Trudno orzec: glupota czy zło absolutne?

Walka o sędziów apolitycznych przez sędziów wieszających się u klamki polityków. Jedno z tych wariactw pożytecznych dla „kasty”, a szkodliwych dla Polski:

Grupa polskich sędziów, która w Parlamencie Europejskim wzięła udział w debacie o reformie sądownictwa w Polsce, użalała się w Unii Europejskiej nad swoim losem. Myślałby kto, że cały PE ze zgrozą słuchał o czyszczeniu Stajni Augiasza naszych sądów. A tymczasem obecni byli tylko ci europosłowie z Polski, którzy nie pominą żadnej okazji, by publicznie dawać pokaz swemu partyjnictwu, miast pilnować interesów kraju. Sędziowie, którzy przybyli z Polski wraz z tymi europosłami krytykowali zmiany wprowadzone w polskim wymiarze sprawiedliwości.

Wiceprzewodniczący PE Zdzisław Krasnodębski poinformował, że spotkanie nie wzbudziło zainteresowania, gdyż obecni byli na nim tylko europosłowie z Polski.

To skądinąd zrozumiałe, gdyż komu się chce przyglądać kabaretowi w wykonaniu tak „profesjonalnego” zespołu?

W relacji medialnej PE brzmiało to nawet dość zamaszyście:

Służby prasowe europarlamentu poinformowały, że sędziowie przybyli do Brukseli na wizytę studyjną. Spotkanie w PE zorganizowane zostało przez parlamentarną komisję wolności obywatelskich, sprawiedliwości i spraw wewnętrznych (LIBE). Prowadziła je europosłanka Barbara Kudrycka (PO).

Otóż to, pani Kudrycka, skąd my ją znamy? Namieszała w szkolnictwie wyższym. Prawie się jej udało zadać mu coup de grace – czyli dostrzelić ofiarę. Teraz próbuje w PE, oczywiście też za dobre pieniądze, zamieszać w sądownictwie. Nawiasem mówiąc to nasze szkolnictwo wyższe nie ma za grosz szczęścia. Zawsze tak, jak to było za PRL: piekarz? Dobrze, partia widzi was w spółdzielni szewców, przekroczycie plan.

Inna ciekawostka, też jakoby w obronie apolityczności do obrzydliwości upolitycznionych sędziów:

Rzecznik Stowarzyszenia Sędziów Polskich Iustitia Bartłomiej Przymusiński mówił, że władza w Polsce chce upolitycznić krajowy wymiar sprawiedliwości, wskazując m.in. wybieranie sędziów Krajowej Rady Sądownictwa przez parlament. Już po dokonaniu wyboru sędziów do KRS usłyszeliśmy wypowiedzi polityków jednego z klubów, który wziął udział w tych wyborach, że właśnie wybrali takich sędziów, którzy reprezentują ich poglądy polityczne.

Czyli innymi słowy nie posiadali „poprawnych” poglądów politycznych, czyli takich,, które pozwolą wsadzać do więzienia na 25 lat niewinnych ludzi, ułaskawiać kogo trzeba, a z reguły kolegę przez roztargnienie coś tam kradnącego, w ogóle po prostu „swoich”. O „uzgadnianiu” wyroków nawet się nie mówi, bo samo przez się rozumie. Tak było za PRL i ma pozostać jak było. A ten Ziobro!? Skaranie boskie!

A pewna pani z innej beczki, ale to samo piwko:

Przedstawicielka Stowarzyszenia Wolne Sądy Paulina Kieszkowska-Knapik mówiła, że „w Polsce widzi się „rosnące naciski na sędziów, zarówno systemowe, jak indywidualne. „Obserwujemy rosnącą liczbę represji wobec obywateli, którzy chcą mówić inaczej i demonstrują” zauważa dalej owa dama. I jeszcze dodała: że takich przypadków zanotowano kilkaset. Podkreśliła, że prawnicy nie są politykami, lecz „zajmują się bronieniem ludzi”.

Tak powinno być, ale, jak dotąd jakoś nie było. Bo, jak widać, prawicy bronią głównie siebie, chcąc za wszelką cenę zapewnić sobie bezkarność, a wiedzą doskonale, jak dalecy są oni od praworządności, jak głęboko zasiedliła się w ich „kaście” korupcja i jak jednomyślny jest naród w sprawie jej wykarczowania. Dlatego wypowiedź tej pani jest tak bardzo nie na miejscu, mówiąc najdelikatniej.

Na pewien fakt zwrócił uwagę na Twitterze Zdzisław Krasnodębski.

Hybrydowa wojna prof. Rzeplińskiego? Z definicji tego niewątpliwie neologizmu najtrafniejsze wydaje się być znaczenie: hybryda, jako połączenie przeciwstawnych myśli politycznych. Czyżby pan profesor to miał na myśli? Jeśli tak, to nie dziwię się innym jego enuncjacjom, które znaczeniowo znaczą: nic.

Twitter Ads - informacje i Polityka prywatności

Prof. Ryszard Legutko (PiS) podkreślił, że podczas debaty z ust prawników usłyszał język polityczny, a nie prawniczy:

„Ten film, który zobaczyliśmy, to propaganda polityczna. (…) To nie jest żadna debata, to jest po prostu show polityczny. Mogą państwo odnosić wrażenie, że w Polsce przez ostatnie 25-27 lat mieliśmy nieskazitelny system, dobrze funkcjonujący, że praworządność była bliska ideałowi, a nagle przyszli ci źli, którzy zaczęli rozkładać ten system. (...) Nie, tak nie jest”, i dodajmy, tak nie było i dlatego właśnie trzeba było zaprowadzić praworządność, przeciwko której walczą wyznawcy starej, jakże zawstydzającej, zasady warchołów wszech czasów: „nierządem Polska stoi.” Profesor Legutko z kolei ocenił, że polski wymiar sprawiedliwości jest pełen patologii, a rządzący próbują to obecnie naprawić.

To, co poniżej, to już nie głupota, ale hucpa bezprzykładna, choć w Polsce notoryczna:

Michał Boni (PO) podziękował obecnym na sali sędziom, którzy przyjechali z Polski. Za ich odwagę, szczerość, uczciwość i determinację, za to, że służą Polsce i służą najwyższym wartościom swojego zawodu. To ważne w czasach sporów, w czasach konfliktów, żeby indywidualnie i jako grupa umieć się tak zachowywać. Tyle Boni!

On wie, jak się zachowywać, tak, mianowicie, jak on zachowywał się w czasach PRL jako TW „Znak”. Opłaciło mu się, bo huśtany przez podobnych sobie w III RP, siedzi na tłustej posadzie, by szkodzić Polsce. Znalazł się ktoś mający prawo pouczać Polaków!? Myślałby kto!

Jan Fiedorczuk w doRzeczy publikuje rzeczy niedorzeczne:

„Antysemityzm w służbie lewicy. O ideowym przesłaniu wystawy Muzeum Polin

OPINIA | Głośna wystawa „Obcy w domu. Wokół Marca ‘68” to pod pewnymi względami manifest ideowy nowej lewicy. Zdaniem jej autorów sprawcą wydarzeń sprzed pół wieku nie byli wcale komuniści, tylko wrogowie tolerancji, wrogowie „Obcego”. Kiedyś prześladowali Żydów, a dzisiaj gnębią gejów, uchodźców oraz Niemców. Współczesna prawica to spadkobiercy nienawiści oraz ideowi krewniacy dawnych antysemitów – taki jest wydźwięk wystawy.

No, no, ma się tę wyobraźnię! Zawsze coś nowego, a że niedorzeczne!? Ale za to w doRzeczy!

Czarny marsz – manifestacja dehumanizacji i skrajnej hipokryzji, bo hasłem jest obrona prywatności „brzucha” kobiety. Zgoda, gdy chodzi o napychanie go, ale nie ma zgody, gdy o zabijanie w nim życia.

A swoją drogą, kiedyś mówiło się cherchez la femme, dzisiaj się mówi raczej cherchez l’argent. Zatem nie kobiety, ale pieniędzy szukaj, kiedy nie wiesz o co chodzi. I cóż ja gdzieś wyczytałem?

„Czarne protesty: spontaniczny ruch czy efekt wielkiej inwestycji finansowej?

Rozpowszechniona narracja wokół tzw. czarnych protestów, które przetoczyły się przez Polskę rok temu, prezentuje je jako ruch oddolny i spontaniczny. Analiza powszechnie dostępnych w Internecie materiałów pokazuje jednak, że na rzekomo spontaniczne działania, organizacje feministyczne uzyskały gigantyczne środki z zagranicy, głównie od organizacji finansowanych przez George’a Sorosa. Analiza niektórych tylko danych dostępnych na oficjalnych stronach internetowych wskazuje, że na zablokowanie inicjatywy obywatelskiej „Stop Aborcji”, feministki otrzymały około miliona złotych[1]. W „czarne protesty” wbrew wiążącej je zasadzie bezstronności światopoglądowej aktywnie zaangażowała się też część polskich uczelni publicznych. ]]>http://www.ordoiuris.pl/ochrona-zycia/czarne-protesty-spontaniczny-ruch-...]]>

I to ostatnie zdanie zasługuje na wnikliwszą uwagę. Kiedy gangrena sięga serca, nic już człowieka nie uratuje. Kiedy uczelnia mająca w herbie kaganek oświaty (kiedyś coś takiego nosiło się na czapce gimnazjalnej) opowiada się za mordowaniem swych potencjalnych studentów, to jest już naprawdę źle. Można znieść, kiedy to propagują osoby w jakiś sposób chore, czy to na nienawiść, czy też na sybarytyzm, na cokolwiek, ale uczelnia chora, to nie szpital, lecz kostnica.