Jan Paweł II - wtopa masonów

Wszyscy znamy postać bł. Jana Pawła II. Bez względu na wyznanie (poza ludźmi ogłupionymi przez nieoficjalną lewacką propagandę oraz samych propagandystów) mniej lub bardziej zasłużony dla świata człowiek, dla mnie osobiście postać ważna (mam tylko pewne zastrzeżenia wobec sposobu wykorzystywania jego osoby obecnie przez pewne środowiska, m. in. Kościelne, ale to nie o tym). Jak to z nim było? Pozwalam sobie tutaj na pewne 'gdybanie'.

Cofnijmy się trochę wstecz, 6. sierpnia 1978 umiera Paweł VI. Zbiera się konklawe i dnia 26. sierpnia tego samego roku wybiera na papieża Albina Luciani, który przybiera imię Jana Pawła I. Jego pontyfikat był krótki, zmarł 28. września, czyli po miesiącu - czemu?

Grandt Guido napisał 'Czarną księgę masonerii', w której szczegółowo rozpisywał się na temat śmierci Jana Pawła I. Starał się udowodnić, że najpewniej został otruty, ponieważ bardzo głośno mówił o swoich planach i potrzebie usunięcia osób z Watykanu powiązanych nieoficjalnie z masonerią i innymi członkami organizacji ponadnarodowych.

Jeśli ma rację, to pozbywając się go, masoneria popełniła jeden z największych błędów w swoich działaniach, porównywalny udostępnieniu ludzkości internetu.

16. października wybrany zostaje na papieża Karol Wojtyła, który przybiera imię Jana Pawła II. Jego historię i działania znamy zapewne wszyscy, a przynajmniej większość z tutaj czytających, więc nie będę się tym zajmował. Pozwolę sobie teraz pogdybać.

Gdyby Jan Paweł I pozostał papieżem i wszczął by walkę z infiltracją Watykanu, przyniosłoby to pewne korzyści - zapewne większa niezależność KRK oraz bezpieczeństwo. Jednak wiadomo - infiltrować można wiele razy. Czy miałoby to sens? Ponadto papież ten zapewne (pewności oczywiście nie ma) zajmowałby się sprawami zupełnie innymi. Był bardzo świadomym człowiekiem, zapewne mówił by dużo o organizacjach ponadnarodowych i masonerii, ale zapewne ówcześni PRowcy zadbali by o sceptyczne przyjęcie tych wiadomości przez społeczeństwo. Nawet dzisiaj, w dobie internetu i powszechnemu dostępowi do informacji, większość społeczeństwa absolutnie nie wierzy w jakiekolwiek istnienie sił kontrolujących polityków na całym świecie.
Jan Paweł II zaś, zbliżył ludzi i Kościół do siebie. Zrobił coś, czego przedtem nie było. Mimo że (jeśli oczywiście Guido miał rację) masoneria osiągnęła swój cel i pozbyła się Jana Pawła I, to nieświadomie strzeliła sobie w stopę, dając możliwość do działania Janowi Pawłowi II.