do dupy, do kryminału, czy do Brukseli ?

Nie ma w tym nic dziwnego, że jakowaś dupa, choćby umowna, jednych zachwyca a innych, przeciwnie, mierzi.

Dziękując wszystkim, którzy okazali zainteresowanie tą moją, niegodną uwagi, chociaż wspomnianą w powyższym wierszyku, ośmielam się zauważyć, że nie była ona jego przedmiotem, była nim natomiast przyszłość pana Donalda Tuska, doprawdy o wiele ważniejsza i bardziej interesująca.

Część obywateli postrzega ją w wymiarze politycznym i widzą oni we wspomnianym polityku kandydata do eurokariery, są i tacy, którzy uważają lidera rządzącej dziś partii i szefa administracji państwowej za przestępcę, więc pragnęli by go zobaczyć w jakiejś celi więziennej - ale i jedni i drudzy wydają się pomijać fakt, że Donald Tusk jest człowiekiem z krwi i kości - i choć jego pośladki stanowią od paru lat część naszych dóbr narodowych, pozostają jego własnością prywatną, o którą dbać powinien sam - we własnym interesie.

Lokalizacja wspomnianych pośladków w jakimś eurofotelu - albo na jakiejś więziennej pryczy - miałaby zapewne wymiar historyczny, ale nie zależy od opinii obywateli; nie oni podejmować będą decyzje w takich sprawach i nie powinni wyręczać powołanych organów ani wpływać na ich decyzje.

Obywatele mogą natomiast - a nawet powinni - żywić uczucia
wobec premiera swojego kraju, który o takowe wielokrotnie się upominał, i wydaje się naturalne, ze żywią je, a czasem nawet przejawiają, albo nawet artykułują.

Ja także mam do Donalda Tuska stosunek uczuciowy, ponieważ
nie uważam go za dobrego premiera, ale miałem dość czasu by się oswoić z przykrą prawdą, że coś takiego jak "dobry rząd" czy "dobry premier" w Polsce w czasie rzeczywistym w ogóle nie występuje (pewnie nie może), jestem więc zmuszony dodać, że uważam go za złego premiera złego rządu.

Informuję przy okazji, że bardzo cierpię z tego powodu, bo -jak zapewne prawie każdy obywatel - wolałbym mieć rząd dobry i premiera zasługującego na mój szacunek i zaufanie.

Za wstyd, oburzenie i pogardę, jakie wywoływały we mnie te czy inne poczynania partyjnych aktywistów i funkcjonariuszy nie tylko z "dworu" Tuska, ale i z czworaków Platformy nie zamierzam wystawiać nikomu rachunków; mogłem patrzeć w inną stronę i kłaść pasjanse.

Powetować krzywd wyrządzonych Rzeczypospolitej przez "ludzi Platformy" nie zdoła nikt, nie tylko lider tej partii, tak często z emfazą składający ongi gwarancje pełnej osobistej odpowiedzialności, że dziś sam chyba już nie wie, czy za cokolwiek odpowiada - i przed kim.

A co będzie z Donaldem Tuskiem, to nie moje zmartwienie, bo mam większe, czego i moim szanownym Czytelnikom pozwalam sobie życzyć z okazji Nowego Roku, sugerując, by skierowali swą cenną uwagę na lokalizację czy dyslokację pośladków pana premiera, też mogącą wpływać na punkt widzenia, zwłaszcza że
nie są one tak do końca absolutnie prywatne jak moje. AT.