Kiedy wreszcie spadną nam łuski z oczu? 17 września, Katyń, Czeczenia, Gruzja, Smoleńsk...

Tak sobie słucham oburzonych głosów ekspertów i dziennikarzy w Zadaniu Specjalnym TV Republiki i zamiast zachwycać się, jak to kolejny raz przygwożdżone zostały łgarstwa Tuska i jego bandy, robi mi się coraz smutniej. I zupełnie bez powodu zastanawiam się czy my kiedykolwiek przestaniemy się dziwić ruskiemu barbarzyństwu, bo wygląda na to, że my nigdy nie wyciągamy lekcji z naszej historii. 17 września Rydz-Śmigły też się pewnie dziwił i dlatego wydał rozkaz "z Sowietami nie walczyć", generał Sikorski dziwił się informacjom o Katyniu, a Bór-Komorowski dziwił się że ruskie tanki stoją po drugiej stronie Wisły. No a dzisiaj my się dziwimy że ruskie nie chcą nam wraku i skrzynek oddać. I tak bez powodu skojarzyła mi się piosenka:

Potrafimy zaszlochać kiedy bity jest pies
Przez brudnego, wściekłego sąsiada
Ale żadnych prawdziwych nie wytoczy nam łez
Obcych ludzi nieludzka zagłada

Ulicami Groznego jadą czołgi a my
Wciąż wierzymy w imperium agonię
Lecz na Wschodzie niedługie o wolności są sny
I okrutny wolności jest koniec

Jak potępić i poprzeć to powstanie, ten bunt
Myślą siwi od trosk dyplomaci
Zginie naród? Nie szkodzi!
Pokój z Rosją to grunt
Dla pokoju się wszystko opłaci

Na ulicach Groznego Kain ostrą ma broń,
Abel los swój zrozumiał i czeka
Czy dopiero gdy lufy pysk się oprze o skroń
pogwałcone są prawa człowieka?

Czemu Bóg nad Czeczenią też udaje, że śpi
Choć osacza Hiobowy go lament
Może kiedyś i w Niebie zakołacze do drzwi
Wojsko w ruskie mundury odziane

Będą białe anioły czarną dławić się krwią
Nader łatwo niewinnych zabijać
I zawołać na trwogę już nie będzie miał kto:
Odrodziła się Wiedźma ...
Odrodziła się Wiedźma ...
Odrodziła się Wiedźma Rassija

Leszek Czajkowski, Czeczenia.