Dzieci nie płakały

Czy to była sytuacja niezwykła? Wieszanie chorych, a właściwie chorych na progu śmierci – jak mówili świadkowie? W czasie procesu Trzebinski tłumaczył: "Sądzę, że to nieludzkie, aby sprowadzać ludzi ze szpitala, ciężko chorych więźniów, po to, by wykonać na nich egzekucję. Ale skoro i tak byli skazani na śmierć, to myślę, że lepiej, że powieszono ich od razu, niż mieliby czekać, aż będą wystarczająco zdrowi, aby nadawać się do egzekucji". Trochę diabelskie to miłosierdzie. Prokurator spytał, czy obowiązkiem lekarza obozowego poza poświadczeniem śmierci nie było także wyrażenie zgody, że na danym więźniu w ogóle można wykonać wyrok. Przecież wiadomo, że były pewne obostrzenia, na przykład w przypadku kobiet w ciąży czy właśnie chorych. Skądże, odpowiedział mój wujek, nigdy o czymś takim nie słyszał. "Osobiście uważam, że to byłaby farsa, gdy miałbym orzekać, czy ktoś jest wystarczająco zdrowy, by można na nim wykonać wyrok śmierci". No pewnie, w końcu i tak miał umrzeć, zdrowy czy chory, wszystko jedno. Mógł być nawet kobietą w ciąży.

Adwokat Trzebinskiego, doktor Lappenberg: "Więźniowie obozu koncentracyjnego ze względu na osobiste wrażenia i z powodu cierpienia, jakiego doświadczali na co dzień, są skłonni do szukania odpowiedzialnych za to osób wśród lekarzy i oskarżają ich o zaniedbania, kiedy ci nie mogli ulżyć ich cierpieniu. To jest ich pogląd, że to lekarze byli odpowiedzialni za epidemie i śmierć w obozie. Biorąc pod uwagę wszystkie fakty i okoliczności, należy dojść do innego wniosku. Rzeczywiste przyczyny spoczywały na systemie zarządzanym przez władze SS, a mianowicie na eksterminacji więźniów poprzez pracę".

Trzebinski: "Od dzieciństwa bardzo współczuję wszystkim stworzeniom, które cierpią, nad którymi ktoś się znęca, czy mają dwie, czy cztery nogi. Wielkim błędem w oskarżeniu brytyjskim było zarzucenie mi braku współczucia wobec więźniów, ale nie sądzono człowieka we mnie, tylko nosiciela munduru znienawidzonego systemu".

W 1946 roku Trzebińskiego skazano na karę śmierci przez powieszenie. Trybunałem najbardziej wstrząsnął udział Trzebinskiego w egzekucji dwadzieściorga żydowskich dzieci w wieku od 6 do 12 lat. Dzieci mogły przeżyć, ale powieszono je tuż przed wyzwoleniem obozu, by ukryć, że przez ostatnie miesiące poddawano je okrutnym eksperymentom medycznym

„Dla nas, mieszkańców Mühlberga, jest niezrozumiałe, jak taki człowiek może być zbrodniarzem” – napisali jego byli pacjenci do trybunału wojskowego w Hamburgu. Bo to przecież on, ich „dobrodziej ludzkości”, lekarz, który potrafił spędzić noc przy łóżku chorego, który fundował lekarstwa biednym, wspierał ich finansowo. Lekarz intelektualista, czytający Goethego i Schillera, kochający sztukę, pasjonujący się ezoteryką. „Człowiek bez skazy”.

Doktor Alfred Trzebinski był rasy „przeważająco nordyckiej”. Przekonany o wyjątkowości krwi niemieckiej w 1932 roku wstąpił do SS, a rok później został członkiem NSDAP, zapominając o polskim pochodzeniu swojego ojca. W 1941 roku został lekarzem w Auschwitz, potem na Majdanku, w końcu w Neuengamme. W 1946 roku skazano go na karę śmierci przez powieszenie. Trybunałem najbardziej wstrząsnął udział Trzebinskiego w egzekucji dwadzieściorga żydowskich dzieci w wieku od 6 do 12 lat. Dzieci mogły przeżyć, ale powieszono je tuż przed wyzwoleniem obozu, by ukryć, że przez ostatnie miesiące poddawano je okrutnym eksperymentom medycznym.

Natalia Budzyńska w opowieści o Alfredzie Trzebinskim mierzy się z rodzinną tajemnicą. Czytając pamiętnik wuja esesmana, próbuje też zrozumieć, jak to możliwe, że współczujący lekarz robił karierę w kolejnych obozach koncentracyjnych. Autorka w tej trudnej i emocjonalnej podróży pyta o rolę „dobrych ludzi w czasach zła”, o wolność wyboru i łatwość, z jaką z niej rezygnujemy. Przede wszystkim jednak przywraca pamięć o zamordowanych dzieciach, niemych, niemal zapomnianych ofiarach.

]]>https://czarne.com.pl/katalog/ksiazki/dzieci-nie-plakaly]]>

]]>http://weekend.gazeta.pl/weekend/1,152121,24644609,alfred-trzebinski-zam...]]>

]]>https://kultura.onet.pl/fragmenty-ksiazek/natalia-budzynska-dzieci-nie-p...]]>