna libańska 1982-1985

- Pierwsza intifada 1987-1991

Itd., itd.

W tyglu śródziemnomorskim kipi bez względu na pogodę, porę dnia i roku!

Izrael dla Arabów jest ciałem obcym, zadrą, cierniem w oku, którego usunięcia domaga się zarówno prosty chadem jak i wyszkolony ajatollah, każdy mułła oraz mardża at – taklid.

Jak wspomniałam szerokość Izraela zawiera się miedzy 36 a 135 km. Donośność skuteczna armat i haubicoarmat aktualnie przy strzelaniu amunicją klasyczną wynosi ~ 40 km. Jak widzisz Syria, Irak i Jordania mogą razić wiele wrażliwych celów na terytorium Izraela bez sięgania do areału broni rakietowej z głowicami konwencjonalnymi lub nuklearnymi (Iran).

Jak zaznaczyłam na wstępie – Izrael przeżył ostatnie 70 lat bo jego Siły Zbrojne były doskonale dowodzone, dobrze zorganizowane i wyszkolone i co istotne bardzo dobrze wyposażone w broń przewyższającą uzbrojenie S. Z. Arabów co najmniej o dwie generacje!!!

Aktualnie (co zwiastują pierwsze od 70 lat zestrzelenia myśliwców izraelskich przez Syrię) https://www.defence24.pl/izraelski-f-16-zestrzelony-nad-syria  mimo wyposażania sił powietrznych Izraela w myśliwce 5.generacji F-35I https://www.defence24.pl/izrael-kupuje-kolejne-mysliwce-nowej-generacji zaciera się różnica miedzy Żydami a Arabami w jakości uzbrojenia. Zaawansowany system obrony przeciwlotniczej S-300 po rozlokowaniu w Syrii, albo sytuację na Bliskim Wschodzie uspokoi, albo… będzie tą kostką domina, która pierwsza ruszy utartym szlakiem z roku 1914 oraz 1939!

PS

Cyt. Pana Jana: „USA i Izrael tak stanowczo protestują? Czyżby kwestionowały prawo innych państw do obrony? Przecież to dalece niedemokratyczne. USA uchodzą za najbardziej demokratyczne państwo świata a Izrael za jedyną demokrację na Bliskim Wschodzie. Więc jak to jest?”

Izrael istnieje głównie dzięki wsparciu USA (co 4ty dolar w budżecie Izraela pochodził!!!/pochodzi (?) z budżetu USA). Chodzi o „być, albo nie być” dla Izraela i to „być” jest wyszarpywane każdego dnia i okupowane wielkimi wyrzeczeniami, daniną krwi zwłaszcza młodych Izraelczyków w mundurach oraz cywili ginących w atakach terrorystycznych! A faktem jest, że Izrael nie odpuszcza to krew się leje i po drugiej stronie barykady – w ostatnich latach jakby tam tej krwi tryska więcej!

Zauważ, że podwaliny Izraela w latach 1943 – 1948 budowali polscy Żydzi i to Oni dominowali w polityce izraelskiej do końca lat 90-tych ub. wieku. Po akcji „Most” tzn. przerzuceniu Żydów z Rosji via Okęcie do Izraela ta nowa siła przejęła pałeczkę i z niej robi użytek! Ta pałeczka nie zakwita niczym laska Aarona tylko zamienia się w pałę i wali naiwnych między oczy! W ub. wieku Żydzi w Izraelu tęsknili za Polską, w której się urodzili, wychowali i opuścili przez zawieruchę II WŚ. To byli NASI wśród, których poznałam bardzo sympatycznych, życzliwych, prawdomównych Żydów…

Szalom alejchem.