NIGDY SIĘ NIE POGODZĘ BY KUPCZYLI TOBĄ...

moim domem jest miłość niech ona nas chroni

od burz i niepogody... od wiatru i chłodu

od kłamców co próbują zabierać nam wolność

gdy nas łudzą nadzieją i blaskiem Zachodu

przez moje myśli codziennie marsz żałobny idzie

i wieje chorągwiami przez serce otwarte

chodzę niecierpliwie przez pustynię kartki

pełnię na progu wiary ojczyźnianą wartę

nigdy się nie pogodzę by kupczyli Tobą

ci którzy zapomnieli że Ty jesteś z nami

i że Ty zawsze będziesz języczkiem u wagi

gdy będziemy Ci służyć naszymi sprawami

jeszcze wiatr w skrzydła łapię choć z lękiem i trwogą

że przestrzeń jest zbyt wielka i skrzydła dziurawe

i że już nie marzenie nadzieja i miłość

lecz twarda rzeczywistość jest brutalnym prawem

świeca trwania zbyt szybko spala się i gaśnie

by objąć jednym życiem Wielki Teatr Świata

ci którzy odnaleźli złoty okruch wiary

spokojnie piszą życie w mijających datach

Ojcze nasz Który jesteś z tamtej strony cienia

i Który zatrzymujesz śmiertelne zegary

skrzypi we mnie mozolnie kruche przęsło serca

pomiędzy przyczółkami Nadziei i Wiary…

przechowamy w sobie ogień Wielkiej Polski

nie stłamsi go szyderstwo i wrogie sojusze

bo nie transparenty tworzą siłę pieśni

ale wierne jej grobom niepodlegle dusze

bo w tej groźnej chorobie co nasz kraj pożera

nie pozwól byśmy Panie znowu tak skarleli

że rozumieć nie będziemy tych co już odeszli

i tworzyli naszą przeszłość z czerwieni i bieli…

przeniesiemy tożsamość przez zły czas niemocy

przechowamy ją choć groźny nastał czas choroby

po każdej epidemii powracało życie…

jak trawa co zarasta z czasem wszystkie groby….