Klapsy są zawsze złe!

Każda decyzja niesie za sobą określone konsekwencje. Toteż przy podejmowaniu istotnych decyzji powinienem pamiętać, że skutkują one uciążliwą "karą" lub miłą "nagrodą".

Pełnoletniemu człowiekowi świat zewnętrzny robi korekty jego zachowań. O prawidłowe zaś wychowanie niepełnoletniego dziecka troszczy się rodzic. Pilnując, by dziecko ponosiło konsekwencje swoich wyborów. A karanie i nagradzanie to instrumenty, które mają uświadomić dziecku, że nie opłaci się czynić zła, warto zaś czynić dobro.

Zaniechanie tego prowadzi do sytuacji, gdzie dziecko chodzi do szkoły nie po to, by zdobyć wiedzę, lecz po to, by zdobyć dyplom.

Pojęcie kary nie może być zawoalowaną formą zemsty. A jako lekarstwo trzeba go dawkować kroplomierzem. I wyjaśniać, na jaką dolegliwość jest ono zastosowane.

Dziecko powinno wiedzieć, że to nie rodzic, lecz ONO SAMO karze siebie lub nagradza. Rodzic zaś tylko nadzoruje ten proces.

---

Często przy wychowaniu "bezkarnym", miast pilnowania konsekwencji, czyli "kary", można usłyszeć: "Jak będziesz niegrzeczny, to mamusia przestanie cię kochać".

W ten sposób mamusia wdrukowuje dziecku do głowy, że na miłość trzeba zasłużyć. Więc zasługuje przez resztę swojego życia to dziecko na miłość, nie mając zielonego pojęcia o tym, że istnieje coś takiego, jak miłość bezinteresowna.

dratwa3

... to raczej dziedziny "inżynieryjne" . Więc w podziale na nauki opisujące świat ,czy zmieniające go, występują po tej drugiej (idealistycznej) stronie ("jak jest" vs. "jak powinno być" )  . Natomiast psychologia z powodu  ,że nie jest wstanie ustalić modelu/wzorca człowieka jest ,jak dotąd, raczej dziedziną "bez ziemi" , na bardzo grząskich podstawach ustanowionej  i chyba tak pozostanie .

https://youtu.be/IkEf42l6vo4?t=2784

:-)

Poza tym czy np. Euklides odkrył ,czy stworzył aksjomatyzację geometrii ,to pewnie każdy sobie jakieś "hipotezy robocze" stawia. Osobiście ,to jednak uważałbym ,że geometria,arytmetyka ,teoria mnogości,czy zasady dynamiki Newtona  itd . istniały jeszcze przed Big-Bang-iem ,czy "odzieleniem światła od ciemności" w księdze Rodzaju.

Natomiast w takim skrajnym podejścu ( https://en.wikipedia.org/wiki/Illegal_prime ) ,to możnaby upierać się ,że wogóle twórczość nie jest możliwa szczególnie w "dobie cyfrowej" ,każdy tekst(ascii) ,pdf, mp3, divx itd. to nic więcej jak ciąg bitów ,czyli jedna z liczb ze zbioru liczb naturalnych . A ten zbiór to chyba istnieje "od zawsze " . Tylko się coś z niego "wybiera" . Niestety należałoby to także "zastosować" do tej notki  , czy komentarzy pod nią .  Edycja to jakaś f:N->N  .Wyjść poza ten zbiór nie sposób . (Ech ... co ta matematyka i Godel , robią  z ludzi :-) )

No tylko "cat /dev/random | head -c 10000 | gzip > /dev/dsp" jest niezbyt "chwytliwą" opcją . Właściwie niewiedzieć dlaczego

Liczba jak liczba , jak każda inna ,tak mniej więcej równa 256^10000 1E24000 (+/- około 1%)  ,a "de gustibus non disputantum"

To byłoby na tyle ,co do "prawd naukowo certyfikowanych"

:-)

PS

Gdyby zamiast "gzip" w tym potoku/superpozycji była jakaś zmyślniejsza funkcja  to wynik mógłby się zmieścić w 256^100 (hint /dev/random jest najczęściej pseudo-losowe https://pl.wikipedia.org/wiki/Z%C5%82o%C5%BCono%C5%9B%C4%87_Ko%C5%82mogorowa )

Prosiłam o konstruktywny komentarz - celem wskazania właściwej metody rozwiązania pewnej, realnej sytuacji.

Dostałam popularny slogan - frazes który jest bez wartości.

W procesie wychowania przekazujemy określone zasady. Nie jesteśmy w stanie przewidzieć zaistnienia pewnych sytuacji. W jaki sposób pięciolatek mógłby odróżnić przyjaciela (sąsiada!) od nieprzyjaciela, gorszyciela (także sąsiada). 

Mnie, jako dziecko, +- 3 letnie "odróżniania" czy rozpoznania umundurowanych Niemców jako wrogów nauczyło zdarzenie oglądane z okna naszego domu: widziałam, z daleka, niemieckiego żołnierza, szeregowca, który "ćwiczył" komendę padnij-powstań (w błocie) - pod okiem niemieckiego oficera. Zapytałam Mamę - co się tam dzieje. Odpowiedź Mamy zapamiętałam - ten zły człowiek dręczy drugiego, słabszego. Już wiedziałam - ten mundur należy do złego człowieka!

Ale tamten mały Duńczyk, pięciolatek, nie mógł być uczony, że któryś z sąsiadów to zły człowiek. Zapewne Rodzice też nie znali pro-niemieckiego nastawienia sąsiada.

Wykorzystanie naiwności i prawości dziecka (rodzice nie są w stanie przekazać dzieciom całego swego doświadczenia, ostrożności, mądrości, nawet w najlepszym "procesie dydaktycznym") jest metodą działania różnych gorszycieli. Współcześnie postępują w ten sposób m.in. przedstawiciele ruchów LGBTQ itp.

Czasami doświadczenie bólu jest metodą na "zapamiętanie" nieprzekraczalnych granic. Moją, 1,5 roczną Córę nauczyłam, że takiej "ślicznej, czerwonej" kuchenki elektrycznej nie należy dotykać. Mimo wszelkich tłumaczeń - próbowała zawsze dotknąć rozgrzanej kuchenki. Musiałam bardzo uważać, by tego nie uczyniła. Wreszcie obiecałam, że będzie mogła to zrobić, ale - bardzo szybko i tylko jednym paluszkiem. Późniejsza opinia teściowej o mnie, jako "złej matce", po tym "doświadczeniu", nie była w stanie zniszczyć mego "sukcesu dydaktycznego". Od tego dnia dziecko już nie próbowało kuchenki dotykać.

Mój przyszły Mąż natomiast zapamiętał - nauczył się, w wieku 5 lat, że nie każdemu dorosłemu, zwłaszcza nieznajomemu, należy ufać oraz - że Niemcy, nawet jeśli coś dają - to są wrogami. Tak wytłumaczyła Mu Matka. Choć wówczas - odnosiło się to do wojskowych. Wobec cywilów nie miał uprzedzeń.

A dla tych, którzy absolutyzują metodę wychowywania bezstresowego - i czytali cykl powieści o Ani z Zielonego Wzgórza -chciałabym przypomnieć "doświadczenie" Ani, z uczniem - Antosiem Pay'em, który dopiero wówczas, gdy "dostał w skórę" - uznał że "panna Shirley jest dobrą nauczycielką". 

Choć cały czas myślę o tzw. sytuacjach wyjątkowych.

Pozdrawiam,