Jest Wam głupio:)?

,,myśleli że są sprytni,, - oznacza, że jednak myśleli, tylko że zbłądzili.
Źle ocenili rzeczywistość, przez co ich ocena nie pokryła się z tą rzeczywistością. Ich problemem jest więc błąd, naturalna ludzka przypadłość, a nie głupota. W błądzeniu jest ziarno naszej siły, nasza zdolność do nawrócenia na drogę prawości, nasza zdolność do uczenia się, wiązania przyczyn i skutków, a więc i zdolność do budowy życia społecznego, a przy nim i osobistego na prawdzie, zdolność do dojrzewania w naszym człowieczeństwie. Dla błądzących jest nadzieja.
Tylko że im pycha nigdy nie pozwoli przyznać się do błędu, a zwłaszcza gdy to nie tyle błąd, co zdrada.

Z głupotą jest gorzej, bo głupota to jednak zdrada rozumu - nie zauważanie swojej głupoty, zdrada zdolności do myślenia, ba, brak odczuwania potrzeby myślenia, potrzeby samodzielności, potrzeby działania, a nie reagowania. Tak, zareagowali emocjonalnie, nie szukali uczuć dojrzałych, nie szukali człowieczeństwa dojrzałego, zawsze nadrzędnego nad polityką. Nie szukali swojej misji, szukali swojego ego.
Kiedy głupim jest dobrze w ich mikroświatku, są już głupimi beznadziejnie.

Kiedy więc głupiemu jest głupio ? Ja myślę, że zawsze. On tylko nie zauważa swojego stanu. Nadrabia gębą niewyparzoną, bezczelnością i tupetem. Ma się zawsze za możnego, za kogoś więcej. Opisuje go fałszywy obraz, jaki dostrzega w oczach swoich podpuszczaczy i klakierów, opisuje go brak trzeźwości ciała i ducha, opisuje go brak skromności i umiaru, opisuje fascynacja szczególami, brak dalekowzroczności.
Ale są i sytuacje, że musi zauważyć, że jest mu głupio.
Np. kiedy mu wstyd. A kiedy mu wstyd ? Kiedy odezwie się jego sumienie, jego pokój wewnętrzny, kiedy zobaczy swą nagość, prawdę o sobie. Albo kiedy zobaczy swoją śmieszność.
Tu już diabeł zadbał o to, aby cokolwiek zrobią, wzbudzało śmieszność trudną do przezwyciężenia.