Święto Archanołów - pamiętajmy, że są wsród nas.

Dzisiaj święto Archaniołów - Michała, Gabriela i Rafała.

Dla osób niewierzących to tylko stwory z mitu, czy bajki, ale Anioły są to Bóg troszczy się o nas i stąd mamy Anioły, które są obecni przy nas i pomagają nam. Łączą Niebo z Ziemią, są "głosem" Boga na Ziemi. Wszędzie tam, gdzie możemy spotkać się z dobrocią, miłością, jednością, tam też obecny jest Anioł.

Czasem mówimy - "Jesteś moim aniołem." - wtedy, gdy spotykamy się z okazaną nam czyjąś dobrocią, życzliwością. Można tak mówić, bo wiadomo, że gdy dzieje się coś dobrego, to na pewno "palce w tym maczał" jakiś Anioł.

Jest wiele wyobrażeń Aniołów. Artyści przedstawiali je jako skrzydlatych ludzi lub jako nagie pyzate dzieci.

Chociaż te wyobrażenia mają niewiele wspólnego z prawdą o wyglądzie Aniołów to mimo że jesteśmy ludźmi, otrzymujemy misję aby być podobnymi do Aniołów. Mamy zwiastować słowo Boga, jak kiedyś Gabriel zwiastował Maryi radosne posłanie. Powinniśmy towarzyszyć ludziom w życiu, jak Rafał towarzyszył w drodze podróżującemu Tobiaszowi, i walczyć ze złem, jak Michał walczył z szatanem.

Z Pisma Świętego poznajemy działanie właśnie tych trzech Archaniołów.

Aby lepiej zrozumieć naturę Archaniołów, musimy odszyfrować znaczenie ich imion.

MICHAŁ po hebrajsku znaczy - Któż jak Bóg! To Archanioł Bożej sprawiedliwości, sądu, łaski i zlitowania, jeden z najpotężniejszych duchów niebiańskich. Jest w tym imieniu zawarta siła do przezwyciężania zła.
Okrzyk "Któż jak Bóg!" znaczy, że nikt i nic nie jest ponad Boga! Archanioł Michał i jego wojsko anielskie walczą dzielnie z aniołami zbuntowanymi, są bowiem rozpaleni miłością Boga (por. Ap 12,7).

Tego Archanioła przedstawia się ubranego w zbroję, z mieczem w ręku, zabijającego smoka.

Patronuje on: umierającym, szermierzom, złotnikom, mierniczym, rentgenologom, rytownikom, szlifierzom i kaplicom cmentarnym. Wzywany jest też podczas egzorcyzmów.

GABRIEL po hebrajsku znaczy - Mąż Boży, albo Bóg jest moją mocą. W swej misji spełnia rolę posłańca, który przekazuje ludziom przesłanie od Boga. W Księdze Daniela (8,15) Archanioł Gabriel pojawia się jako istota niebiańska o wyglądzie mężczyzny. Jest on zwiastunem potężnego, mocnego działania Boga w sytuacjach po ludzku niemożliwych. Mocy Bożej potrzeba było, aby starzy i niepłodni: Elżbieta i Zachariasz, mogli wydać na świat Jana Chrzciciela. Mocy Bożej potrzeba było, aby dokonało się Wcielenie Syna Bożego w łonie dziewiczej Matki. Archanioł Gabriel spełnił wielką rolę w przekazywaniu Bożej tajemnicy w wydarzeniach związanych z historią zbawienia.

Najczęstsze jego przedstawienia w sztuce ukazują go z przepaską na czole, z laską w ręku, ale bywa też przedstawiany z kulą ziemską.

Określenie - Bóg jest moją mocą - zwiera w sobie prawdę o słabości stworzenia w stosunku do Stwórcy. Inaczej mówiąc, jeśli Bóg nie jest moją mocą, to ulegam złudzeniu, że ja sam w sobie jestem silny, że we mnie jest źródło mocy potrzebnej mi do życia i do ocalenia. Źródło naszych niepowodzeń może być w złej postawie, w sądzeniu że nikt nie jest naszą mocą. Ten Archanioł przypomina nam wciąż, kto powinien być naszą mocą. Patronuje: pocztowcom, radiu i telewizji.

RAFAŁ po hebrajsku znaczy = Bóg uzdrawia. Rafał to jeden z siedmiu Archaniołów, którzy stoją w gotowości przed majestatem Pana. (por. Tb 12,15). Jest księciem aniołów. W Księdze Tobiasza pojawia się pod postacią ludzką i przybiera popularne żydowskie imię Azariasz, towarzysząc w drodze bohaterowi księgi.

Przedstawia się go w sztuce sakralnej jako pielgrzyma, trzymającego rybę lub butelkę.

To on był towarzyszem i przewodnikiem młodego Tobiasza w drodze z Niniwy do Raga w Medii. Uzdrowił ze ślepoty jego starego ojca i uwolnił od złego ducha dręczoną napaściami szatana Sarę. Poradził też młodemu Tobiaszowi, by ożenił się z nią. Uzdrowienie od zła fizycznego i duchowego mówi nam o Bogu uzdrawiającym.

Nauczył on także ludzi obdarowanych łaską Boga, okazywania Mu wdzięczności: A teraz uwielbiajcie Pana na ziemi i dziękujcie Bogu! (Tb 12,20).

Wielu jest takich ludzi, którzy niosą ulgę w cierpieniu i w chorobie, towarzysząc bliźnim w posłudze, starając się im ulżyć. Jest to misja na podobieństwo Rafała: towarzyszyć, troszczyć się o bliźnich, pomagać im w ich potrzebach, strzec. Archanioł Rafał patronuje: pielgrzymom, chorym, chirurgom; bywa wzywany w czasie zarazy.

Ważna jest świadomość, że nie jesteśmy sami, ale mamy towarzyszy, Aniołów i Archaniołów, którzy nas strzegą, chronią, czasami interweniują w sposób nadzwyczajny.

Aniołom oddawano cześć już w liturgii starochrześcijańskiej. Wprawdzie pierwotne chrześcijaństwo walczące z wszelkimi przejawami pogaństwa nie rozwinęło kultu aniołów, podobnie jak powstrzymywało się od publicznego kultu Matki Bożej i świętych, jednak pierwsze wzmianki o kulcie aniołów spotykamy już u św. Justyna (+ ok. 165) w jego pierwszej Apologii. Od IV w. wyróżnia się kult św. Michała Archanioła. Aniołowie są wymieniani często w różnych liturgiach jako oddający chwałę Panu Bogu. W ikonografii spotykamy aniołów już w katakumbach (w. III).
Osobne święto pojawiło się dopiero w XV w. na Półwyspie Iberyjskim, zwłaszcza na terenie Hiszpanii oraz we Francji. W roku 1608 Paweł V pozwolił obchodzić to święto w pierwszy dzień zwykły po św. Michale. Na stałe do kalendarza liturgicznego dla całego Kościoła wprowadził je Klemens X w roku 1670. Żywą wiarą w Aniołów Stróżów wyróżniał się m.in. bł. Jan XXIII, który jeszcze jako nuncjusz apostolski przed każdym ważnym spotkaniem prosił swego Anioła Stróża o pomyślny przebieg rozmowy i jej dobre owoce.

W sobotę 2 października jest święto Aniołów Stróżów. które, opiekują się nami, chroniąc przed złem i prowadząc ku dobru, a wiara w nich nie jest zarezerwowana tylko dla dzieci. Swoją droga to niektórych Aniołów Stróżów jest mi szczerze żal, bo trudno pomagać tym, którzy sami nie chcą sobie pomóc.

Nie tylko chrześcijanie wierzą w Anioły. Występują one w judaizmie, w mitologii perskiej i u muzułmanów.

Niestety te postacie wykorzystywane są też w magii talizmatycznej i kabale co stwarza pozory boskości tych z gruntu złych i szkodliwych dla ludzi praktyk.