"Antyfaszystowskie" gnidy

Jak wiadomo niemieckie bojówki nazywające siebie antyfaszystowskimi zostały do Warszawy na dzień 11 listopada zaproszone. Nie negują tego również "zapraszający". Ale aby akcja odniosła rzeczywiście sukces, potrzebna była konkretna informacja: kto - kiedy - przeciw komu - dlaczego.
Jeśli jest prowadzone w tej sprawie jakieś śledztwo (nic o tym nie wiem) zakończy się pewnie jak zwykle w takich wypadkach - określeniem czynu jako znikomo szkodliwego. To jednak nie byłaby prawda. Nie wolno zapominać, że uliczne bojówki były ważnym narzędziem w walkach o władzę zarówno komunistów jak i narodowych socjalistów. Na przykład w Niemczech lat dwudziestych.
Kto zapraszał niemieckich lewaków na blokowanie Marszu Niepodległości i zadymy 11 listopada 2011 roku? Kto ich kłamliwie informował że ma to być marsz faszystów, nazistów, kiboli, nazistów, rasistów, antysemitów, heteronormatywnych et caetera?
Niewiele jest danych na ten temat. Wypowiedzi na stronach internetowych są zazwyczaj bezimienne podobnie jak ich administratorzy.
Niektóre z postaci dają się jednak wyróżnić.
Hanka Kubicka wystąpiła jako rzecznik "Porozumienia 11 listopada"
Link tutaj: http://news.iafrica.com/worldnews/763143.html; stwierdzenie że jest ona "rzeczniczką porozumienia 11 listopada" powtórzone jest także tu: http://www.ag-friedensforschung.de/regionen/Polen/faschos2.html
Podobnie Jacek Fenderson i Ellisiv Rognlien w "GW" tutaj: http://fakty.interia.pl/raport/zamieszki-w-warszawie/news/porozumienie-11-listopada-za-zamieszki-odpowiadaja-skrajni,1720469,7779
Najciekawsze jest jednak zjawisko istnienia obywateli polskich informujących "odpowiednio" niemiecką opinię publiczną zgodnie z intencjami "zadymiarzy".
Jednym z nich jest - według felietonu Ziemkiewicza - Jacek Purski ze stowarzyszenia "Nigdy więcej"; link tutaj: http://fakty.interia.pl/felietony/ziemkiewicz-mysli_nowoczesnego-endeka/news/agresja-kastratow,1723461?fb&fb
W niemieckojęzycznych tekstach "na temat" przewija się jeszcze Victoria Swoboda (zapewne nick); przykłady: "Die Tageszeitung junge Welt": link http://www.jungewelt.de/2011/10-26/006.php z dnia 26.10.2011: "Blokada w Warszawie. Berlińscy antyfaszyści chcą wspierać przeciwników nazistów w Polsce. Corocznej listopadowej paradzie należy zapobiegać". W tym artykule znajduje się także informacja o rzekomych 50 śmiertelnych ofiarach neonazistów w Polsce od 1989 roku. Ta informacja (w kontekście) pozwala doszukiwać się autora tego tekstu w organizacji "Nigdy więcej" w której aktywistą jest między innymi Jacek Purski. Tu także (z datą 26.10.2011) informacja o treści oryginalnej następującej: "heute, 19.30 Uhr, KP, Kinziger Str.9, Berlin-Friedrichshain: »Naziaufmarsch in Warschau blockieren«, Infoveranstaltung der ALB und von Siempre Antifacista" (informacja o planowanej blokadzie marszu nazistowskiego w Warszawie).
Teksty tego typu są przedrukowywane przez AG Friedensforschung (link: http://www.ag-friedensforschung.de/regionen/Polen/nazis.html z datą publikacji 27.10.2011, a więc o jeden dzień późniejszą) i do dziś dostępne online. Podkreślam wyraźnie złą wolę autorów tych publikacji, nazywających Polaków neofaszystami i nazistami. Gdyby zapomnieli, mogę przypomnieć: słowo "nazi" pochodzi od niemieckiego słowa "Nationalsozialismus" i w języku polskim nie istnieje.
Na koniec wisienka na torcie:
Z Wrocławia pisze do "Neues Deutschland" niejaki Julian Bartosz. Tu wyjaśnienie dla tych z nas którzy z racji młodego wieku mogą nie wiedzieć: "Neues Deutschland" ("Nowe Niemcy") to taka gazeta enerdowska, organ niemieckiej partii komunistycznej która po 1989 roku, w przeciwieństwie do "Trybuny Ludu" utrzymała się na rynku i pozostaje dalej najczęściej czytanym dziennikiem ponadregionalnym we wschodnich Niemczech, choć obrecnie podobmno reprezentuje światopogląd bliski socjaldemokracji.
Udało mi się wychwycić dwa artykuły pana Juliana Bartosza z Wrocławia "na temat" opublikowane w "Neues Deutschland" w dniach 11 i 14 listopada, "przedrukowane" z jednodniowym opóźnieniem w "AG Friedenforschung", linki: http://www.ag-friedensforschung.de/regionen/Polen/faschos.html oraz http://www.ag-friedensforschung.de/regionen/Polen/faschos2.html (w języku niemieckim).
Daty publikacji są dla niego bezpieczne, bo już po nawoływaniach do zadym i po samych zadymach (choć tekst "Polens "wahre Patrioten" spannen die Muskeln" musiał powstać przed 11 listopada).
W bieżącym tekście trudno jest drobiazgowo komentować dwa artykuły prasowe. Niemniej warto podkreślić kilka szczegółów.
Pan Julian Bartosz informuje niemieckich czytelników, że Marsz Niepodległości został zorganizowany przez - w cudzysłowie - "prawdziwych patriotów", w tym nacjonalistów, prawicowych ekstremistów oraz organizacje otwarcie faszystowskie jak "Krew i Honor". Główną właściwością Narodowej Partii Demokratycznej Dmowskiego miał być antysemityzm; Prawo i Sprawiedliwość scharakteryzowano jako partię narodowo-konserwatywną. Ojciec Rydzyk z "Radia Maryja" pobłogosławił inicjatywę... Według pana Juliana Bartosza około dziesięć tysięcy osób uczestniczących w marszu skandowało rasistowskie i homofobiczne (w oryginale: "gegen Homosexuelle") hasła takie jak na przykład "Ganz Polen bleibt weiss" ("Cała Polska biała"). Uczestniczyłem w marszu - i jakoś sobie tego nie mogę przypomnieć. Znaczącą rolę pan Julian Bartosz przypisuje organizacji "Nigdy więcej" - tak jakby korzystał z pochodzących bezpośrednio od niej informacji.
Poza tym wykorzystuje wiele wrzutek publikowanych przez "Gazetę Wyborczą"; nie mogę jednak mieć pewności czy on pisze to co w "Gazecie" czy "Gazeta" pisze to czego dowiaduje się od niego.
Dlaczego?
Pan Julian Bartosz jest postacią rzeczywistą. Według "wikipedii": ma 77 lat. Absolwent Wydziału Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego (1955). Kariera naukowa na Uniwersytecie Wrocławskim, w tym docent w Instytucie Nauk Politycznych w latach 80-tych. Od kwietnia 1982 do maja 1990 redaktor naczelny "Sprawy i ludzie"; potem do 1994 także wydawca tego tytułu. Członek Zarządu SDP trzech kadencji; od 1982 w Stowarzyszeniu Dziennikarzy Rzeczypospolitej Polskiej, Uczestnik Okrągłego Stołu (zapewne po stronie rządowej).
Pisał między innymi do "Polityki", "Trybuny Ludu", "Nowych Dróg", "Myśli marksistowskiej", "Neues Deutschland" i wielu innych, w tym wydawanych w RFN, Szwajcarii i Austrii. Ciekawe, że zaczynał w „Arbeiterstimme” (Wrocław – niemieckojęzyczny dziennik, do którego skierowany został nakazem pracy, zapewne około połowy lat pięćdziesiątych).
Laureat konkursów, nagród, autor książek...

P.S. Na obrazku: Niemcy w Warszawie w sierpniu 1944 po zdobyciu przez Powstańców gmachu PAST-y i kilometr na wschód i 67 lat później - pod "Nowym Wspaniałym Światem" w "asyście" polskiej policji.
Jestem dzieckiem Powstańca Warszawskiego. Jednocześnie mam wielu szczerych przyjaciół Niemców, nawet pamiętających z dzieciństwa czasy wojenne. Niemcy będą przeze mnie zawsze mile widzianymi gośćmi w Warszawie.
Gośćmi.