Idiotko kretyni

Spotkali w pół drogi do wioski z festynem,
z przedmieścia idiotka z podmiejskim kretynem.

On szedł gdzieś od stawów, czy od Wisły mokradeł,
ona ścieżką przez groble, ale mniejsza o adres.

Idiotko z przedmieścia, rzekł kretyn podmiejski,
czy pójdziesz dziś ze mną na festyn plebejski?

No pomyśl kretynie, odrzekła idiotka,
dlaczegoś w pół drogi na tej drodze mnie spotkał?

Wszak jestem z przedmieścia podmiejski kretynie,
a więc mam te pół drogi do przejścia jedynie.

No skąd mogłem wiedzieć, podmiejski rzekł kretyn,
że tylko pół drogi jest z przedmieścia na festyn.

Jam kretyn podmiejski idiotko z przedmieścia,
bo kiedy ty pół masz ja mam całą do przejścia.

Wzruszyły idiotkę z przedmieścia te słowa,
że kretyn podmiejski ma tyle drałować.

Że mam te pół drogi kretynie jak wyżej,
to idąc z idiotką z przedmieścia masz bliżej.

A więc nie ja z tobą, kretynem podmiejskim,
ale ty chodź z idiotką z przedmieścia na festyn.

Ucieszył się kretyn, że będzie miał bliżej,
z tą idiotką do przejścia co właśnie też wyżej.

A będąc kretynem podmiejskim rzekł - wiesz,
że tej drogi do przejścia pozostało nam ćwierć?

Bo wszak ja cię spotkałem na twej drodze w pół drogi
i te pół z tej połowy daje wynik takowy.

O kurcze zapiszczała z przedmieścia idiotka,
jak to dobrze kretyna na swej drodze napotkać.

Bo faktycznie pół z połowy, z przedmieścia to ćwierć,
a że jestem w pół drogi zapomniałam na śmierć.

Ale skoro mam ćwierć ja jedynie do przejścia,
to ty jedną masz ósmą mój kretynie z przedmieścia.

Ucieszył się kretyn, że będzie miał bliżej,
z tą idiotką z przedmieścia do przejścia co wyżej.

I tak się wzajem wspierając raźnie parli na festyn,
ta idiotka z przedmieścia i ten kretyn podmiejski.

Ale nigdzie nie doszli za co mogę dać głowę,
bo z dzielenia na pół mieli zawsze połowę.

Ktoś zapyta, no dobrze, ale jaki w tym morał?
Jaka puenta, nauka, i do kogo ten chorał?

A no do was kochani, z Kutna, z Łodzi, Krakowa.
Do idiotko kretynów, których pełno dokoła.