EUROPA – superpaństwo

Czy zawsze musi tak być, że znajdują się nagle u władzy fanatyczni debile, pozbawieni zdrowego rozsądku i nie potrafiący wyciągać żadnych wniosków nawet z najświeższej historii?

Mało jest przykładów?

Czy fiasko projektu pod nazwą Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich nikogo niczego nie nauczył?

A może wojny, które zakończyły inny projekt – Jugosławia, coś mówią ludziom, którzy chcą rozsądnie myśleć?

Tak właśnie kretyni, którzy opanowali Brukselę i przejęli prawem kaduka z założenia słuszną ideę Schumana i Adenauera, EWG – Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej i przekształcając ją w kolejnego ponad narodowego potwora – Unię Europejską, sobie właśnie wydumali i usiłują realizować. To, o czym zawsze marzyli Hitler i Stalin, co było na sztandarach i co my, Polacy, przez czterdzieści pięć lat mogliśmy codziennie czytać w nagłówku wiodącej gazety – Proletariusze wszystkich krajów łączcie się – ma się wreszcie dokonać: powstanie jedno superpaństwo – Nowa Unia Europejska. Jako kolejne ZSRR, czy Jugosławia.

Czy my mamy na to pozwolić?

A ponadto – czy ktoś się nas pyta o zdanie?

W pewnym sensie, tragikomicznym jest to, że siły dążące do realizacji takiej koszmarnej Europy stanowią dwa obozy – jeden śmieszny i godzien politowania i drugi niebezpieczny jak cholera, naznaczony pruską butą, Ubermenschami i najohydniejszymi w historii ludzkości pomysłami, jakimi były obozy zagłady typu Auschwitz Birkenau.

Komiczna grupa chcąca jednolitego państwa europejskiego to malutkie kraiki Beneluxu – Holandia, Belgia i Luksemburg. Ratlerki Europy. Kraje, które w historii przechodziły z rąk do rąk, tak, że nie były w stanie nigdy zbudować prawidłowej tożsamości narodowej. A teraz nagle mają okazję, by na tym starym kontynencie znaczyć coś więcej. Nie lubią i nigdy się nie przyzwyczaili do swojej nazwy, powiedzmy Belgia i chętnie to zmienią na UE.

To z nich pochodzą najwięksi, a jednocześnie najgłupsi krzykacze – Juncker, Verhofstadt, czy Timmermans, a na dodatek parę tysięcy brukselskiej biurokracji na intratnych synekurach. Jacy będą silni i potężni, jak powstanie jedno, wspólne państwo. Jaką wielką władzę dostaną. I to jak! Bez żadnych głupich wyborów, parytetów i głosowań. Po prostu już są i nikt im nic nie każe. A jak się komuś nie podoba, to może sobie skoczyć na drzewo.

Drugie centrum dążące do uczynienia z Europy jednego państwa, to potomkowie Róży Luksemburg, Adolfa Hitlera, a także w pewnym sensie, patrząc na przeszłość kanclerz Merkel, Stalina. To teutońskie marzenie od tysiąca lat, na szczęście nigdy nie zrealizowane – Paneuropejska Rzesza, od Hiszpanii Franco po Kaukasiendeutsche – Niemcy nadwołżańscy.

Schemat prosty: niemieccy panowie i ten cały europejski Mannschaft (tu – motłoch)– robole, lokaje i kolaboranci. Pruska buta, z którą się nie dyskutuje. Oni zawsze wiedzą lepiej.

Czy nie takie wnioski wypływają z wczorajszej dyskusji w Brukseli?

Zaczadzeni ideą jednolitego państwa europejskiego, co tam, pieprzyć narody, jakieś tam patriotyzmy i inne plemienne przeżytki, utworzymy wspaniałą, potężną strukturę, dodatkowo ubogaconą o naszych braci muzułmanów i tych z Afryki. Włączymy wirówkę i wszystko się zhomogenizuje w nowoczesnego niewolnika – Homo europeicus.

ZSRR i Jugosławia padły sromotnie. Przy okazji życie straciło miliony ludzi. A Nowa Unia przetrwa na wieki? I już nikt życia nie będzie tracił?

Totalna bzdura. Głównie dlatego, że chcą ją realizować szaleńcy, a na dodatek ludzie źli, niemoralni, oszuści i szalbierze. Hipokryci i fanatycy. Z nimi nigdy nic dobrego nie może powstać.

Nie chcę takiej Unii Eurpejskiej. A kto z was chce? Jestem Polakiem i patriotą i moja hierarchia ważności to – rodzina – moje miasto – Polska – reszta świata. Jakoś nie wyczuwam większych więzi z Holandią niż z Indonezją.

Czy przemawiający wczoraj eurodeputowany z Polski, Janusz Lewandowski jest na prawdę uczciwym Polakiem? Podobnie jak pani Róża Thun, czy Danuta Huebner. Przecież oni na każdym kroku głośno artykułują, że są przede wszystkim Europejczykami, a dopiero dalej, gdzieś potem, Polakami.

Osobnym, a mówiąc matematycznie – osobliwym przypadkiem jest pan Donald Tusk. Człowiek, któremu nadal marzy się zostanie prezydentem Rzeczpospolitej, powinien chyba codziennie swoją polskość i patriotyzm udowadniać. A nie czyni tego. Dla mnie jego przywiązanie do kraju swojego pochodzenia jest bardzo wątpliwe. Równie dobrze może to być Panama, albo Sierra Leone. Choć najlepiej byłoby i pewnie najchętniej powiedziałby Ich bin ein Berliner.

Ciągle możemy z takiej, jak się w zamyśle brukselskich durni tworzy, Unii uciec. Tylko nie będzie to ani łatwe, ani tanie.

Ciagle jeszcze cierpimy po nazistowskiej okupacji Niemców i potem po komunistycznej niewoli. Ledwo zaczęliśmy się podnosić, gdy w końcu przegoniliśmy złodziei i oszustów.

Czy stać nas i wytrzymamy kolejną traumę wychodzenia z Unii, gdy co dopiero, naiwnie lecz entuzjastycznie z towarzyszem Millerem na czele, pozwoliliśmy by europejski Moloch łyknął nas gładko, jak gęś kluskę. Pamiętacie tą radość z Polskiego Hydraulika? Tak niedawno...

Dzisiaj widzimy, czym Unia Europejska, z tymi właśnie ludźmi u steru – fanatykami, kryptokomunistami, lewakami, alkoholikami i zboczeńcami, jest na prawdę.

Lecz nie zatrzaśnięcie drzwi za sobą wydaje mi się właściwsze i rozsądniejsze.

Gdy już tak, jak Pan Jezus weszliśmy do światyni opanowanej przez sklepikarzy i złodziei, to powinniśmy, tak, jak On, wziąć sznur i miotłę do ręki i wyczyścić to bagno. Nie czekać i nie liczyć, że inni zrobią to za nas. Społeczeństwo Zachodu dało się uśpić i ogłupić. Musimy ich obudzić.

Tak jest. Jestem o tym bezwzględnie przekonany, że stoi przed nami epokowe wyzwanie: po naprawie, nie bójmy się tego powtórzenia – po sanacji własnego kraju, przepędzenia, osądzenia i ukaraniu szubrawców, musimy zbudować taką siłę, nawiązać takie sojusze i koalicje, by wreszcie z Europy zrobić uczciwy i przyzwoity kontynent, przyjazny i dobry dla wszystkich.

I żadna pruska, czy beneluksańska tandeta nie będzie nam siłą narzucać, jak mamy żyć, w co wierzyć i pokazywać nam, co jest dobre, a co złe.

My to wiemy. Święte wartości, to to, co każdy dobry Polak wysysa z mlekiem matki.

.